آمادگی برای غیبت: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

بعد از [[امام رضا|امام هشتم]]، دیگر [[امامان]] [[معصوم]] برای همگان ظاهر نمی‌شدند. بلکه فقط‍‌ برای خواصّ‌ [[شیعه]]، آن هم در موارد خاصّ‌ ظاهر می‌شدند؛ حتی پاسخ سؤالات و رفع نیازمندی‌های آنها را غالبا از پشت پرده انجام می‌دادند، تا [[شیعیان]] را برای غیبت [[امام مهدی|ولی عصر]] {{ع}} آموزش دهند و آماده کنند. در پرتو همین تجربه و تمرین بود که غیبت امام برای [[شیعیان]] گران نبود، در صورتی که برای دیگران سخت و دشوار بود؛ زیرا آنها از چنین دوران تمرین، بی‌بهره بودند<ref>روزگار رهایى، ج ۱، ص ۲۶۶. </ref>.  

هرچه دوران غیبت صغری نزدیک‌تر می‌شد، استتار [[امامان]] بیشتر می‌گردید و لذا می‌بینیم در زمان [[امام هادی]] و [[امام عسکری]] {{ع}} این مسأله محسوس‌تر و ملموس‌تر است. [[مسعودی]] می‌نویسد: "روایت شده که [[امام هادی]] {{ع}} غیر از عدّه کمی از یاران خود، از نظر اغلب [[شیعیان]] غایب بود. موقعی که امر امامت به [[امام عسکری|امام حسن عسکری]] {{ع}} واگذار شد، ان حضرت با خواص [[شیعیان]] خود و غیر آنان از پشت پرده صحبت می‌کرد. علّت این‌که آن حضرت و پدر بزرگوارش این عمل را انجام می‌دادند، این بود که مقدمه غایب شدن [[امام زمان]] {{ع}} را فراهم کرده باشند تا [[شیعیان]] با این موضوع مأنوس شوند و منکر غایب شدن امام نشوند و مردم به پنهان بودن امام عادت کنند"<ref>اثبات الوصیه، ص ۲۳۱. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۶.</ref>.

{{پرسش وابسته}}

* [[برای غیبت امام مهدی چه زمینه ‏سازی از جانب امامان انجام گرفت؟ (پرسش)]]