دروازه ساعات: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵، مرحله دوم)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
==مقدمه==
==مقدمه==
نام یکی از دروازه‌های ورودی [[دمشق]]، که [[اسرای اهل بیت]] را از آنجا وارد [[شهر]] کردند، همراه سر [[مطهّر]] [[امام حسین]]{{ع}}. در حالی که [[مردم]] به [[شادمانی]] و پایکوبی و طبل زنی مشغول بودند. نام آن دروازه “باب ساعات” بود<ref>بحار الانوار، ج۴۵، ص۱۲۸. برخی هم علت نامگذاری را وجود ساعتی مخصوص بر سر در آن دانسته‌اند (نفس المهموم، ص۲۴۱).</ref>. آن دروازه، یکی از دروازه‌های شرقی آن [[شهر]] بود که [[راه]] [[حلب]] و [[کوفه]] به این دروازه ختم می‌‌گردید. هنگامی که [[اسیران]] به دروازۀ [[شام]] رسیدند، از شدّت ازدحام جمعیّت و مانور [[لشکر]] [[بنی امیّه]]، ساعت‌ها قافلۀ [[اسرا]] در کنار دروازۀ [[شام]] توقّف کرد. لذا [[شیعیان]] این دروازه را “باب ساعات” نامیدند. در عصر حاضر، باب ساعات را”باب توما” می‌نامند و آثاری از این دروازۀ قدیمی باقی مانده است و امروزه باب توما از محلّه‌های [[مسیحی]] نشین [[شهر]] [[دمشق]] است و نسبت به نقاط دیگر [[شهر]]، از هم پاشیده‌تر و کثیف‌تر به نظر می‌‌رسد<ref>دایرة المعارف تشیع، ج۳، ص۱۲. (به نقلی، توقف سه ساعتۀ آنان یکی از درهای قصر بود و به آن «باب الساعات» گفتند. ریاض القدس، ج۲، ص۲۹۴ به نقل از منتخب طریحی).</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۸۸.</ref>.
نام یکی از دروازه‌های ورودی [[دمشق]]، که [[اسرای اهل بیت]] را از آنجا وارد [[شهر]] کردند، همراه سر [[مطهّر]] [[امام حسین]]{{ع}}. در حالی که [[مردم]] به [[شادمانی]] و پایکوبی و طبل زنی مشغول بودند. نام آن دروازه “باب ساعات” بود<ref>بحار الانوار، ج۴۵، ص۱۲۸. برخی هم علت نامگذاری را وجود ساعتی مخصوص بر سر در آن دانسته‌اند (نفس المهموم، ص۲۴۱).</ref>. آن دروازه، یکی از دروازه‌های شرقی آن [[شهر]] بود که [[راه]] [[حلب]] و [[کوفه]] به این دروازه ختم می‌‌گردید. هنگامی که [[اسیران]] به دروازۀ [[شام]] رسیدند، از شدّت ازدحام جمعیّت و مانور [[لشکر]] [[بنی امیّه]]، ساعت‌ها قافلۀ [[اسرا]] در کنار دروازۀ [[شام]] توقّف کرد. لذا [[شیعیان]] این دروازه را “باب ساعات” نامیدند. در عصر حاضر، باب ساعات را”باب توما” می‌نامند و آثاری از این دروازۀ قدیمی باقی مانده است و امروزه باب توما از محلّه‌های [[مسیحی]] نشین [[شهر]] [[دمشق]] است و نسبت به نقاط دیگر [[شهر]]، از هم پاشیده‌تر و کثیف‌تر به نظر می‌‌رسد<ref>دایرة المعارف تشیع، ج۳، ص۱۲. (به نقلی، توقف سه ساعتۀ آنان یکی از درهای قصر بود و به آن «باب الساعات» گفتند. ریاض القدس، ج۲، ص۲۹۴ به نقل از منتخب طریحی).</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۸۸.</ref>.

نسخهٔ ‏۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۰

مقدمه

نام یکی از دروازه‌های ورودی دمشق، که اسرای اهل بیت را از آنجا وارد شهر کردند، همراه سر مطهّر امام حسین(ع). در حالی که مردم به شادمانی و پایکوبی و طبل زنی مشغول بودند. نام آن دروازه “باب ساعات” بود[۱]. آن دروازه، یکی از دروازه‌های شرقی آن شهر بود که راه حلب و کوفه به این دروازه ختم می‌‌گردید. هنگامی که اسیران به دروازۀ شام رسیدند، از شدّت ازدحام جمعیّت و مانور لشکر بنی امیّه، ساعت‌ها قافلۀ اسرا در کنار دروازۀ شام توقّف کرد. لذا شیعیان این دروازه را “باب ساعات” نامیدند. در عصر حاضر، باب ساعات را”باب توما” می‌نامند و آثاری از این دروازۀ قدیمی باقی مانده است و امروزه باب توما از محلّه‌های مسیحی نشین شهر دمشق است و نسبت به نقاط دیگر شهر، از هم پاشیده‌تر و کثیف‌تر به نظر می‌‌رسد[۲][۳].

منابع

پانویس

  1. بحار الانوار، ج۴۵، ص۱۲۸. برخی هم علت نامگذاری را وجود ساعتی مخصوص بر سر در آن دانسته‌اند (نفس المهموم، ص۲۴۱).
  2. دایرة المعارف تشیع، ج۳، ص۱۲. (به نقلی، توقف سه ساعتۀ آنان یکی از درهای قصر بود و به آن «باب الساعات» گفتند. ریاض القدس، ج۲، ص۲۹۴ به نقل از منتخب طریحی).
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۸۸.