جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
ثانیاً، با توجه به معنای لغوی «نعیم» روشن میگردد که مهمترین و برجستهترین نعمتی که در روز قیامت از آن سؤال میگردد، [[نعمت]] [[هدایت]] و [[ولایت]] است. به عبارت دیگر، در پرتو این نعمت است که سایر نعمتها معنا پیدا میکنند. بر این اساس، اگر کسی نعمت ولایت و هدایت [[امام]] را نپذیرفته باشد، در [[حقیقت]] اولین و بالاترین نعمت الهی بر [[بشریت]] را منکر شده است. | ثانیاً، با توجه به معنای لغوی «نعیم» روشن میگردد که مهمترین و برجستهترین نعمتی که در روز قیامت از آن سؤال میگردد، [[نعمت]] [[هدایت]] و [[ولایت]] است. به عبارت دیگر، در پرتو این نعمت است که سایر نعمتها معنا پیدا میکنند. بر این اساس، اگر کسی نعمت ولایت و هدایت [[امام]] را نپذیرفته باشد، در [[حقیقت]] اولین و بالاترین نعمت الهی بر [[بشریت]] را منکر شده است. | ||
بنابراین، نعمت وجود [[اولیای الهی]]{{عم}} در میان بشریت، بالاترین نعمتی است که با بهرهمندی از آن، سایر نعمتها نعمت محسوب میشوند و در غیر این صورت، نقبت خواهند بود. در بیان [[معصومین]]{{عم}} نیز، منظور از [[نعیم]] در این [[آیه]]، وجود [[مبارک]] [[امامان معصوم]]{{عم}} و [[تولی]] به [[ولایت]] آنان [[تفسیر]] شده است.<ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۵ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۵ ص ۵۱۱.</ref> | بنابراین، نعمت وجود [[اولیای الهی]] {{عم}} در میان بشریت، بالاترین نعمتی است که با بهرهمندی از آن، سایر نعمتها نعمت محسوب میشوند و در غیر این صورت، نقبت خواهند بود. در بیان [[معصومین]] {{عم}} نیز، منظور از [[نعیم]] در این [[آیه]]، وجود [[مبارک]] [[امامان معصوم]] {{عم}} و [[تولی]] به [[ولایت]] آنان [[تفسیر]] شده است.<ref>[[محمد تقی فیاضبخش|فیاضبخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۵ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۵ ص ۵۱۱.</ref> | ||
== شکل منطقی [[برهان]] == | == شکل منطقی [[برهان]] == |