حِذر

حِذر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حِذر در قرآن - حِذر در حدیث - حِذر در فقه سیاسی - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

آماده ‌باش، آمادگی، توجه‌ داشتن، غافل‌ نشدن، برحذر بودن، احتیاط‌ کردن، سلاح ‌برگرفتن. معنای یاد شده نتیجه و لازمه پروا داشتن و بیمناکی از دشمن است.

﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا خُذُوا حِذْرَكُمْ﴾.

کلمه "حِذْر" با اصطلاح نظامی "آماده ‌باش" مترادف است. اهمیت هوشیاری نظامی در مقابل دشمنان علاوه بر وجود چنین هشدارهایی در آیات قرآنی، در سایر اعمال عبادی نیز تأثیر داشته است؛ به طوری که برای نیروهای نظامی مستقر در میدان جنگ در حال احساس خطر، دستور خاصی برای نماز جماعت در قرآن وارد شده است: "﴿وَإِذَا كُنْتَ فِيهِمْ فَأَقَمْتَ لَهُمُ الصَّلَاةَ فَلْتَقُمْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ مَعَكَ وَلْيَأْخُذُوا أَسْلِحَتَهُمْ فَإِذَا سَجَدُوا فَلْيَكُونُوا مِنْ وَرَائِكُمْ وَلْتَأْتِ طَائِفَةٌ أُخْرَى لَمْ يُصَلُّوا فَلْيُصَلُّوا مَعَكَ﴾". تفصیل این نماز که به نماز خوف مشهور است، در کتب فقهی آمده است.

منابع

1. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم