معانقه در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\'\'\'\[\[(.*)\]\]\'\'\'(.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\sn...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
در [[روایت]] دیگری از [[امام صادق]]{{ع}} آمده است که حضرت فرمود: وقتی دو [[مؤمن]] همدیگر را در آغوش گرفته، با هم معانقه می‌کنند، [[رحمت خداوند]] آن دو را فرا می‌گیرد: {{متن حدیث|إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ}}<ref>اصول کافی، باب المعانقه، ح۲.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره اجتماعی پیامبر اعظم]] ص ۲۳.</ref> | در [[روایت]] دیگری از [[امام صادق]]{{ع}} آمده است که حضرت فرمود: وقتی دو [[مؤمن]] همدیگر را در آغوش گرفته، با هم معانقه می‌کنند، [[رحمت خداوند]] آن دو را فرا می‌گیرد: {{متن حدیث|إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ}}<ref>اصول کافی، باب المعانقه، ح۲.</ref>.<ref>[[محمد جواد برهانی|برهانی، محمد جواد]]، [[سیره اجتماعی پیامبر اعظم (کتاب)|سیره اجتماعی پیامبر اعظم]] ص ۲۳.</ref> | ||
==پرسش مستقیم== | ==پرسش مستقیم== | ||
*[[سیره اجتماعی پیامبر خاتم در معانقه کردن چه بوده است؟ (پرسش)]] | * [[سیره اجتماعی پیامبر خاتم در معانقه کردن چه بوده است؟ (پرسش)]] | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۵: | ||
[[رده:معانقه]] | [[رده:معانقه]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث معانقه است. معانقه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: معانقه در معارف و سیره نبوی - معانقه در اخلاق اسلامی - معانقه در تربیت اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
در سیره پیامبر گرامی اسلام(ص) آمده است، وقتی جعفر بن ابی‌طالب از حبشه آمد، حضرت ایستاد و دوازده گام به استقبال جعفر آمد و بعد با او معانقه کرد و بین دو چشم او را بوسید و از شدت خوشحالی گریست: «لَمَّا جَاءَ جَعْفَرُ بْنُ أَبِي طَالِبٍ مِنَ الْحَبَشَةِ قَامَ إِلَيْهِ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ اسْتَقْبَلَهُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ خُطْوَةً، وَ عَانَقَهُ وَ قَبَّلَ مَا بَيْنَ عَيْنَيْهِ، وَ بَكَى فَرَحاً بِرُؤْيَتِهِ»[۱].
در روایت دیگری از امام صادق(ع) آمده است که حضرت فرمود: وقتی دو مؤمن همدیگر را در آغوش گرفته، با هم معانقه می‌کنند، رحمت خداوند آن دو را فرا می‌گیرد: «إِنَّ الْمُؤْمِنَيْنِ إِذَا اعْتَنَقَا غَمَرَتْهُمَا الرَّحْمَةُ»[۲].[۳]
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ الفقه الاجتماع، ص۵۷۱.
- ↑ اصول کافی، باب المعانقه، ح۲.
- ↑ برهانی، محمد جواد، سیره اجتماعی پیامبر اعظم ص ۲۳.