راویان صحیفه سجادیه: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - 'جلیل' به 'جلیل'
جز (جایگزینی متن - 'جلیل' به 'جلیل')
خط ۲۴: خط ۲۴:
==بررسی [[صحت سند]] [[صحیفه سجادیه]]==
==بررسی [[صحت سند]] [[صحیفه سجادیه]]==
وقتی ادعای [[تواتر]] در سند صحیفه سجادیه پذیرفته نشد، با عنوان خبر واحد بررسی می‌شود. اکنون باید درباره تک‌تک راویان تحقیق شود. در ابتدای صحیفه سجادیه افزون بر نام [[فرزندان امام سجاد]]{{ع}} نام ده [[شخصیت]] به صورت آشکار و یک شخصیت هم با [[ضمیر]] آمده است (جمعاً ۱۱ نفر) که هر یک از آنان صحیفه سجادیه را از نفر قبلی خویش دریافت کرده‌اند تا سلسله سند به [[امام سجاد]]{{ع}} رسیده است. در اینجا به اختصار با شخصیت هر یک از آنان آشنا می‌شویم:
وقتی ادعای [[تواتر]] در سند صحیفه سجادیه پذیرفته نشد، با عنوان خبر واحد بررسی می‌شود. اکنون باید درباره تک‌تک راویان تحقیق شود. در ابتدای صحیفه سجادیه افزون بر نام [[فرزندان امام سجاد]]{{ع}} نام ده [[شخصیت]] به صورت آشکار و یک شخصیت هم با [[ضمیر]] آمده است (جمعاً ۱۱ نفر) که هر یک از آنان صحیفه سجادیه را از نفر قبلی خویش دریافت کرده‌اند تا سلسله سند به [[امام سجاد]]{{ع}} رسیده است. در اینجا به اختصار با شخصیت هر یک از آنان آشنا می‌شویم:
#حدّثنا: دو نفر را به عنوان گوینده حدّثنا، نام برده‌اند: یکی ابن‌سکون حلّی از [[قرن ششم]] که شیخ [[حرّ]] عاملی او را [[فاضل]]، [[صالح]]، شاعر و ادیب معرفی کرده است<ref>امل‌الآمل، ج۲، ص۲۰۳.</ref>. و دیگری، عمید‌الرؤساء (م۶۱۰) [[هبه]] [[الله]] بن [[حامد]]، لغوی مشهور<ref>الذریعه، ج۱، ص۶۲.</ref> که اغلب او را فاضل، [[جلیل]]، دارای کتاب<ref>امل الآمل، ج۲، ص۳۴۲.</ref>، محقّق، بارع، ضابط<ref>بحارالانوار، ج۱۰۸، ص۱۵۸.</ref>، ادیب و از بزرگان [[اصحاب]] دانسته‌اند<ref>أمل‌الآمل، ج۲، ص۳۴۲.</ref>. با توجه به هم طبقه بودن ابن [[سکون]] و عمید الرؤساء، هر دو نفر را می‌توان به عنوان گوینده “حدثنا” به شمار آورد و خللی به صحت سند آن وارد نیست.
#حدّثنا: دو نفر را به عنوان گوینده حدّثنا، نام برده‌اند: یکی ابن‌سکون حلّی از [[قرن ششم]] که شیخ [[حرّ]] عاملی او را [[فاضل]]، [[صالح]]، شاعر و ادیب معرفی کرده است<ref>امل‌الآمل، ج۲، ص۲۰۳.</ref>. و دیگری، عمید‌الرؤساء (م۶۱۰) [[هبه]] [[الله]] بن [[حامد]]، لغوی مشهور<ref>الذریعه، ج۱، ص۶۲.</ref> که اغلب او را فاضل، جلیل، دارای کتاب<ref>امل الآمل، ج۲، ص۳۴۲.</ref>، محقّق، بارع، ضابط<ref>بحارالانوار، ج۱۰۸، ص۱۵۸.</ref>، ادیب و از بزرگان [[اصحاب]] دانسته‌اند<ref>أمل‌الآمل، ج۲، ص۳۴۲.</ref>. با توجه به هم طبقه بودن ابن [[سکون]] و عمید الرؤساء، هر دو نفر را می‌توان به عنوان گوینده “حدثنا” به شمار آورد و خللی به صحت سند آن وارد نیست.
# [[بهاءالشرف]]: نخستین اسم ظاهری که در سند صحیفه بررسی می‌کنند، بهاءالشرف از شخصیت‌های [[قرن ششم]] است. وی از [[نوادگان]] [[امام سجاد]]{{ع}} و جدّ اعلای وی، [[حسین]] ذوالدّمعه، [[تربیت]] شده [[امام صادق]]{{ع}} بود<ref>عمدة الطالب، ص۲۶۱.</ref> و در نزد ایشان [[جایگاه]] خاصی داشت. [[اعتماد]] بزرگان به او بیانگر [[امانت‌داری]] و دقت او در ضبط و [[کتابت]] است.
# [[بهاءالشرف]]: نخستین اسم ظاهری که در سند صحیفه بررسی می‌کنند، بهاءالشرف از شخصیت‌های [[قرن ششم]] است. وی از [[نوادگان]] [[امام سجاد]]{{ع}} و جدّ اعلای وی، [[حسین]] ذوالدّمعه، [[تربیت]] شده [[امام صادق]]{{ع}} بود<ref>عمدة الطالب، ص۲۶۱.</ref> و در نزد ایشان [[جایگاه]] خاصی داشت. [[اعتماد]] بزرگان به او بیانگر [[امانت‌داری]] و دقت او در ضبط و [[کتابت]] است.
# [[محمد بن احمد بن شهریار]] (زنده در ۵۱۶): [[فقیه]] و کتاب‌شناس [[قرن ششم هجری]]، از [[شاگردان]] [[شیخ طوسی]] و داماد وی بود. در [[سلسله]] [[احادیث]] از او با عنوان [[امین]] و [[خازن]]<ref>المزار، ص۱۳۶؛ مهج‌الدعوات التحصین، ص۵۹۵.</ref> یاد شده است او که با بیانگر امانت‌داری و [[کتاب‌شناسی]] وی است. فهرست‌نگار خبیر، منتجب‌الدین از او با عنوان امانت‌داری فقیه [[صالح]] یاد کرده است<ref>الفهرست، ص۱۲.</ref>.
# [[محمد بن احمد بن شهریار]] (زنده در ۵۱۶): [[فقیه]] و کتاب‌شناس [[قرن ششم هجری]]، از [[شاگردان]] [[شیخ طوسی]] و داماد وی بود. در [[سلسله]] [[احادیث]] از او با عنوان [[امین]] و [[خازن]]<ref>المزار، ص۱۳۶؛ مهج‌الدعوات التحصین، ص۵۹۵.</ref> یاد شده است او که با بیانگر امانت‌داری و [[کتاب‌شناسی]] وی است. فهرست‌نگار خبیر، منتجب‌الدین از او با عنوان امانت‌داری فقیه [[صالح]] یاد کرده است<ref>الفهرست، ص۱۲.</ref>.
۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش