احمد بن علی بن بیغجور بغدادی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[احمد بن علی بن بیغجور بغدادی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[احمد بن علی بن بیغجور بغدادی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}


== مقدمه ==
== مقدمه ==

نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۷

مقدمه

ابوبکر احمد بن علی بن بیغجور بغدادی معروف به ابن اخشید (أخشاد) به سال ۲۶۴[۱] یا ۲۷۰ هجری زاده شد و تبارش ترک بودند؛ [۲] ولی از زادگاه او اطلاعی در دست نیست. گویا در بغداد به دنیا آمد و بالید و در محله سوق العطش بغداد در کوچه درب الاحشاد می‌‌زیست. [۳] برای مدت طولانی از دانش ابوعبداللّه محمد بن عمر صیمری بهره گرفت [۴] و از کسانی چون ابومسلم کجی، جعفر فریابی، قاسم بن زکریا مطرز و فضل بن حباب جمحی نیز روایت نقل کرد. [۵]

او مردی پرهیزکار، گوینده‌ای بیان‌آور و همواره در راه تعلیم و تأمین معاش شاگردانش کوشا بود و از ملکی که داشت فقط به اندازه قوتش بر می‌‌گرفت و بقیه را در راه علم خرج می‌‌کرد. [۶] او افزون بر کلام، فقه و ادبیات عرب، به تفسیر و حدیث نیز آگاه بود. [۷] او در فقه، پیرو مذهب شافعی[۸] و در کلام، پایه‌گذار طریقه خاصی از معتزله بود که به «اخشیدیه» معروف شد. [۹]

از جمله شاگردان و یاران وی می‌‌توان ابوالحسن بن ازرق[۱۰] و ابوالحسن بیض را نام برد. [۱۱]

ابن اخشید دارای آثار و تألیفاتی نیز بود که عبارت‌اند از: المبتدی، المعونة فی الاصول، نقل القرآن، الاجماع، النقض علی الخالدی فی الارجاء، اختصار کتاب ابی علی فی النفی والاثبات، اختصار تفسیرالطبری و نظم القرآن. [۱۲] ابن اخشید در سال ۳۲۰[۱۳] یا ۳۲۶ هجری در بغداد درگذشت. [۱۴][۱۵]

منابع

پانویس

  1. المنیة والامل ۱۸۵.
  2. تاریخ بغداد ۴ / ۳۰۹.
  3. سیر اعلام النبلاء ۱۵ / ۲۱۸.
  4. دایره المعارف بزرگ اسلامی ۲ / ۱۷۳ و ۷۱۴.
  5. تاریخ بغداد ۴ / ۳۰۹.
  6. الفهرست (الندیم) ۲۲۰.
  7. دایره المعارف بزرگ اسلامی ۲ / ۱۷۳ و ۷۱۴.
  8. الفصل (ابن حزم) ۴ / ۱۰۷.
  9. المنیة والامل ۳۵.
  10. نشوار المحاضره ۵ / ۲۴۱ ـ ۲۴۲.
  11. تاریخ الاسلام ۲۴ / ۱۸۶.
  12. الفهرست (الندیم) ۲۲۰ ـ ۲۲۱.
  13. طبقات المعتزله ۱۰۰.
  14. لسان المیزان ۱ / ۲۳۱.
  15. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۲ ص۸۰-۸۱.