کلیددار: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
'''کلیددار''' [[منصب]] [[ریاست]] خدّام و [[حرم سید الشهدا]]{{ع}}، این [[منصب]] [[مقدّس]]، در [[عهد]] کهن نسبت به [[خانۀ خدا]] هم وجود داشت و اجداد و [[نیاکان]] [[رسول خدا]]{{صل}} همچون قصیّ، [[عبد]] الدار، [[عبد مناف]]، [[هاشم]] و [[عبد المطلب]]، [[منصب]] کلیدداری [[کعبه]] و آب دادن به [[حاجیان]] و مهمانداری از [[زائران]] [[حرم]] [[الهی]] را بر عهده داشتند و برای آنان [[شرافت]] و [[افتخار]] و نوعی [[قدرت]] مذهبی و [[اجتماعی]] به شمار می‌آمد. نسبت به [[مرقد مطهّر]] [[ائمّه]] و به‌ویژه [[ابا عبدالله]] الحسین{{ع}} نیز، این [[منصب]] خاصّ، عنوان [[احترام]] آمیزی بوده است و خاندان‌هایی به همین [[لقب]] [[شهرت]] یافته‌اند و در [[نسل]] خود، [[افتخار]] [[خدمتگزاری]] به [[حرم حسینی]] را همواره داشته‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۰۱.</ref>. | '''کلیددار''' [[منصب]] [[ریاست]] خدّام و [[حرم سید الشهدا]]{{ع}}، این [[منصب]] [[مقدّس]]، در [[عهد]] کهن نسبت به [[خانۀ خدا]] هم وجود داشت و اجداد و [[نیاکان]] [[رسول خدا]]{{صل}} همچون قصیّ، [[عبد]] الدار، [[عبد مناف]]، [[هاشم]] و [[عبد المطلب]]، [[منصب]] کلیدداری [[کعبه]] و آب دادن به [[حاجیان]] و مهمانداری از [[زائران]] [[حرم]] [[الهی]] را بر عهده داشتند و برای آنان [[شرافت]] و [[افتخار]] و نوعی [[قدرت]] مذهبی و [[اجتماعی]] به شمار می‌آمد. نسبت به [[مرقد مطهّر]] [[ائمّه]] و به‌ویژه [[ابا عبدالله]] الحسین{{ع}} نیز، این [[منصب]] خاصّ، عنوان [[احترام]] آمیزی بوده است و خاندان‌هایی به همین [[لقب]] [[شهرت]] یافته‌اند و در [[نسل]] خود، [[افتخار]] [[خدمتگزاری]] به [[حرم حسینی]] را همواره داشته‌اند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۰۱.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۱۲
مقدمه
کلیددار منصب ریاست خدّام و حرم سید الشهدا(ع)، این منصب مقدّس، در عهد کهن نسبت به خانۀ خدا هم وجود داشت و اجداد و نیاکان رسول خدا(ص) همچون قصیّ، عبد الدار، عبد مناف، هاشم و عبد المطلب، منصب کلیدداری کعبه و آب دادن به حاجیان و مهمانداری از زائران حرم الهی را بر عهده داشتند و برای آنان شرافت و افتخار و نوعی قدرت مذهبی و اجتماعی به شمار می‌آمد. نسبت به مرقد مطهّر ائمّه و به‌ویژه ابا عبدالله الحسین(ع) نیز، این منصب خاصّ، عنوان احترام آمیزی بوده است و خاندان‌هایی به همین لقب شهرت یافته‌اند و در نسل خود، افتخار خدمتگزاری به حرم حسینی را همواره داشته‌اند[۱].
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۴۰۱.