ابوعبید مولی رفاعه: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
وی از وابستگان [[رفاعة بن رافع زُرَقی]] است<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۰.</ref> و ابوزرعه او را [[صحابی]] ندانسته است<ref>ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۴۸.</ref>. وی از [[رسول خدا]]{{صل}} [[روایت]] کرده کسی که گدایی کند و نیز کسی که پاسخش را ندهد، [[ملعون]] است<ref>طبرانی، ج۲۲، ص۳۷۷؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۰۵ و ۴۴۹؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۰؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۲۴.</ref>. برخی برای حمل این [[حدیث]] بر [[حرمت]] یا [[کراهت]]، وجوهی را ذکر کرده‌اند <ref>ر. ک: کحلانی، ج۴، ص۱۷۰.</ref><ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوعبید مولی رفاعه»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۳۲.</ref> | وی از وابستگان [[رفاعة بن رافع زُرَقی]] است<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۰.</ref> و ابوزرعه او را [[صحابی]] ندانسته است<ref>ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۴۸.</ref>. وی از [[رسول خدا]] {{صل}} [[روایت]] کرده کسی که گدایی کند و نیز کسی که پاسخش را ندهد، [[ملعون]] است<ref>طبرانی، ج۲۲، ص۳۷۷؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۰۵ و ۴۴۹؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۰؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۲۴.</ref>. برخی برای حمل این [[حدیث]] بر [[حرمت]] یا [[کراهت]]، وجوهی را ذکر کرده‌اند <ref>ر. ک: کحلانی، ج۴، ص۱۷۰.</ref><ref>[[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوعبید مولی رفاعه»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۳۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۳۵
ابوعبید مولی رفاعه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابوعبید مولی رفاعه در تراجم و رجال - ابوعبید مولی رفاعه در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
وی از وابستگان رفاعة بن رافع زُرَقی است[۱] و ابوزرعه او را صحابی ندانسته است[۲]. وی از رسول خدا (ص) روایت کرده کسی که گدایی کند و نیز کسی که پاسخش را ندهد، ملعون است[۳]. برخی برای حمل این حدیث بر حرمت یا کراهت، وجوهی را ذکر کرده‌اند [۴][۵]
منابع
پانویس
- ↑ ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۰.
- ↑ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۴۸.
- ↑ طبرانی، ج۲۲، ص۳۷۷؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۰۵ و ۴۴۹؛ ابن اثیر، ج۶، ص۲۰۰؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۲۴.
- ↑ ر. ک: کحلانی، ج۴، ص۱۷۰.
- ↑ مرادی‌نسب، حسین، مقاله «ابوعبید مولی رفاعه»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۳۲.