وادی السلام: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(...)
خط ۸: خط ۸:


==مقدمه==
==مقدمه==
*'''وادی السلام:''' سرزمین ایمنی، وادی [[سلامتی]] و آسودگی، نام گورستان بسیار بزرگ و قدیمی که در [[نجف اشرف]] است و از دیرباز، [[اولیای الهی]] و [[انسان‌های صالح]] و علمای بسیاری در آنجا مدفون‌اند. حتی [[قبر]] [[حضرت هود]] و [[حضرت صالح]] هم آنجاست. در [[روایات]] نیز آمده که [[روح]] [[مؤمنان]] پس از [[مرگ]] به جایی [[پشت کوفه]] به نام وادی السلام منتقل می‌‌شود و [[ارواح]] در آنجا حلقه حلقه با هم انس می‌گیرند و [[گفتگو]] می‌کنند و [[روح]] انسان‌های [[گنهکار]] به بَرَهُوت می‌رود<ref>بحارالأنوار، ج۹۷، ص۲۳۴.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[ فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.
*'''وادی السلام:''' سرزمین ایمنی، وادی [[سلامتی]] و آسودگی، نام گورستان بسیار بزرگ و قدیمی که در [[نجف اشرف]] است و از دیرباز، [[اولیای الهی]] و [[انسان‌های صالح]] و علمای بسیاری در آنجا مدفون‌اند. حتی [[قبر]] [[حضرت هود]] و [[حضرت صالح]] هم آنجاست. در [[روایات]] نیز آمده که [[روح]] [[مؤمنان]] پس از [[مرگ]] به جایی [[پشت کوفه]] به نام وادی السلام منتقل می‌‌شود و [[ارواح]] در آنجا حلقه حلقه با هم انس می‌گیرند و [[گفتگو]] می‌کنند و [[روح]] انسان‌های [[گنهکار]] به بَرَهُوت می‌رود<ref>بحارالأنوار، ج۹۷، ص۲۳۴.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]].</ref>.


==وادی السلام در موعودنامه==
==وادی السلام در موعودنامه==

نسخهٔ ‏۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۲:۰۵

مقدمه

وادی السلام در موعودنامه

منابع

پانویس

  1. بحارالأنوار، ج۹۷، ص۲۳۴.
  2. محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی.
  3. مجله انتظار، شماره ۱۱ و ۱۲، ص ۴۳۱.
  4. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۷۵۱.