نکیر و منکر: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[نکیر و منکر در قرآن]] - [[نکیر و منکر در حدیث]] - [[نکیر و منکر در اخلاق اسلامی]] - [[نکیر و منکر در معارف دعا و زیارات]] - [[نکیر و منکر در معارف و سیره سجادی]] - [[نکیر و منکر در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = نکیر و منکر (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[نکیر و منکر در قرآن]] - [[نکیر و منکر در حدیث]] - [[نکیر و منکر در اخلاق اسلامی]] - [[نکیر و منکر در معارف دعا و زیارات]] - [[نکیر و منکر در معارف و سیره سجادی]] - [[نکیر و منکر در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = نکیر و منکر (پرسش)}}


خط ۵: خط ۴:
[[نکیر و منکر]]، دو [[فرشته]] از [[فرشتگان]] [[برزخ]] ([[قبر]]) هستند که بر شخص مُرده نازل می‌شوند و از او درباره [[عقاید]] و برخی کارهایش [[پرسش]] می‌کنند. اگر میّت [[مؤمن]] باشد آن دو به صورتی بسیار [[زیبا]] ظاهر می‌شوند، در این حال به آنها "[[بشیر]] و مبشّر" گفته می‌شود. اما اگر [[کافر]] باشد، به زشت‌ترین صورت ظاهر می‌شوند و "نکیر و منکر" نامیده می‌شوند. سؤال و جواب قبر مورد [[اجماع]] ([[پذیرش عمومی]]) همه [[مسلمانان]] است. در [[روایات]] است که سؤال و جواب مخصوص مؤمن [[خالص]] و کافر خالص است و کسانی مثل [[مستضعفان]] [[فکری]] و... از آن معافند و حساب آنها به [[قیامت]] موکول می‌شود.
[[نکیر و منکر]]، دو [[فرشته]] از [[فرشتگان]] [[برزخ]] ([[قبر]]) هستند که بر شخص مُرده نازل می‌شوند و از او درباره [[عقاید]] و برخی کارهایش [[پرسش]] می‌کنند. اگر میّت [[مؤمن]] باشد آن دو به صورتی بسیار [[زیبا]] ظاهر می‌شوند، در این حال به آنها "[[بشیر]] و مبشّر" گفته می‌شود. اما اگر [[کافر]] باشد، به زشت‌ترین صورت ظاهر می‌شوند و "نکیر و منکر" نامیده می‌شوند. سؤال و جواب قبر مورد [[اجماع]] ([[پذیرش عمومی]]) همه [[مسلمانان]] است. در [[روایات]] است که سؤال و جواب مخصوص مؤمن [[خالص]] و کافر خالص است و کسانی مثل [[مستضعفان]] [[فکری]] و... از آن معافند و حساب آنها به [[قیامت]] موکول می‌شود.
[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای [[درود]] بر [[حاملان عرش]] و [[فرشتگان مقرّب]]، از جمله بر این دو فرشته درود می‌فرستد: {{متن حدیث|وَ مَلَكِ‏ الْمَوْتِ‏ وَ أَعْوَانِهِ‏، وَ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ}}<ref>دعای ۳.</ref>؛ «و درود بفرست بر [[فرشته مرگ]] و یارانش و منکر و [[نکیر]].»...<ref>شرح و ترجمه صحیفه سجادیه، احمد فهری زنجانی، اسوه، تهران، ۱۳۸۵؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نکیر و منکر»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۳۳.</ref>
[[امام سجاد]]{{ع}} در دعای [[درود]] بر [[حاملان عرش]] و [[فرشتگان مقرّب]]، از جمله بر این دو فرشته درود می‌فرستد: {{متن حدیث|وَ مَلَكِ‏ الْمَوْتِ‏ وَ أَعْوَانِهِ‏، وَ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ}}<ref>دعای ۳.</ref>؛ «و درود بفرست بر [[فرشته مرگ]] و یارانش و منکر و [[نکیر]].»...<ref>شرح و ترجمه صحیفه سجادیه، احمد فهری زنجانی، اسوه، تهران، ۱۳۸۵؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «نکیر و منکر»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۴۳۳.</ref>
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۷: خط ۱۴:


[[رده:نکیر و منکر]]
[[رده:نکیر و منکر]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ ‏۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۵۰

مقدمه

نکیر و منکر، دو فرشته از فرشتگان برزخ (قبر) هستند که بر شخص مُرده نازل می‌شوند و از او درباره عقاید و برخی کارهایش پرسش می‌کنند. اگر میّت مؤمن باشد آن دو به صورتی بسیار زیبا ظاهر می‌شوند، در این حال به آنها "بشیر و مبشّر" گفته می‌شود. اما اگر کافر باشد، به زشت‌ترین صورت ظاهر می‌شوند و "نکیر و منکر" نامیده می‌شوند. سؤال و جواب قبر مورد اجماع (پذیرش عمومی) همه مسلمانان است. در روایات است که سؤال و جواب مخصوص مؤمن خالص و کافر خالص است و کسانی مثل مستضعفان فکری و... از آن معافند و حساب آنها به قیامت موکول می‌شود. امام سجاد(ع) در دعای درود بر حاملان عرش و فرشتگان مقرّب، از جمله بر این دو فرشته درود می‌فرستد: «وَ مَلَكِ‏ الْمَوْتِ‏ وَ أَعْوَانِهِ‏، وَ مُنْكَرٍ وَ نَكِيرٍ»[۱]؛ «و درود بفرست بر فرشته مرگ و یارانش و منکر و نکیر.»...[۲].[۳]

منابع

پانویس

  1. دعای ۳.
  2. شرح و ترجمه صحیفه سجادیه، احمد فهری زنجانی، اسوه، تهران، ۱۳۸۵؛ صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.
  3. شیرزاد، امیر، مقاله «نکیر و منکر»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۴۳۳.