نفی جسمانیت خدا: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۱) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:نفی جسمانیت خدا]] | [[رده:نفی جسمانیت خدا]] | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۴۳
نفی جسمانیت خدا از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: نفی جسمانیت خدا در قرآن - نفی جسمانیت خدا در حدیث - نفی جسمانیت خدا در نهج البلاغه - نفی جسمانیت خدا در کلام اسلامی - نفی جسمانیت خدا در عرفان اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- از صفات سلبی خداوند است. جسم آن است که دارای ابعاد سه گانه طول، عرض و ارتفاع است. برخی، بُعد زمانی را نیز بر این ابعاد افزوده‌اند. اجسام از اجزای مقداری ترکیب شده‌اند و به اجزای خود نیازمندند؛ اما ذات خداوند به اقتضای توحید ذاتی بسیط است و مرکب بودنش محال است و در نتیجه، جسمانی بودنش نیز ممکن نیست. قرآن کریم با صراحت، تثلیث[۱] و جسمانیت خدا را نفی می‌کند[۲]. این موضوع در علم کلام و فلسفه مطرح است[۳].
منابع
پانویس
- ↑ ﴿فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ جَعَلَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَمِنَ الأَنْعَامِ أَزْوَاجًا يَذْرَؤُكُمْ فِيهِ لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ﴾؛ سوره شوری، آیه ۱۱.
- ↑ الالهیات، ۲/ ۱۱۰.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 449.