نامۀ ۱۶ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== پرسش‌های وابسته == ==' به '==') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
==فرازی از [[نامه]]== | ==فرازی از [[نامه]]== | ||
*فراری که [[مقدمه]] حمله باشد و مانوری که زمینه عملیات شود، بر شما گران و ناگوار نیاید. شمشیرها را از [[خون]] [[دشمنان]] سیراب کنید که به حقشان رسانده‌اید و تهیگاهشان بردرید و بر خاکشان افکنید. خود را به نهایت آماده سازید تا نیزه کاری و ضربه سخت را فرود آرید و صدای تبلیغات [[دشمن]] را خفه کنید تا [[ترس]] و [[ضعف]] در نیروهای خودی ریشه‌کن شود. [[سوگند]] به او که دانه را شکافت و [[انسان]] را آفرید، [[معاویه]] و یارانش هرگز [[اسلام]] نیاوردند، بلکه اظهار [[اسلام]] کردند و [[کفر]] در [[دل]] [[نهان]] داشتند، پس چون یاورانی یافتند [[کفر]] [[باطن]] ظاهر ساختند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 764.</ref>. | *فراری که [[مقدمه]] حمله باشد و مانوری که زمینه عملیات شود، بر شما گران و ناگوار نیاید. شمشیرها را از [[خون]] [[دشمنان]] سیراب کنید که به حقشان رسانده‌اید و تهیگاهشان بردرید و بر خاکشان افکنید. خود را به نهایت آماده سازید تا نیزه کاری و ضربه سخت را فرود آرید و صدای تبلیغات [[دشمن]] را خفه کنید تا [[ترس]] و [[ضعف]] در نیروهای خودی ریشه‌کن شود. [[سوگند]] به او که دانه را شکافت و [[انسان]] را آفرید، [[معاویه]] و یارانش هرگز [[اسلام]] نیاوردند، بلکه اظهار [[اسلام]] کردند و [[کفر]] در [[دل]] [[نهان]] داشتند، پس چون یاورانی یافتند [[کفر]] [[باطن]] ظاهر ساختند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 764.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۵: | خط ۱۳: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:نامه‌های نهج البلاغه]] | [[رده:نامه‌های نهج البلاغه]] | ||
[[رده:مدخل نهج البلاغه]] | [[رده:مدخل نهج البلاغه]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۵
مقدمه
- گرچه امام (ع) هرگز در پی جنگ و خون‌ریزی نبود، اما آن‌گاه که دشمن را خیره‌سر و نابکار و در پی به‌دست آوردن موقعیت برای سلطه می‌دید، باکی از میدان جنگ نداشت. از این‌رو زمانی که معاویه با آن حضرت در صفین روبه‌رو شد و امام به این نتیجه رسید که آن‌ها گوش شنوایی برای پذیرش سخن حق ندارند، آماده نبرد با آن‌ها شد. لشکر خود را آراست و شیوه نظامی برای آن برگزید و خود را آماده نبردی سهمگین ساخت. در این حال یاران خود را فرمان می‌دهد و راه نبرد را به آنان یادآوری و دشمن نابکار را به آنان معرفی می‌کند تا خللی در مبارزه و نبردشان ایجاد نشود[۱].
فرازی از نامه
- فراری که مقدمه حمله باشد و مانوری که زمینه عملیات شود، بر شما گران و ناگوار نیاید. شمشیرها را از خون دشمنان سیراب کنید که به حقشان رسانده‌اید و تهیگاهشان بردرید و بر خاکشان افکنید. خود را به نهایت آماده سازید تا نیزه کاری و ضربه سخت را فرود آرید و صدای تبلیغات دشمن را خفه کنید تا ترس و ضعف در نیروهای خودی ریشه‌کن شود. سوگند به او که دانه را شکافت و انسان را آفرید، معاویه و یارانش هرگز اسلام نیاوردند، بلکه اظهار اسلام کردند و کفر در دل نهان داشتند، پس چون یاورانی یافتند کفر باطن ظاهر ساختند[۲].
منابع
پانویس
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 764.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 764.