ابن حوشب: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '\<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(252\,\s252\,\s233\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\[\[(.*)\]\](.*)\"\'\'\'(.*)\'\'\'\"(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(255\,\s245\,\s227\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(.*)\<\/div\> \<div\sstyle\=\"background\-color\:\srgb\(206\,242\,\s299\)\;\stext\-align\:center\;\sfont\-size\:\s85\%\;\sfont\-weight\:\snormal\;\"\>(...)
خط ۷: خط ۷:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
*"ابو القاسم رستم بن حسین بن فرج بن حوشب بن زاذان نجار کوفی" ملقب به "منصور الیمن" از داعیان اسماعیلی سده سوم هجری بود. وی از مدّعیان مهدویت بود و لقب منصور به داعیه او دلالت دارد؛ چون در سرزمین یمن، مهدی را منصور می‌خوانند. وی اصلا ایرانی و از اهالی کوفه و نخست، [[شیعه]] دوازده‌امامی بود، ولی پس از رحلت [[امام عسکری]] {{ع}} به اسماعیلیه گروید. وی در ۲۷۰ ق از قادسیه به یمن آمد و مانند عباسیان، بی‌ذکر نامی خاص به "الرضا من آل محمد" دعوت کرد. نخست دژ استواری در کوه لاعه برآورد و پس از آنکه سپاهی بر خود فراز آورد و کارش بالا گرفت، دست به تسخیر شهرهای عمده یمن از جمله صنعا زد و داعیانی از سوی خود به سراسر نواحی یمن و بحرین و یمامه و سند و هند و مصر و مغرب فرستاد. ابو عبدالله شیعی، داعی فاطمیان در شمال آفریقا، پیش از عزیمت به این سرزمین، چندگاهی در یمن، پیش "ابن حوشب" به سر برد و در مجالس او حاضر شده، دقایق و رموز دعوت را از او بیاموخت. در ۳۰۲ یا ۳۰۳ امام زیدی یمن، دست ابن حوشب و عمالش را از یمن کوتاه کردند<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص ۲۵۴. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۹.</ref>.
*"ابو القاسم رستم بن حسین بن فرج بن حوشب بن زاذان نجار کوفی" ملقب به "منصور الیمن" از داعیان اسماعیلی سده سوم هجری بود. وی از مدّعیان مهدویت بود و لقب منصور به داعیه او دلالت دارد؛ چون در سرزمین یمن، مهدی را منصور می‌خوانند. وی اصلا ایرانی و از اهالی کوفه و نخست، [[شیعه]] دوازده‌امامی بود، ولی پس از رحلت [[امام عسکری]] {{ع}} به اسماعیلیه گروید. وی در ۲۷۰ ق از قادسیه به یمن آمد و مانند عباسیان، بی‌ذکر نامی خاص به "الرضا من آل محمد" دعوت کرد. نخست دژ استواری در کوه لاعه برآورد و پس از آنکه سپاهی بر خود فراز آورد و کارش بالا گرفت، دست به تسخیر شهرهای عمده یمن از جمله صنعا زد و داعیانی از سوی خود به سراسر نواحی یمن و بحرین و یمامه و سند و هند و مصر و مغرب فرستاد. ابو عبدالله شیعی، داعی فاطمیان در شمال آفریقا، پیش از عزیمت به این سرزمین، چندگاهی در یمن، پیش "ابن حوشب" به سر برد و در مجالس او حاضر شده، دقایق و رموز دعوت را از او بیاموخت. در ۳۰۲ یا ۳۰۳ امام زیدی یمن، دست ابن حوشب و عمالش را از یمن کوتاه کردند<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص ۲۵۴. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۹.</ref>.



نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۰

مقدمه

  • "ابو القاسم رستم بن حسین بن فرج بن حوشب بن زاذان نجار کوفی" ملقب به "منصور الیمن" از داعیان اسماعیلی سده سوم هجری بود. وی از مدّعیان مهدویت بود و لقب منصور به داعیه او دلالت دارد؛ چون در سرزمین یمن، مهدی را منصور می‌خوانند. وی اصلا ایرانی و از اهالی کوفه و نخست، شیعه دوازده‌امامی بود، ولی پس از رحلت امام عسکری (ع) به اسماعیلیه گروید. وی در ۲۷۰ ق از قادسیه به یمن آمد و مانند عباسیان، بی‌ذکر نامی خاص به "الرضا من آل محمد" دعوت کرد. نخست دژ استواری در کوه لاعه برآورد و پس از آنکه سپاهی بر خود فراز آورد و کارش بالا گرفت، دست به تسخیر شهرهای عمده یمن از جمله صنعا زد و داعیانی از سوی خود به سراسر نواحی یمن و بحرین و یمامه و سند و هند و مصر و مغرب فرستاد. ابو عبدالله شیعی، داعی فاطمیان در شمال آفریقا، پیش از عزیمت به این سرزمین، چندگاهی در یمن، پیش "ابن حوشب" به سر برد و در مجالس او حاضر شده، دقایق و رموز دعوت را از او بیاموخت. در ۳۰۲ یا ۳۰۳ امام زیدی یمن، دست ابن حوشب و عمالش را از یمن کوتاه کردند[۱][۲].

منابع

پانویس

  1. معارف و معاریف، ج ۱، ص ۲۵۴.
  2. تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۹.