استعفاف در حدیث: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==[[کلمات قصار]] پیرامون [[عفاف]]== | == [[کلمات قصار]] پیرامون [[عفاف]] == | ||
در غررالحکم و دررالکلم در «باب العفاف» سخنانی به اقتصار از مولای [[موحدان]]، [[امیرمؤمنان]]، [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} بیان شده است که در این جا فقط به بعضی از آنها اشاره میشود: | در غررالحکم و دررالکلم در «باب العفاف» سخنانی به اقتصار از مولای [[موحدان]]، [[امیرمؤمنان]]، [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} بیان شده است که در این جا فقط به بعضی از آنها اشاره میشود: | ||
#{{متن حدیث|الْعَفَافُ زَهَادَةٌ}}: [[پارسایی]]، [[بیرغبتی]] در دنیاست. | #{{متن حدیث|الْعَفَافُ زَهَادَةٌ}}: [[پارسایی]]، [[بیرغبتی]] در دنیاست. | ||
#{{متن حدیث|بِالْعَفَافِ تَزْكُو الْأَعْمَالُ}}: به وسیله [[پاکدامنی]]، عملها [[پاکیزه]] شده یا افزایش مییابد. | #{{متن حدیث|بِالْعَفَافِ تَزْكُو الْأَعْمَالُ}}: به وسیله [[پاکدامنی]]، عملها [[پاکیزه]] شده یا افزایش مییابد. |
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۷
کلمات قصار پیرامون عفاف
در غررالحکم و دررالکلم در «باب العفاف» سخنانی به اقتصار از مولای موحدان، امیرمؤمنان، علی بن ابی طالب (ع) بیان شده است که در این جا فقط به بعضی از آنها اشاره میشود:
- «الْعَفَافُ زَهَادَةٌ»: پارسایی، بیرغبتی در دنیاست.
- «بِالْعَفَافِ تَزْكُو الْأَعْمَالُ»: به وسیله پاکدامنی، عملها پاکیزه شده یا افزایش مییابد.
- «أَهْلُ الْعَفَافِ أَشْرَفُ الْأَشْرَافِ»: پاکدامنی، برترین صفات و افعال نیک است.
- «الْعَفَافُ أَفْضَلُ شِيمَةٍ»: باز ایستادن از آنچه حلال نیست، برترین خصلت است.
- «الْعَفَافُ يَصُونُ النُّفُوسَ وَ يُنَزِّهُهَا عَنِ الدَّنَايَا»: پرهیزگاری، نفس را نگه داشته و آن را از پستیها پاک میدارد.
- «حُسْنُ الْعَفَافِ مِنْ شِيَمِ الْأَشْرَافِ»: نیک پارسایی و پاکدامنی، از خصلتهای مردم بلند مرتبه و شریف است.
- «سَبَبُ الْقَنَاعَةِ الْعَفَافُ»: باز ایستادن از حرام، سبب قناعت است.
- «عَلَيْكَ بِالْعَفَافِ وَ الْقُنُوعِ فَمَنْ أَخَذَ بِهِ خَفَّتْ عَلَيْهِ الْمُؤَنُ»: بر تو باد به پاکدامنی و قناعت؛ زیرا کسی که آن را فرا گیرد مخارج زندگی بر او سبک گردد.
- «عَلَيْكَ بِالْعَفَافِ فَإِنَّهُ أَفْضَلُ شِيَمِ الْأَشْرَافِ»:بر تو باد به پاکدامنی؛ زیرا که آن برترین خصلتهای افراد بلند مرتبه است.
- «لَا فَاقَةَ مَعَ عَفَافٍ»: هیچ گونه بیچارگی با پارسایی و پاکدامنی نیست؛ یعنی آدمی به برکت پارسایی، توانگری حقیقی را داراست.[۱]
منابع
پانویس
- ↑ امامی، عبدالنبی، فرهنگ قرآن ج۱، ص ۱۳۸.