أصهب: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[امام باقر]]{{ع}} میفرماید: اولین زمینی که (در حوادث [[قیام قائم]]{{ع}}) خراب میشود، [[شام]] ([[سوریه]]) است و این در زمانی است که سه گروه با هم [[جنگ]] کنند؛ گروهی به سرکردگی [[اصهب]] و گروهی به [[فرماندهی]] اَبقع و [[لشکر سفیانی]]<ref>بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۲۱۲.</ref>. | [[امام باقر]]{{ع}} میفرماید: اولین زمینی که (در حوادث [[قیام قائم]]{{ع}}) خراب میشود، [[شام]] ([[سوریه]]) است و این در زمانی است که سه گروه با هم [[جنگ]] کنند؛ گروهی به سرکردگی [[اصهب]] و گروهی به [[فرماندهی]] اَبقع و [[لشکر سفیانی]]<ref>بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۲۱۲.</ref>. | ||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
از مجموع [[روایات]] درباره [[اصهب]] و [[ابقع]] استفاده میشود که این دو نفر با [[سفیانی]] [[نبرد]] میکنند و از [[سفیانی]] در [[قرقیسا]] - که منطقهای بین [[سوریه]] و [[عراق]] و [[ترکیه]] میباشد - [[شکست]] میخورند که این [[جنگ]] از جنگهای بزرگ و مهم [[قبل از ظهور]] است. در بعضی [[روایات]] [[اصهب]] و [[ابقع]] یک نفر معرفی شدهاند و در بعضی [[روایات]] [[قیام]] [[ابقع]] را از [[مصر]] تعیین کردهاند. آنچه [[مسلم]] است، باید در زمان [[قبل از ظهور]]، [[شیعیان]] خود را از [[شر]] و [[فتنه]] [[اصهب]] و [[ابقع]] و [[سفیانی]] در [[امان]] بدارند و خود را داخل [[فتنه]] آنان نکنند، و نیز داخل در گروهی که به بهانه نسبت با [[خاندان رسول خدا]]، کارهایی خلاف عرف و اعمالی نادر و شاذ انجام میدهند نشوند<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۰۱.</ref>. | از مجموع [[روایات]] درباره [[اصهب]] و [[ابقع]] استفاده میشود که این دو نفر با [[سفیانی]] [[نبرد]] میکنند و از [[سفیانی]] در [[قرقیسا]] - که منطقهای بین [[سوریه]] و [[عراق]] و [[ترکیه]] میباشد - [[شکست]] میخورند که این [[جنگ]] از جنگهای بزرگ و مهم [[قبل از ظهور]] است. در بعضی [[روایات]] [[اصهب]] و [[ابقع]] یک نفر معرفی شدهاند و در بعضی [[روایات]] [[قیام]] [[ابقع]] را از [[مصر]] تعیین کردهاند. آنچه [[مسلم]] است، باید در زمان [[قبل از ظهور]]، [[شیعیان]] خود را از [[شر]] و [[فتنه]] [[اصهب]] و [[ابقع]] و [[سفیانی]] در [[امان]] بدارند و خود را داخل [[فتنه]] آنان نکنند، و نیز داخل در گروهی که به بهانه نسبت با [[خاندان رسول خدا]]، کارهایی خلاف عرف و اعمالی نادر و شاذ انجام میدهند نشوند<ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]، ص۱۰۱.</ref>. | ||
==پرسش مستقیم== | == پرسش مستقیم == | ||
{{پرسش وابسته}} | {{پرسش وابسته}} | ||
* [[اصهب و ابقع کیستند و چه ارتباطی با خروج سفیانی دارند؟ (پرسش)]] | * [[اصهب و ابقع کیستند و چه ارتباطی با خروج سفیانی دارند؟ (پرسش)]] |
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۴
مقدمه
امام باقر(ع) میفرماید: اولین زمینی که (در حوادث قیام قائم(ع)) خراب میشود، شام (سوریه) است و این در زمانی است که سه گروه با هم جنگ کنند؛ گروهی به سرکردگی اصهب و گروهی به فرماندهی اَبقع و لشکر سفیانی[۱].
امام باقر(ع) میفرماید: ای بُرَید! از شر اصهب بر حذر باش. برید پرسید: اصهب کیست؟ حضرت فرمود: ابقع. برید سؤال کرد: ابقع چه کسی است؟ حضرت پاسخ داد: اَبرَص است، همچنین از سفیانی بپرهیز و نیز از شر دو نفر که از اولاد فلان هستند و به مکه میآیند و اموالی را در آنجا تقسیم میکنند و خود را شبیه به حضرت قائم(ع) میسازند، و نیز از عدهای از آل محمد که اعمال شاذ و نادر از آنان سر میزند پرهیز کن[۲].
اصهب از سرزمین جزیره قیام میکند و اولین شخصی که در وقایع قبل از قیام حضرت مهدی(ع) خروج میکند و سرزمینیهایی را تصرف میکند، اصهب است[۳].
از مجموع روایات درباره اصهب و ابقع استفاده میشود که این دو نفر با سفیانی نبرد میکنند و از سفیانی در قرقیسا - که منطقهای بین سوریه و عراق و ترکیه میباشد - شکست میخورند که این جنگ از جنگهای بزرگ و مهم قبل از ظهور است. در بعضی روایات اصهب و ابقع یک نفر معرفی شدهاند و در بعضی روایات قیام ابقع را از مصر تعیین کردهاند. آنچه مسلم است، باید در زمان قبل از ظهور، شیعیان خود را از شر و فتنه اصهب و ابقع و سفیانی در امان بدارند و خود را داخل فتنه آنان نکنند، و نیز داخل در گروهی که به بهانه نسبت با خاندان رسول خدا، کارهایی خلاف عرف و اعمالی نادر و شاذ انجام میدهند نشوند[۴].
پرسش مستقیم
منابع
پانویس
- ↑ بحار الانوار: ج ۵۲، ص ۲۱۲.
- ↑ همان: ص ۲۶۹ و سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۷۴.
- ↑ سید محمود موسوی دهسرخی، یأتی علی الناس زمان، ص ۷۴.
- ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان، ص۱۰۱.