۶۴٬۶۴۲
ویرایش
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۲) |
جز (جایگزینی متن - '==دربارهٔ کتاب==' به '== دربارهٔ کتاب ==') |
||
خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
'''چرا از بهائیت برگشتم (خاطرات مسیحالله رحمانی)'''، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی مباحثی پیرامون بهائیت میپردازد. پدیدآورندهٔ این اثر [[مسیحالله رحمانی]] است و به اهتمام [[علی امیر مستوفیان]] گردآوری شده است. [[راه نیکان (ناشر)|انتشارات راه نیکان]] انتشار آن را به عهده داشته است. | '''چرا از بهائیت برگشتم (خاطرات مسیحالله رحمانی)'''، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی مباحثی پیرامون بهائیت میپردازد. پدیدآورندهٔ این اثر [[مسیحالله رحمانی]] است و به اهتمام [[علی امیر مستوفیان]] گردآوری شده است. [[راه نیکان (ناشر)|انتشارات راه نیکان]] انتشار آن را به عهده داشته است. | ||
==دربارهٔ کتاب== | == دربارهٔ کتاب == | ||
در معرفی این کتاب آمده است:«میرزا [[سید علی محمد شیرازی]] به موجب دعاوی خویش در بین پیروانش، [[مهدی موعود]]{{ع}}، [[امام زمان]] و [[مظهر]] [[الهی]] نامیده شد. او [[فرقه بابیه]] را به وجود آورد که بعدها به دو گروه [[ازلی]] و [[بهائیه]] تقسیم شد. [[بهائیان]]، میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاءالله را همان موعودی میدانند که [[سید علی محمد باب]]، ظهورش را [[بشارت]] داده بود. تعلیمات میرزا حسینعلی، مخصوصا توسط پسرش [[عباس افندی]] معروف به [[عبدالبهاء]] منتشر شدهاند این نوشتهها ترکیبی است از [[عرفان]] [[اسلامی]] و برخی نتایج [[حکمت]] و [[معرفت]] اروپای قرن نوزدهم: [[بهائیان]] درباره [[خدا]]، [[پیامبر]] و [[امام]] [[عقاید]] خاص خویش را دارند. کتاب حاضر مشتمل است بر خاطرات مسیحالله رحمانی، [[رئیس]] سابق [[بهائیان]] بشرویه، از اولین مناطقی که [[بهائیه]] را پذیرفتند. مسیحالله رحمانی با مطالعه آثار [[علمی]]، [[اسلامی]] و نیز [[بهایی]] و مقایسه آنها و [[گفتوگو]] با سران [[اسلامی]] و [[بهایی]] به پوچ بودن [[بهائیت]] و اصالت و خاتم بودن [[اسلام]] پی برد و [[مسلمان]] شد. او در خاطراتش از علت بازگشت از [[دین]] [[بهائیت]] و [[گفتوگو]] با سران [[اسلامی]] و [[بهایی]] [[سخن]] گفته است». | در معرفی این کتاب آمده است:«میرزا [[سید علی محمد شیرازی]] به موجب دعاوی خویش در بین پیروانش، [[مهدی موعود]]{{ع}}، [[امام زمان]] و [[مظهر]] [[الهی]] نامیده شد. او [[فرقه بابیه]] را به وجود آورد که بعدها به دو گروه [[ازلی]] و [[بهائیه]] تقسیم شد. [[بهائیان]]، میرزا حسینعلی نوری معروف به بهاءالله را همان موعودی میدانند که [[سید علی محمد باب]]، ظهورش را [[بشارت]] داده بود. تعلیمات میرزا حسینعلی، مخصوصا توسط پسرش [[عباس افندی]] معروف به [[عبدالبهاء]] منتشر شدهاند این نوشتهها ترکیبی است از [[عرفان]] [[اسلامی]] و برخی نتایج [[حکمت]] و [[معرفت]] اروپای قرن نوزدهم: [[بهائیان]] درباره [[خدا]]، [[پیامبر]] و [[امام]] [[عقاید]] خاص خویش را دارند. کتاب حاضر مشتمل است بر خاطرات مسیحالله رحمانی، [[رئیس]] سابق [[بهائیان]] بشرویه، از اولین مناطقی که [[بهائیه]] را پذیرفتند. مسیحالله رحمانی با مطالعه آثار [[علمی]]، [[اسلامی]] و نیز [[بهایی]] و مقایسه آنها و [[گفتوگو]] با سران [[اسلامی]] و [[بهایی]] به پوچ بودن [[بهائیت]] و اصالت و خاتم بودن [[اسلام]] پی برد و [[مسلمان]] شد. او در خاطراتش از علت بازگشت از [[دین]] [[بهائیت]] و [[گفتوگو]] با سران [[اسلامی]] و [[بهایی]] [[سخن]] گفته است». | ||