تفسیر اِعراب: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[تفسیر اِعراب در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[تفسیر اِعراب در علوم قرآنی]]| پرسش مرتبط  = }}



نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۲۸

مقدمه

زرکشی در کتاب البرهان و سیوطی در الإتقان ذیل بحث اِعراب کلمات قرآن، به دو اصطلاح اشاره می‌کنند که گاهی در کلمات نحویان دیده می‌شود: تفسیر معنا و تفسیر اعراب؛ یعنی گاهی تفسیر و معنایی از یک جمله ارائه می‌شود که بر اساس معنا (با توجه به مجموعه قرائن و سیاق جملات) و فارغ از ملاحظات قوانین ادبی و نحوی است، که در این صورت، مخالفت احتمالی این روش تفسیری و معنایی با صناعت ادبی و نحوی ضرری ندارد. اما گاهی در صدد تفسیر عبارت با ملاحظه اِعراب کلمات و ترکیبات موجود در عبارت هستیم. در این صورت، باید بر اساس قوانین ادبی و نحوی عمل کرده، به آ‌ن‌ها ملتزم باشیم؛ مثلاً سیبویه درباره معنای آیه﴿وَمَثَلُ الَّذِينَ كَفَرُوا كَمَثَلِ الَّذِي يَنْعِقُ بِمَا لَا يَسْمَعُ[۱] می‌گوید: "مَثَلُکم و مَثَلُ الذین کفروا...، و شارحان کلام سیبویه اختلاف کرده‌اند؛ برخی کلام وی را از قبیل تفسیر معنا دانسته‌اند؛ لذا نیازی به دخل و تصرف در عبارت و تقدیر چیزی نمی‌بینند، اما برخی دیگر که سخن سیبویه را از قبیل تفسیر اعراب" دانسته‌اند، کوشیده‌اند کلام وی را با تقدیر چند کلمه، با قواعد نحوی سازگار کنند[۲].[۳]

جستارهای وابسته


منابع

پانویس

  1. «و داستان کافران، چون داستان کسی است که حیوانی را بانگ می‌کند که جز فراخواندن و آوایی نمی‌شنود؛ (اینان) کرند، لالند، نابینایند، از این رو خرد نمی‌ورزند» سوره بقره، آیه ۱۷۱.
  2. زرکشی، محمد بن بهادر، البرهان فی علوم القرآن(باحاشیه)،جلد۱،صفحه ۳۰۴؛ سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن،جلد۱،صفحه ۳۲۰.
  3. فرهنگ نامه علوم قرآنی، ج۱، ص۱۷۵۹.