فراخواندن نزدیکان پیش از دعوت دیگران: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۱۷: خط ۱۷:


==حدیث==
==حدیث==
*صحیح البخاری ـ به نقل از ابن عباس ـ: هنگامی که آیه {{عربی|اندازه=۱۵۵%| {{متن قرآن|وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الأَقْرَبِينَ}}<ref>«و نزدیک‌ترین خویشاوندانت را بیم ده». سوره شعرا، آیه ۲۱۴.</ref> نازل شد، پیامبر{{صل}} بر [ کوه ] صفا بالا رفت و خطاب به تیره‌های قریش، ندا سر داد: «ای فرزندان فِهر! ای فرزندان عدی!». آنان گِرد آمدند. حتّی آن‌که نمی‌توانست بیاید، فرستاده ای فرستاد تا از نزدیک، شاهد ماجرا باشد. ابو لهب و قریش آمدند. آن گاه [[پیامبر]]{{صل}}] فرمود: «به نظرتان اگر به شما خبر دهم که سپاهی در دشت می‌خواهد بر شما هجوم آورد، مرا تصدیق می‌کنید؟». گفتند: آری، ما به تجربه، جز راستی از تو ندیده‌ایم. فرمود: «من شما را از عذابی سخت در پیش رویتان بیم می‌دهم». ابولهب گفت: مرگ بر تو باد، همه روزگار! آیا ما را بدین خاطر، گرد آورده‌ای؟ در پی آن، این آیه فرود آمد: «بریده باد دو دست ابو لهب و مرگ بر او باد ! دارایی او و آنچه اندوخت، بی نیازش نکرد.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"صحیح البخاری عن ابن عبّاس: لَمّا اُنزِلَت: «وأَنْذِرْ عَشیرَتَکَ الأقْرَبینَ» صَعِدَ النَّبیُّ{{صل}} عَلَی الصَّفا، فَجَعَلَ یُنادی: «یا بَنی فِهرٍ، یا بَنی عَدِیٍّ» لِبُطونِ قُرَیشٍ، حَتَّی اجتَمَعوا، فَجَعَلَ الرَّجُلُ إذا لَم یَستَطِع أن یَخرُجَ أرسَلَ رَسولاً لِیَنظُرَ ما هُوَ فَجاءَ أبو لَهَبٍ وقُرَیشٌ، فَقالَ: «أرَأَیتَکُم لَو أخبَرتُکُم أنَّ خَیلاً بِالوادی تُریدُ أن تُغیرَ عَلَیکُم أکُنتُم مُصَدِّقِیَّ». قالوا: نَعَم، ما جَرَّبنا عَلَیکَ إلّا صِدقاً. قالَ: «فَإِنّی نَذیرٌ لَکُم بَینَ یَدَی عَذابٍ شَدیدٍ». فَقالَ أبو لَهَبٍ: تَبّا لَکَ سائِرَ الیَومِ ! ألِهذا جَمَعتَنا؟! فَنَزَلَت: {{عربی|اندازه=۱۵۵%| {{متن قرآن|تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَ تَبَّ * مَا أَغْنَی عَنْهُ مَالُهُ وَ مَا کَسَبَ}} [المسد: ۱ و ۲]"}}. صحیح البخاری: ج ۴، ص ۱۷۸۷، ح ۴۴۹۲، صحیح مسلم: ج ۱، ص ۱۹۳، ح ۲۰۸، مسند ابن حنبل: ج ۱، ص ۶۰۲، ح ۲۵۴۴، سنن الترمذی: ج ۵، ص ۴۵۱، ح ۳۳۶۳، الطبقات الکبری: ج ۱، ص ۲۰۰، کلّها نحوه.</ref>
*صحیح البخاری ـ به نقل از ابن عباس ـ: هنگامی که آیه {{عربی|اندازه=۱۵۵%| {{متن قرآن|وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الأَقْرَبِينَ}}<ref>«و نزدیک‌ترین خویشاوندانت را بیم ده». سوره شعرا، آیه ۲۱۴.</ref> نازل شد، پیامبر{{صل}} بر [کوه] صفا بالا رفت و خطاب به تیره‌های قریش، ندا سر داد: «ای فرزندان فِهر! ای فرزندان عدی!». آنان گِرد آمدند. حتّی آن‌که نمی‌توانست بیاید، فرستاده ای فرستاد تا از نزدیک، شاهد ماجرا باشد. ابو لهب و قریش آمدند. آن گاه [[پیامبر]]{{صل}}] فرمود: «به نظرتان اگر به شما خبر دهم که سپاهی در دشت می‌خواهد بر شما هجوم آورد، مرا تصدیق می‌کنید؟». گفتند: آری، ما به تجربه، جز راستی از تو ندیده‌ایم. فرمود: «من شما را از عذابی سخت در پیش رویتان بیم می‌دهم». ابولهب گفت: مرگ بر تو باد، همه روزگار! آیا ما را بدین خاطر، گرد آورده‌ای؟ در پی آن، این آیه فرود آمد: «بریده باد دو دست ابو لهب و مرگ بر او باد ! دارایی او و آنچه اندوخت، بی نیازش نکرد.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"صحیح البخاری عن ابن عبّاس: لَمّا اُنزِلَت: «وأَنْذِرْ عَشیرَتَکَ الأقْرَبینَ» صَعِدَ النَّبیُّ{{صل}} عَلَی الصَّفا، فَجَعَلَ یُنادی: «یا بَنی فِهرٍ، یا بَنی عَدِیٍّ» لِبُطونِ قُرَیشٍ، حَتَّی اجتَمَعوا، فَجَعَلَ الرَّجُلُ إذا لَم یَستَطِع أن یَخرُجَ أرسَلَ رَسولاً لِیَنظُرَ ما هُوَ فَجاءَ أبو لَهَبٍ وقُرَیشٌ، فَقالَ: «أرَأَیتَکُم لَو أخبَرتُکُم أنَّ خَیلاً بِالوادی تُریدُ أن تُغیرَ عَلَیکُم أکُنتُم مُصَدِّقِیَّ». قالوا: نَعَم، ما جَرَّبنا عَلَیکَ إلّا صِدقاً. قالَ: «فَإِنّی نَذیرٌ لَکُم بَینَ یَدَی عَذابٍ شَدیدٍ». فَقالَ أبو لَهَبٍ: تَبّا لَکَ سائِرَ الیَومِ ! ألِهذا جَمَعتَنا؟! فَنَزَلَت: {{عربی|اندازه=۱۵۵%| {{متن قرآن|تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَ تَبَّ * مَا أَغْنَی عَنْهُ مَالُهُ وَ مَا کَسَبَ}} [المسد: ۱ و ۲]"}}. صحیح البخاری: ج ۴، ص ۱۷۸۷، ح ۴۴۹۲، صحیح مسلم: ج ۱، ص ۱۹۳، ح ۲۰۸، مسند ابن حنبل: ج ۱، ص ۶۰۲، ح ۲۵۴۴، سنن الترمذی: ج ۵، ص ۴۵۱، ح ۳۳۶۳، الطبقات الکبری: ج ۱، ص ۲۰۰، کلّها نحوه.</ref>


*[[امام صادق]]{{ع}}: هنگامی که این آیه: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! خودتان و کسانتان را از آتش، حفظ کنید» نازل شد، مردم گفتند: ای پیامبر خدا! چگونه خود و خانواده‌مان را حفظ کنیم؟ [[پیامبر خدا]]{{صل}} ] فرمود: «کار خوب انجام دهید، و آن را به خانواده‌تان یادآور شوید، و آنان را بر اطاعت خداوند، تربیت کنید». آیا نمی‌بینی که خداوند به پیامبرش می‌گوید: «خانواده‌ات را به نماز، امر کن و بر آن، شکیبا باش» و نیز می‌گوید: «و در این کتاب، از اسماعیل یاد کن؛ زیرا او درستْ وعده و فرستاده ای پیامبر بود، و خاندان خود را به نماز و زکات، فرمان می‌داد و همواره نزد پروردگارش پسندیده بود.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الإمام الصادق{{ع}}: لَمّا نَزَلَت هذِهِ الآیَةُ «یَاأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ قُواْ أَنفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا» قالَ النّاسُ: یا رَسولَ اللّهِ، کَیفَ نَقی أنفُسَنا وأَهلینا ؟ قالَ: اِعمَلُوا الخَیرَ، وذَکِّروا بِهِ أهلیکُم؛ فَأَدِّبوهُم عَلی طاعَةِ اللّهِ. ثُمَّ قالَ أبو عَبدِ اللّهِ: ألا تَری أنَّ اللّهَ یَقولُ لِنَبِیِّهِ: «وَ أْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلَاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیْهَا»، وقالَ: «وَ اذْکُرْ فِی الْکِتَابِ إِسْمَاعِیلَ إِنَّهُ کَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَ کَانَ رَسُولًا نَّبِیًّا * وَ کَانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ وَ کَانَ عِندَ رَبِّهِ مَرْضِیًّا"}}. دعائم الإسلام: ج ۱، ص ۸۲.</ref>
* [[امام صادق]]{{ع}}: هنگامی که این آیه: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! خودتان و کسانتان را از آتش، حفظ کنید» نازل شد، مردم گفتند: ای پیامبر خدا! چگونه خود و خانواده‌مان را حفظ کنیم؟ [[پیامبر خدا]]{{صل}}] فرمود: «کار خوب انجام دهید، و آن را به خانواده‌تان یادآور شوید، و آنان را بر اطاعت خداوند، تربیت کنید». آیا نمی‌بینی که خداوند به پیامبرش می‌گوید: «خانواده‌ات را به نماز، امر کن و بر آن، شکیبا باش» و نیز می‌گوید: «و در این کتاب، از اسماعیل یاد کن؛ زیرا او درستْ وعده و فرستاده ای پیامبر بود، و خاندان خود را به نماز و زکات، فرمان می‌داد و همواره نزد پروردگارش پسندیده بود.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الإمام الصادق{{ع}}: لَمّا نَزَلَت هذِهِ الآیَةُ «یَاأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ قُواْ أَنفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا» قالَ النّاسُ: یا رَسولَ اللّهِ، کَیفَ نَقی أنفُسَنا وأَهلینا ؟ قالَ: اِعمَلُوا الخَیرَ، وذَکِّروا بِهِ أهلیکُم؛ فَأَدِّبوهُم عَلی طاعَةِ اللّهِ. ثُمَّ قالَ أبو عَبدِ اللّهِ: ألا تَری أنَّ اللّهَ یَقولُ لِنَبِیِّهِ: «وَ أْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلَاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیْهَا»، وقالَ: «وَ اذْکُرْ فِی الْکِتَابِ إِسْمَاعِیلَ إِنَّهُ کَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَ کَانَ رَسُولًا نَّبِیًّا * وَ کَانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ وَ کَانَ عِندَ رَبِّهِ مَرْضِیًّا"}}. دعائم الإسلام: ج ۱، ص ۸۲.</ref>


*[[امام صادق]]{{ع}}: هنگامی که این آیه: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! خودتان و کسانتان را از آتش، حفظ کنید» نازل شد، یکی از مسلمانان، شروع به زاری نمود و گفت: من از خود، ناتوانم. حال به [تربیت] خانواده‌ام مکلّف شده‌ام؟ [[پیامبر خدا]]{{صل}} فرمود: «این که آنان را بدانچه به خودت امر می‌کنی، فرمان دهی و از آنچه خودت را از آن نهی می‌کنی، بازشان داری، تو را بس است.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الإمام الصادق{{ع}}: لَمّا نَزَلَت هذِهِ الآیَةُ «یَاأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ قُواْ أَنفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا »، جَلَسَ رَجُلٌ مِنَ المُسلِمینَ یَبکی وقالَ: أنَا عَجَزتُ عَن نَفسی کُلِّفتُ أهلی ! فَقالَ رَسولُ اللّهِ{{صل}}: حَسبُکَ أن تَأمُرَهُم بِما تَأمُرُ بِهِ نَفسَکَ وتَنهاهُم عَمّا تَنهی عَنهُ نَفسَکَ"}}. الکافی: ج ۵ ص ۶۲ ح ۱ عن عبد الأعلی مولی آل سام، مشکاة الأنوار: ص ۴۵۵ ح ۱۵۲۷، بحار الأنوار: ج ۱۰۰ ص۹۲ ح۸۳.</ref>
* [[امام صادق]]{{ع}}: هنگامی که این آیه: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید! خودتان و کسانتان را از آتش، حفظ کنید» نازل شد، یکی از مسلمانان، شروع به زاری نمود و گفت: من از خود، ناتوانم. حال به [تربیت] خانواده‌ام مکلّف شده‌ام؟ [[پیامبر خدا]]{{صل}} فرمود: «این که آنان را بدانچه به خودت امر می‌کنی، فرمان دهی و از آنچه خودت را از آن نهی می‌کنی، بازشان داری، تو را بس است.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الإمام الصادق{{ع}}: لَمّا نَزَلَت هذِهِ الآیَةُ «یَاأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ قُواْ أَنفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا»، جَلَسَ رَجُلٌ مِنَ المُسلِمینَ یَبکی وقالَ: أنَا عَجَزتُ عَن نَفسی کُلِّفتُ أهلی ! فَقالَ رَسولُ اللّهِ{{صل}}: حَسبُکَ أن تَأمُرَهُم بِما تَأمُرُ بِهِ نَفسَکَ وتَنهاهُم عَمّا تَنهی عَنهُ نَفسَکَ"}}. الکافی: ج ۵ ص ۶۲ ح ۱ عن عبد الأعلی مولی آل سام، مشکاة الأنوار: ص ۴۵۵ ح ۱۵۲۷، بحار الأنوار: ج ۱۰۰ ص۹۲ ح۸۳.</ref>


*الزهد، [[حسین بن سعید]] ـ به نقل از [[ابو بصیر]] ـ: از [[امام صادق]]{{صل}} از تفسیر این آیه: «خودتان و کسانتان را از آتشی که سوختِ آن، مردم و سنگ ها هستند، حفظ کنید» پرسیدم و گفتم: من خودم را می‌توانم حفظ کنم؛ امّا چگونه خانواده‌ام را حفظ کنم؟ فرمود: «آنان را بِدانچه خدا فرمان داده، امر کن و از آنچه خدا نهی‌شان نموده، باز دار. در این صورت، اگر از تو اطاعت کنند، تو آنان را حفظ کرده‌ای؛ امّا اگر نافرمانی‌ات کنند، تو آنچه را به گردن داشته‌ای، ادا کرده‌ای». «خودتان و کسانتان را از آتش، حفظ کنید».<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الزّهد للحسین بن سعید عن أبی بصیر: سَأَلتُ أبا عَبدِ اللّهِ{{ع}} عَن قَولِ اللّهِ تَعالی: «قُواْ أَنفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ» فَقُلتُ: هذِهِ نَفسی أقیها، فَکَیفَ أقی أهلی ؟ فَقالَ: تَأمُرُهُم بِما أمَرَهُمُ اللّهُ بِهِ، وتَنهاهُم عَمّا نَهاهُمُ اللّهُ عَنهُ؛ فَإِن أطاعوکَ کُنتَ قَد وَقَیتَهُم، وإن عَصَوکَ کُنتَ قَد قَضَیتَ ما عَلَیکَ «قُواْ أَنفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا»"}}. الزهد للحسین بن سعید: ص ۷۷، ح ۳۶، تفسیر القمّی: ج ۲، ص ۳۷۷، الکافی: ج ۵، ص ۶۲، ح ۲، تهذیب الأحکام: ج ۶، ص ۱۷۹، ح ۳۶۵، الفقه المنسوب إلی الإمام الرضا{{ع}}: ص ۳۷۵، عن الإمام الرضا{{ع}}، مشکاة الأنوار: ص ۴۵۵، ح ۱۵۲۶، والأربعة الأخیرة نحوه، بحارالأنوار: ج ۱۰۰، ص ۷۴، ح ۱۲.</ref>
*الزهد، [[حسین بن سعید]] ـ به نقل از [[ابو بصیر]] ـ: از [[امام صادق]]{{صل}} از تفسیر این آیه: «خودتان و کسانتان را از آتشی که سوختِ آن، مردم و سنگ ها هستند، حفظ کنید» پرسیدم و گفتم: من خودم را می‌توانم حفظ کنم؛ امّا چگونه خانواده‌ام را حفظ کنم؟ فرمود: «آنان را بِدانچه خدا فرمان داده، امر کن و از آنچه خدا نهی‌شان نموده، باز دار. در این صورت، اگر از تو اطاعت کنند، تو آنان را حفظ کرده‌ای؛ امّا اگر نافرمانی‌ات کنند، تو آنچه را به گردن داشته‌ای، ادا کرده‌ای». «خودتان و کسانتان را از آتش، حفظ کنید».<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الزّهد للحسین بن سعید عن أبی بصیر: سَأَلتُ أبا عَبدِ اللّهِ{{ع}} عَن قَولِ اللّهِ تَعالی: «قُواْ أَنفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ» فَقُلتُ: هذِهِ نَفسی أقیها، فَکَیفَ أقی أهلی ؟ فَقالَ: تَأمُرُهُم بِما أمَرَهُمُ اللّهُ بِهِ، وتَنهاهُم عَمّا نَهاهُمُ اللّهُ عَنهُ؛ فَإِن أطاعوکَ کُنتَ قَد وَقَیتَهُم، وإن عَصَوکَ کُنتَ قَد قَضَیتَ ما عَلَیکَ «قُواْ أَنفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا»"}}. الزهد للحسین بن سعید: ص ۷۷، ح ۳۶، تفسیر القمّی: ج ۲، ص ۳۷۷، الکافی: ج ۵، ص ۶۲، ح ۲، تهذیب الأحکام: ج ۶، ص ۱۷۹، ح ۳۶۵، الفقه المنسوب إلی الإمام الرضا{{ع}}: ص ۳۷۵، عن الإمام الرضا{{ع}}، مشکاة الأنوار: ص ۴۵۵، ح ۱۵۲۶، والأربعة الأخیرة نحوه، بحارالأنوار: ج ۱۰۰، ص ۷۴، ح ۱۲.</ref>
خط ۲۷: خط ۲۷:
*امام علی{{ع}} ـ در تفسیر سخن خداوند که:به خود و خانواده تان، خوبی یاد دهید.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الإمام علیّ{{ع}} ـ فی قَولِهِ تَعالیعَلِّموا أنفُسَکُم وأَهلیکُمُ الخَیرَ"}}. المستدرک علی الصحیحین: ج ۲، ص ۵۳۶، ح ۳۸۲۶، عن ربعی، المصنف لعبد الرزاق: ج ۳، ص ۴۹، ح ۴۷۴۱، کنز العمّال: ج ۲ ،ص ۵۳۹، ح ۴۶۷۶.</ref>
*امام علی{{ع}} ـ در تفسیر سخن خداوند که:به خود و خانواده تان، خوبی یاد دهید.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الإمام علیّ{{ع}} ـ فی قَولِهِ تَعالیعَلِّموا أنفُسَکُم وأَهلیکُمُ الخَیرَ"}}. المستدرک علی الصحیحین: ج ۲، ص ۵۳۶، ح ۳۸۲۶، عن ربعی، المصنف لعبد الرزاق: ج ۳، ص ۴۹، ح ۴۷۴۱، کنز العمّال: ج ۲ ،ص ۵۳۹، ح ۴۶۷۶.</ref>


*الکافی ـ به نقل از سلیمان بن خالد ـ :به [[امام صادق{{ع}} گفتم: من خانواده‌ای دارم که از من حرف شنوی دارند. آیا آنان را به این امر (امامت شما) فرا خوانم ؟ فرمود: «آری. خداوند در قرآن می‌فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید ! خودتان و کسانتان را از آتشی که سوختِ آن، مردم و سنگ ها هستند، حفظ کنید» ».<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الکافی عن سلیمان بن خالد: قُلتُ لأَِبی عَبدِ اللّهِ{{ع}}: إنَّ لی أهلَ بَیتٍ وهُم یَسمَعونَ مِنّی، أفَأَدعوهُم إلی هذَا الأَمرِ ؟ فَقالَ: نَعَم؛ إنَّ اللّهَ یَقولُ فی کِتابِهِ: «یَاأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ قُواْ أَنفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاس وَ الْحِجَارَةُ»[التحریم: ۶]"}}. الکافی: ج ۲، ص ۲۱۱، ح۱، المحاسن: ج ۱، ص ۳۶۲، ح ۷۸۰، بحار الأنوار: ج ۲، ص ۲۰، ح ۵۵.</ref>
*الکافی ـ به نقل از سلیمان بن خالد ـ :به [[امام صادق{{ع}} گفتم: من خانواده‌ای دارم که از من حرف شنوی دارند. آیا آنان را به این امر (امامت شما) فرا خوانم ؟ فرمود: «آری. خداوند در قرآن می‌فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید ! خودتان و کسانتان را از آتشی که سوختِ آن، مردم و سنگ ها هستند، حفظ کنید»».<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الکافی عن سلیمان بن خالد: قُلتُ لأَِبی عَبدِ اللّهِ{{ع}}: إنَّ لی أهلَ بَیتٍ وهُم یَسمَعونَ مِنّی، أفَأَدعوهُم إلی هذَا الأَمرِ ؟ فَقالَ: نَعَم؛ إنَّ اللّهَ یَقولُ فی کِتابِهِ: «یَاأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ قُواْ أَنفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاس وَ الْحِجَارَةُ»[التحریم: ۶]"}}. الکافی: ج ۲، ص ۲۱۱، ح۱، المحاسن: ج ۱، ص ۳۶۲، ح ۷۸۰، بحار الأنوار: ج ۲، ص ۲۰، ح ۵۵.</ref>
*امام صادق{{ع}}: مردی نزد پدرم [امام] باقر{{ع}} آمد و گفت: خدایت رحمت کند ! آیا به خانواده‌ام حدیث بگویم ؟ فرمود: «آری. خداوند می‌فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید ! خودتان و کسانتان را از آتشی که سوخت آن، مردم و سنگ ها هستند، حفظ کنید» و فرموده است: «و کسان خود را به نماز، فرمان ده و خود بر آن، شکیبا باش» ».<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الإمام الصادق{{ع}}: دَخَلَ عَلی أبی{{ع}} رَجُلٌ فَقالَ: رَحِمَکَ اللّهُ ! اُحَدِّثُ أهلی ؟قالَ: نَعَم، إنَّ اللّهَ تَعالی یَقولُ: «یَاأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ قُواْ أَنفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ»، وقالَ: «وَ أْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلَاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیْهَا»"}}. الاُصول الستة عشر: ص ۲۳۲، ح ۲۶۵، عن جابر، بحار الأنوار: ج ۲، ص ۲۵، ح ۹۲.</ref>
*امام صادق{{ع}}: مردی نزد پدرم [امام] باقر{{ع}} آمد و گفت: خدایت رحمت کند ! آیا به خانواده‌ام حدیث بگویم ؟ فرمود: «آری. خداوند می‌فرماید: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید ! خودتان و کسانتان را از آتشی که سوخت آن، مردم و سنگ ها هستند، حفظ کنید» و فرموده است: «و کسان خود را به نماز، فرمان ده و خود بر آن، شکیبا باش»».<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"الإمام الصادق{{ع}}: دَخَلَ عَلی أبی{{ع}} رَجُلٌ فَقالَ: رَحِمَکَ اللّهُ ! اُحَدِّثُ أهلی ؟قالَ: نَعَم، إنَّ اللّهَ تَعالی یَقولُ: «یَاأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ قُواْ أَنفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ»، وقالَ: «وَ أْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلَاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیْهَا»"}}. الاُصول الستة عشر: ص ۲۳۲، ح ۲۶۵، عن جابر، بحار الأنوار: ج ۲، ص ۲۵، ح ۹۲.</ref>
*[[امام صادق]]{{ع}}: بنده مؤمن، پیوسته به خانواده‌اش علم و ادبِ شایسته می‌آموزد، تا آن جا که همه آنان را بی آن که کوچک یا بزرگ یا خدمتکار یا همسایه‌ای از ایشان جدا افتد، وارد بهشت می‌کند؛ و بنده گناهکار، پیوسته به خانواده‌اش سوء ادب می‌آموزد، تا آن جا که همه آنان را بی آن که کوچک یا بزرگ یا خدمتکار یا همسایه از ایشان جدا افتد، وارد دوزخ می‌نماید.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"عنه{{ع}}: لا یَزالُ العَبدُ المُؤمِنُ یورِثُ أهلَ بَیتِهِ العِلمَ وَالأَدَبَ الصّالِحَ حَتّی یُدخِلَهُمُ الجَنَّةَ جَمیعاً، حَتّی لا یَفقِدَ مِنهُم صَغیرا ولا کَبیرا ولا خادِما ولا جارا. ولا یَزالُ العَبدُ العاصی یورِثُ أهلَ بَیتِهِ الأَدَبَ السَّیِّئَ حَتّی یُدخِلَهُمُ النّارَ جَمیعا حَتّی لا یَفقِدَ فیها مِن أهلِ بَیتِهِ صَغیرا ولا کَبیرا ولا خادِما ولا جارا"}}. دعائم الإسلام: ج ۱ ص ۸۲ .</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵ (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵]]، ص۱۳۲-۱۳۷.</ref>
* [[امام صادق]]{{ع}}: بنده مؤمن، پیوسته به خانواده‌اش علم و ادبِ شایسته می‌آموزد، تا آن جا که همه آنان را بی آن که کوچک یا بزرگ یا خدمتکار یا همسایه‌ای از ایشان جدا افتد، وارد بهشت می‌کند؛ و بنده گناهکار، پیوسته به خانواده‌اش سوء ادب می‌آموزد، تا آن جا که همه آنان را بی آن که کوچک یا بزرگ یا خدمتکار یا همسایه از ایشان جدا افتد، وارد دوزخ می‌نماید.<ref>{{عربی|اندازه=۱۲۰%|"عنه{{ع}}: لا یَزالُ العَبدُ المُؤمِنُ یورِثُ أهلَ بَیتِهِ العِلمَ وَالأَدَبَ الصّالِحَ حَتّی یُدخِلَهُمُ الجَنَّةَ جَمیعاً، حَتّی لا یَفقِدَ مِنهُم صَغیرا ولا کَبیرا ولا خادِما ولا جارا. ولا یَزالُ العَبدُ العاصی یورِثُ أهلَ بَیتِهِ الأَدَبَ السَّیِّئَ حَتّی یُدخِلَهُمُ النّارَ جَمیعا حَتّی لا یَفقِدَ فیها مِن أهلِ بَیتِهِ صَغیرا ولا کَبیرا ولا خادِما ولا جارا"}}. دعائم الإسلام: ج ۱ ص ۸۲ .</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵ (کتاب)|دانشنامه قرآن و حدیث ج۱۵]]، ص۱۳۲-۱۳۷.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل‌ وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
* [[برپا داشتن حجت]]
* [[برپا داشتن حجت]]
* [[اتمام حجت]]
* [[اتمام حجت]]
خط ۶۱: خط ۶۱:


=='''[[:رده:آثار نبوت|منبع‌شناسی جامع نبوت]]'''==
=='''[[:رده:آثار نبوت|منبع‌شناسی جامع نبوت]]'''==
{{منبع‌ جامع}}
{{منبع جامع}}
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های نبوت|کتاب‌شناسی نبوت]]؛
* [[:رده:کتاب‌شناسی کتاب‌های نبوت|کتاب‌شناسی نبوت]]؛
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های نبوت|مقاله‌شناسی نبوت]]؛
* [[:رده:مقاله‌شناسی مقاله‌های نبوت|مقاله‌شناسی نبوت]]؛
خط ۷۵: خط ۷۵:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:مدخل]]
[[رده:فلسفه نبوت]]
[[رده:فلسفه نبوت]]
۱۱۸٬۲۸۱

ویرایش