قثم بن عباس قرشی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '{{صحابه}}' به '')
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط =  [[قثم بن عباس قرشی در تاریخ اسلامی]] - [[قثم بن عباس قرشی در تراجم و رجال]] - [[قثم بن عباس قرشی در نهج البلاغه]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط =  [[قثم بن عباس قرشی در تاریخ اسلامی]] - [[قثم بن عباس قرشی در تراجم و رجال]] - [[قثم بن عباس قرشی در نهج البلاغه]]| پرسش مرتبط  = }}


خط ۱۳: خط ۱۲:
== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
{{مدخل وابسته}}
*[[بنوهاشم]] (قبیله)
* [[بنوهاشم]] (قبیله)
*[[قریش]] (قبیله)
* [[قریش]] (قبیله)
* [[عباس بن عبدالمطلب]] (پدر)
* [[عباس بن عبدالمطلب]] (پدر)
* [[عبدالله بن عباس]] (برادر)
* [[عبدالله بن عباس]] (برادر)
خط ۳۳: خط ۳۲:


{{تبارنامه بنی‌هاشم}}
{{تبارنامه بنی‌هاشم}}
[[رده:مدخل]]
 
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:کارگزاران حکومت امام علی]]
[[رده:کارگزاران حکومت امام علی]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]
[[رده:اصحاب پیامبر]]

نسخهٔ ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۴۸

مقدمه

قُثَم بن عباس بن عبدالمطلب صحابی و از شیعیان امیر المؤمنین بود.

مادر او لبابه دختر حارث بن حزم هلالی معروف به ام فضل از اولین زنانی بود که مسلمان شد [۱]. قثم را فردی ثقه و مورد اطمینان امام علی(ع) دانسته‌اند. او مردی سخاوتمند بود که در نقل‌های تاریخی، روایاتی در این خصوص آمده است.

قثم بن عباس جزو معدود افرادی بود که در جنگ حنین تا پای جان در دفاع از پیامبر اکرم(ص) ایستادگی کردند. او در تشییع و تدفین پیامبر اکرم(ص) حضور داشت و بنا بر گواهی امام علی(ع) آخرین فردی بود که از قبر پیامبر بیرون آمد. امام علی(ع) قثم بن عباس را پس از عزل ابوقتاده انصاری به عنوان والی مکه گماشت و او تا پایان عمر امام(ع) کارگزار مکه بود.

امام علی(ع) در فرازهایی از نهج البلاغه او را مخاطب قرار می‌دهد[۲]. سال چهلم هجری، مقارن با حمله بسر بن ابی‌ارطاه به مکه، قثم بن عباس از مکه گریخت وبسر شیبة بن عثمان را بر مکه گماشت، اما بعد قثم به مکه بازگشت و بر شیبة بن عثمان پیروز شد. قثم بن عباس در سال ۵۷ هجری در سمرقند درگذشت[۳]، و در همان دیار به خاک سپرده شد[۴].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. علیاری تبریزی، علی بن عبدالله، بهجة الأمال فی شرح زبدة المقال، ج ۷، ص ۵۶۸.
  2. نهج البلاغه، نامه ‌های ۳۳ و ۶۷
  3. ابن سعد، محمد بن سعد، طبقات الکبری ج ۴، ص ۴.
  4. دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص ۶۳۵-۶۳۶.