کلمات الله: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۱۱

مقدمه

منظور از کلمات، معانی الهی اعم از پیام‌ها و نویدها و پیروزی پیامبر در برابر توطئه کافران است که اعم از سنت‌ها است و کلمه حتمی خداوند اراده حتمی او است. این کلمات یکی از محورهای دعوت پیامبر است.

﴿قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ﴾^[۱].
﴿إِلَّا تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللَّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثَانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُمَا فِي الْغَارِ إِذْ يَقُولُ لِصَاحِبِهِ لَا تَحْزَنْ إِنَّ اللَّهَ مَعَنَا فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَأَيَّدَهُ بِجُنُودٍ لَمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُوا السُّفْلَى وَكَلِمَةُ اللَّهِ هِيَ الْعُلْيَا وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ﴾^[۲].

نکات

خداوند همچنان که به مردم حیات مادی داده است، به آنان با فرستادن رسولان حیات معنوی بخشیده و همچنان‌که آنان را از لحاظ جسمی می‌میراند، چون امر رسالت او را انکار می‌کنند، آنان را از نظر معنوی می‌میراند. پس نتیجه می‌گیرد: ﴿فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ﴾ پس به خدا و رسول او، آن پیامبرانی که به خدا و کلمات او ایمان دارد، ایمان بیاورید. از سوی دیگر و مهم‌تر آن پیامبر شما را به خدا فرا می‌خواند، نه به خویشتن و او پیش از همه مردم و بیش از همه آنها به خدا و رسالت خویش ایمان دارد؛
کلمه خدا در برابر کلمه کفر است و پیامبر مروج کلمه خدا است: ﴿وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُوا السُّفْلَى﴾ و کلام کافران را پست گردانید؛ زیرا کلام کافران بر اساسی استوار اتکاء ندارد. بنیان آن کفر است و انکار حقیقت و چنین بنیانی چگونه می‌تواند استوار باشد. ﴿وَكَلِمَةُ اللَّهِ هِيَ الْعُلْيَا﴾ و کلام خدا بالاست؛ زیرا کلام خدا چنین آفریده شده و پیامبر مروج چنین کلام است^[۳].

منابع

سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم

پانویس

↑ «بگو: ای مردم! به راستی من فرستاده خداوند به سوی همه شمایم، همان که فرمانفرمایی آسمان‌ها و زمین از آن اوست، هیچ خدایی جز او نیست که زنده می‌دارد و می‌میراند، پس به خداوند و فرستاده او پیامبر درس ناخوانده‌ای که به خداوند و قرآن او ایمان دارد ایمان بیاورید و از او پیروی کنید باشد که راهیاب گردید» سوره اعراف، آیه ۱۵۸.
↑ «اگر او را یاری ندهید بی‌گمان خداوند یاریش کرده است هنگامی که کافران او را که یکی از دو نفر بود (از مکّه) بیرون راندند، آنگاه که آن دو در غار بودند همان هنگام که به همراهش می‌گفت: مهراس که خداوند با ماست و خداوند آرامش خود را بر او فرو فرستاد و وی را با سپاهی که آنان را نمی‌دیدید پشتیبانی کرد و سخن کافران را فروتر نهاد و سخن خداوند است که فراتر است و خداوند پیروزمندی فرزانه است» سوره توبه، آیه ۴۰.
↑ سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۲، ص ۵۵۵.

[1] «بگو: ای مردم! به راستی من فرستاده خداوند به سوی همه شمایم، همان که فرمانفرمایی آسمان‌ها و زمین از آن اوست، هیچ خدایی جز او نیست که زنده می‌دارد و می‌میراند، پس به خداوند و فرستاده او پیامبر درس ناخوانده‌ای که به خداوند و قرآن او ایمان دارد ایمان بیاورید و از او پیروی کنید باشد که راهیاب گردید» سوره اعراف، آیه ۱۵۸.

[2] «اگر او را یاری ندهید بی‌گمان خداوند یاریش کرده است هنگامی که کافران او را که یکی از دو نفر بود (از مکّه) بیرون راندند، آنگاه که آن دو در غار بودند همان هنگام که به همراهش می‌گفت: مهراس که خداوند با ماست و خداوند آرامش خود را بر او فرو فرستاد و وی را با سپاهی که آنان را نمی‌دیدید پشتیبانی کرد و سخن کافران را فروتر نهاد و سخن خداوند است که فراتر است و خداوند پیروزمندی فرزانه است» سوره توبه، آیه ۴۰.

[3] سعیدیان‌فر، محمد جعفر و ایازی، سید محمد علی، فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم، ج۲، ص ۵۵۵.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 # [[خداوند]] همچنان که به [[مردم]] [[حیات مادی]] داده است، به آنان با [[فرستادن رسولان]] [[حیات معنوی]] بخشیده و همچنان‌که آنان را از لحاظ جسمی می‌میراند، چون امر [[رسالت]] او را [[انکار]] می‌کنند، آنان را از نظر [[معنوی]] می‌میراند. پس نتیجه می‌گیرد: {{متن قرآن|فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ}} پس به [[خدا]] و [[رسول]] او، آن پیامبرانی که به [[خدا]] و کلمات او [[ایمان]] دارد، [[ایمان]] بیاورید. از سوی دیگر و مهم‌تر آن [[پیامبر]] شما را به [[خدا]] فرا می‌خواند، نه به خویشتن و او پیش از همه [[مردم]] و بیش از همه آنها به [[خدا]] و [[رسالت]] خویش [[ایمان]] دارد؛
 #کلمه [[خدا]] در برابر کلمه [[کفر]] است و [[پیامبر]] مروج کلمه [[خدا]] است: {{متن قرآن|وَجَعَلَ كَلِمَةَ الَّذِينَ كَفَرُوا السُّفْلَى}} و [[کلام]] [[کافران]] را [[پست]] گردانید؛ زیرا [[کلام]] [[کافران]] بر اساسی [[استوار]] اتکاء ندارد. بنیان آن [[کفر]] است و [[انکار]] [[حقیقت]] و چنین بنیانی چگونه می‌تواند [[استوار]] باشد. {{متن قرآن|وَكَلِمَةُ اللَّهِ هِيَ الْعُلْيَا}} و [[کلام خدا]] بالاست؛ زیرا [[کلام خدا]] چنین [[آفریده]] شده و [[پیامبر]] مروج چنین [[کلام]] است<ref>[[محمد جعفر سعیدیان‌فر|سعیدیان‌فر، محمد جعفر]] و [[سید محمد علی ایازی|ایازی، سید محمد علی]]، [[فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه پیامبر در قرآن کریم]]، ج۲، ص ۵۵۵.</ref>.
-== جستارهای وابسته ==
 == منابع ==
@@ خط ۲۰: / خط ۱۸: @@
 [[رده:قصه]]
-[[رده:مدخل]]