نینوا در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(...) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = نینوا | | موضوع مرتبط = نینوا | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۲: | ||
در [[ادبیات عاشورا]]، نسبت به [[نی]] و [[نینوا]] نیز تعابیر [[عاطفی]] و [[عرفانی]] فراوانی ساخته و به کار برده‌اند و صحرای [[کربلا]] را پر از نوای [[حق‌جویی]] و حق‌گویی دانسته‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۸۹.</ref>. | در [[ادبیات عاشورا]]، نسبت به [[نی]] و [[نینوا]] نیز تعابیر [[عاطفی]] و [[عرفانی]] فراوانی ساخته و به کار برده‌اند و صحرای [[کربلا]] را پر از نوای [[حق‌جویی]] و حق‌گویی دانسته‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۸۹.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۵۳
این مدخل زیرشاخهٔ بحث نینوا است. نینوا از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: نینوا در حدیث - نینوا در تاریخ اسلامی - نینوا در معارف و سیره حسینی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
شهادتگاه امام حسین(ع). نام منطقه‌ای در کوفه و شرق دجله و شرق کربلا، از روستا‌های منطقۀ طفّ. “نینوا یک سری تپه‌های باستانی است که کشیده شده و تا مصبّ نهر علقمه امتداد می‌یابد. قریۀ “یونس بن متّی” است و آن حضرت از میان مردم این منطقه بیرون آمده است[۱]. نینوا امروز به “باب طویرج” معروف است که در شرق کربلا قرار گرفته است”[۲]. “ناحیه‌ای در سواد کوفه که کربلا از آن ناحیه است. نام قصبۀ موصل و نام شهری که یونس(ع) به آنجا جهت دعوت کردن مردم آن شهر رفته بود”[۳].
وقتی حسین بن علی(ع) به این منطقه رسید به سواری بر خورد که نامۀ ابن زیاد را برای حرّ آورده بود. مضمون نامه این بود: حسین را محاصره کن و در سرزمین بی‌آب و علفی فرود آر. کمی پیشتر رفتند تا به زمین کربلا رسیدند و فرود آمدند[۴].
در ادبیات عاشورا، نسبت به نی و نینوا نیز تعابیر عاطفی و عرفانی فراوانی ساخته و به کار برده‌اند و صحرای کربلا را پر از نوای حق‌جویی و حق‌گویی دانسته‌اند[۵].
منابع
پانویس
- ↑ آثار البلاد و اخبار العباد، قزوینی، ص۵۵ (چاپ امیر کبیر).
- ↑ الحسین فی طریقه الی الشهاده، ص۱۳۶.
- ↑ لغت‌نامه، دهخدا.
- ↑ مقتل الحسین، مقرّم، ص۲۲۷.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۸۹.