بکر بن تغلب سدوسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\[\[رده\:مدخل\]\]↵\[\[رده\:یاران امام علی\]\]↵\[\[رده\:اعلام\]\]' به 'رده:مدخل رده:اصحاب امام علی رده:اعلام') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اصحاب امام علی]] | [[رده:اصحاب امام علی]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۷
| (بکر بن تغلب سدوسی) | |
|---|---|
| اطلاعات فردی | |
| صحابی | امام علی(ع) [۲] |
| اطلاعات حدیثی | |
| تعداد روایات | ۱ |
| سایر | نام وی در منابع ذیل آمده است: جامع الرواة : ۱ / ۱۳۰، فی ترجمة بکیر بن واصل البرجمی الکوفی. الجامع فی الرجال : ۱ / ۳۲۱، و۳۲۷. قاموس الرجال : ۲ / ۳۶۵ ر۱۱۷۵، وفیه : «بکر بن تغلب السدوسی». مستدرکات علم الرجال : ۲ / ۶۱ ر۲۲۴۱. معجم رجال الحدیث : ۳ / ۳۵۸ ر۱۸۷۲. الموسوعة الرجالیّة : ۴ / ۸۱. |
بکر بن تغلب سدوسی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: بکر بن تغلب سدوسی در تاریخ اسلامی - بکر بن تغلب سدوسی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردمقدمه
- شیخ طوسی، بکر بن تغلب را از اصحاب امیرمؤمنان علی(ع) به شمار آورده است[۳]. به نقل ابن مزاحم او از یاران مجاهد امیرالمؤمنین(ع) در صفین بوده است؛ زیرا بکر بن تغلب می‌گوید: به خدا سوگند، گویا می‌شنوم که مالک اشتر در صفین در حال رجز خواندن است و به عمرو عاص حمله می‌کند[۴]. از این تعبیر استفاده می‌شود که او در جنگ صفین حاضر بوده است.[۵]
منابع
پانویس
- ↑ الکافی: ج۲، ص۵۷۳، ر۱۴. یستظهر من الأردبیلی اتّحاده مع بکیر بن واصل البرجمی الکوفی (الذی عنونه الشیخ فی رجاله من أصحاب الصادق(ع): ص۱۵۸، ر۴۷) مع المترجم له (جامع الرواة : ج۱، ص۱۳۰) وقال الزنجانی والتستری : اتّحاده مع بکر بن تغلب السدوسی (الذی عنونه الشیخ فی رجاله فی أصحاب علی(ع) : ص۳۵، ر۴)، وقال التستری أیضا : یکون "بکر" فی رجال الشیخ و "بکیر" فی الکافی أحدهما محرف الآخر (فراجع قاموس الرّجال : ج۲، ص۳۶۵، ر۱۱۷۵ و الجامع فی الرجال : ج۱، ص۳۲۱ و۳۲۷) ولکن یستظهر من السید الخوئی عدم اتحادهما إذ عنون کل منها بعنوان مستقل معجم رجال الحدیث : ج۳، ص۳۵۸، ر ۱۸۷۲، و۳۴۲ ر ۱۸۳۷.
- ↑ رجال الطوسی: ص۳۵، ر۴. هذا بناءاً علی اتّحاده مع المترجم له کما ذکره التستری والزنجانی.
- ↑ رجال طوسی، ص۱۳۵، ش۴.
- ↑ وقعة صفین، ص۱۷۰.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۴۹.