زنده کننده اسلام (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۴) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۴) |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| تاریخ نشر = آذر و دی ۱۳۷۶ | | تاریخ نشر = آذر و دی ۱۳۷۶ | ||
| شماره = ۵ | | شماره = ۵ | ||
| | | تعداد صفحات = ۶ | ||
| شماره صفحات = از صفحه ۸۴ تا ۸۹ مجله | | شماره صفحات = از صفحه ۸۴ تا ۸۹ مجله | ||
| ناشر الکترونیک = [[پرتال جامع علوم انسانی]] | | ناشر الکترونیک = [[پرتال جامع علوم انسانی]] | ||
نسخهٔ ۱ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۳:۳۹
| زنده کننده اسلام | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| نویسنده | داوود الهامی |
| موضوع | اسلام |
| مذهب | شیعه |
| منتشر شده در | ماهنامه موعود |
| محل نشر | تهران، ایران |
| تاریخ نشر | آذر و دی ۱۳۷۶ |
| شماره | ۵ |
| تعداد صفحات | ۶ |
| شماره صفحات | از صفحه ۸۴ تا ۸۹ مجله |
| ناشر الکترونیک | پرتال جامع علوم انسانی |
زنده کننده اسلام عنوان مقاله‌ای است به زبان فارسی که به بررسی یکی از رسالت‌های مهم امام مهدی که احیای اسلام است می‌پردازد. این مقالهٔ ۶ صفحه‌ای در ماهنامه موعود (شماره ۵، آذر و دی ۱۳۷۶) منتشر گشته است.[۱].
چکیده مقاله
نویسنده این مقاله می‌نویسد:«بیان چگونگی انجام رسالت احیای قرآن و اسلام توسط امام زمان(ع) است. مؤلف برای تبیین چگونگی احیای اسلام و قرآن که همان احیای ارزشها و احکام، توسط امام زمان(ع) است، به برخی از روایتهایی که در این خصوص وارد شدهاند، اشاره کرده است. آوردن امر و کتاب جدید، سنت و قضای نو و دعوت مردم به آن‌ها، سیر به سیره رسول خدا (ص)، از بین بردن آثار کفر و جاهلیت، جایگزین ساختن عدل اسلامی، هدم مسجدالحرام و مسجدالرسول و بنای آن‌ها بر اساس خود، هدم منارههایی که در مساجد بنا شده است، آوردن دین جدید بسان آوردن دین جدید توسط رسول خدا (ص) از جمله اموری است که در این روایات، به عنوان حرکتهای انقلابی امام زمان به آن‌ها اشاره شده است. مژلف با بیان شرحی کوتاه بر هر یک از آن‌ها به این نتیجه رسیده است که همگی این‌ها بیانگر این واقعیت هستند که در دوران غیبت آنقدر غبارهای کهنگی و خرافه و بدعتها و پیرایههای ساختگی و تفسیرهای نادرست بر اسلام وارد شده است که با پاک شدن آن‌ها گویی اسلام جدیدی آمده است».
فهرست مقاله
در این مورد اطلاعاتی در دست نیست.
دربارهٔ پدیدآورنده
حجت الاسلام و المسلمین داود الهامی (متولد ۱۳۱۶ ش، آذرشهر، متوفای ۱۳۷۹ش)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: سید محمد باقر طباطبایی سلطانی، مرتضی مطهری، جعفر سبحانی و ناصر مکارم شیرازی پیگیری کرد. او تاکنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر در آورده است. «آخرین امید»، «سیری در تاریخ تشیع»، « صحابه از دیدگاه نهج البلاغه»، «امامان اهل بیت در گفتار اهل سنت»، «مهدی گمشده دل‌ها»، «امید در ناامیدی»، «امام علی در نگاه صحابه»، «چهره معمایی زردشت در تاریخ» و «سلمان نخستین مسلمان ایرانی» برخی از این آثار است.[۲]