اصحاب خاص امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[یاران امام مهدی در کلام اسلامی]] - [[یاران امام مهدی در معارف مهدویت]]| پرسش مرتبط  = }}

'''[[یاران]] خاص''' [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}‏ [[سیصد و سیزده]] نفرند و [[احادیث]] فراوانی در [[ستایش]] این گروه وارد شده است. این گروه در سن جوانی هستند و دارای افکاری متحد که دل‏های آنان نیز به هم پیوسته است.

== مقدمه ==

[[یاران]] ویژه [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}‏ [[سیصد و سیزده]] نفرند. [[احادیث]] فراوانی در [[ستایش]] این گروه ممتاز وارد شده و در [[قرآن کریم]] آیاتی است که [[تأویل]] به آنان شده است:

# از [[امام باقر]] {{ع}} و [[امام صادق]] {{ع}} در [[تأویل]] [[سخن]] [[خدای متعال]]: {{متن قرآن|وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ أَلاَ يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِؤُونَ}}<ref> و اگر عذاب را از آنان چندگاهی پس افکنیم به یقین می‌گویند: چه آن را باز داشت؟ آگاه باشید روزی که به آنان برسد از ایشان بازگردانده نمی‌شود و آنچه به ریشخند می‌گرفتند آنها را فرا می‌گیرد؛ سوره هود، آیه ۸.</ref> [[نقل]] شده که فرمودند: "مراد از [[امت]] معدود، [[یاران مهدی]] در آخر الزمان‌اند؛ [[سیصد و سیزده]] نفر به شمار افراد [[جنگ بدر]]. آنان، در ساعتی جمع شوند؛ مانند ابرهایی که در پاییز جمع می‏‌شوند"<ref> {{متن حدیث|أُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ يَعْنِي‏ عِدَّةً كَعِدَّةِ بَدْرٍ قَالَ‏ يَجْمَعُونَ‏ لَهُ‏ فِي‏ سَاعَةٍ وَاحِدَةٍ قَزَعاً كَقَزَعِ‏ الْخَرِيفِ‏‏‏}}، محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۵۵، ح ۴۲؛ نیز: ر. ک: نعمانی، الغیبة، ص ۲۴۱.</ref>.  

# [[امام صادق]] {{ع}} در [[وصف]] [[یاران]] خاصّ [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} فرمود: "مردانی که گویی قلب‏‌هایشان مانند پاره‏‌های آهن است. هیچ چیز نتواند دل‏های آنان را درباره ذات [[خداوند]] گرفتار [[شک]] سازد. سخت‌‏تر از سنگ هستند. اگر بر کوه‏‌ها حمله کنند، آن‏ها را از هم خواهند پاشید ... گویی که بر اسبان خود، مانند عقاب هستند. بر زین اسب [[امام]] دست می‏‌کشند و از این کار [[برکت]] می‏‌جویند. گرد [[امام]] خویش چرخیده، در جنگ‏ها، [[جان]] خود را سپر او می‌‏سازند و هرچه را بخواهد برایش انجام می‌‏دهند. مردانی که شب‏ها نمی‌‏خوابند؛ در نمازشان هم‌هم‌ه‏ای چون صدای [[زنبور عسل]] دارند. شب‏ها بر پای خویش [[ایستاده]] و صبح بر مرکب‏‌های خود سوارند. [[پارسایان]] شبند و شیران روز. [[اطاعت]] آنان برابر امامشان، از [[اطاعت]] کنیز برای آقایش زیادتر است. مانند چراغ‏ها هستند ... گویی که دل‏هایشان قندیل است. از [[ترس]] [[خدا]] بیمناک و خواهان شهادتند. تمنایشان [[شهید]] شدن در [[راه خدا]] است. شعارشان این است: ای [[مردم]]! برای خون‏خواهی [[حسین]] به پا خیزید. وقتی حرکت می‌‏کنند، پیشاپیش آنان به فاصله یک ماه‏ [[وحشت]] حرکت کند. آنان، دسته دسته به سوی مولا می‌‏روند. [[خدا]] به وسیله آنان [[امام]] راستین را [[یاری]] می‌‏فرماید"<ref>{{متن حدیث|رِجَالٌ كَأَنَّ قُلُوبَهُمْ زُبَرُ الْحَدِيدِ لَا يَشُوبُهَا شَكٌّ فِي ذَاتِ اللَّهِ أَشَدُّ مِنَ الْحَجَرِ لَوْ حَمَلُوا عَلَى الْجِبَالِ لَأَزَالُوهَا لَا يَقْصِدُونَ بِرَايَاتِهِمْ بَلْدَةً إِلَّا خَرَّبُوهَا كَأَنَّ عَلَى خُيُولِهِمُ الْعِقْبَانَ يَتَمَسَّحُونَ بِسَرْجِ الْإِمَامِ ع يَطْلُبُونَ بِذَلِكَ الْبَرَكَةَ وَ يَحُفُّونَ بِهِ يَقُونَهُ بِأَنْفُسِهِمْ فِي الْحُرُوبِ وَ يَكْفُونَهُ مَا يُرِيدُ فِيهِمْ رِجَالٌ لَا يَنَامُونَ اللَّيْلَ لَهُمْ دَوِيٌّ فِي صَلَاتِهِمْ كَدَوِيِّ النَّحْلِ يَبِيتُونَ قِيَاماً عَلَى أَطْرَافِهِمْ وَ يُصْبِحُونَ عَلَى خُيُولِهِمْ رُهْبَانٌ بِاللَّيْلِ لُيُوثٌ بِالنَّهَارِ هُمْ أَطْوَعُ لَهُ مِنَ الْأَمَةِ لِسَيِّدِهَا كَالْمَصَابِيحِ كَأَنَّ قُلُوبَهُمُ الْقَنَادِيلُ وَ هُمْ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ مُشْفِقُونَ يَدْعُونَ بِالشَّهَادَةِ وَ يَتَمَنَّوْنَ أَنْ يُقْتَلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ شِعَارُهُمْ يَا لَثَارَاتِ الْحُسَيْنِ إِذَا سَارُوا يَسِيرُ الرُّعْبُ أَمَامَهُمْ مَسِيرَةَ شَهْرٍ يَمْشُونَ إِلَى الْمَوْلَى إِرْسَالًا بِهِمْ يَنْصُرُ اللَّهُ إِمَامَ الْحَقِّ}}؛ محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸.</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۴۹۳ -۴۹۶؛ [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۱۰۵.</ref>

== فرق بین یاران خاصّ و یاوران‏==

بین [[یاران]] ویژه [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}‏ و [[یاوران]] آن حضرت تفاوتی هست؛ [[اصحاب]] و [[یاران خاص]] [[سیصد و سیزده]] نفرند. آنان کسانی‏‌اند که حضرات [[امام علی]] {{ع}} و [[امام صادق]] {{ع}} از آنان به پرچم‏داران تعبیر فرموده‏‌اند و هریک از این [[یاران خاص]]، نقش عظیمی در [[فرماندهی سپاه]] و گشودن [[شهرها]] و اداره امور و ... دارند.

[[یاوران]]، [[مؤمنان]] صالحی‌‏اند که به [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}‏ در [[مکه]] و غیر آن ملحق می‌‏شوند. زیر پرچمش گرد می‌‏آیند و با [[دشمنان]] [[خدا]] و [[پیامبر خدا]] {{صل}} می‌‏جنگند.

[[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}‏ از [[مکه]] خارج نخواهد شد؛ مگر آنکه همراه او ده هزار نفر از [[یاوران]] خواهند بود<ref>محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۷، ح ۸۱.</ref>. البته این شمار، گروهی از [[یاوران]] ایشانند، نه همه آنان، برای نمونه فقط [[سید هاشمی]] با دوازده هزار نیرو در [[عراق]] به [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}}‏ ملحق می‌‏شوند ... این‏ همه، غیر از یاورانی است که از فرشتگانند. آنان نیز [[یاوران]] حضرت بوده و [[اوامر]] آن بزرگوار و آموزه‌‏هایش را فرمانبردار خواهند بود<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص ۴۹۳ -۴۹۶.</ref>.

== ویژگی‌‏های یاران خاص‏==

بیشتر [[یاران]] خاصّ حضرت در سن جوانی‌‏اند و بزرگسالان میان آنان کم هستند. این [[یاران]]، دارای افکاری متحد و آرایی یکنواخت بوده و دل‏های‏شان به هم پیوسته است. [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} در این‏ باره فرمود: "همانا [[یاران]] [[امام مهدی|قائم]] {{ع}} همگی جوانند و پیر میانشان نیست؛ مگر به اندازه [[سرمه در چشم]] یا به [[قدر]] نمک در توشه راه و کمترین چیز در توشه راه، نمک است<ref> {{متن حدیث|إِنَ‏ أَصْحَابَ‏ الْقَائِمِ‏ شَبَابٌ‏ لَا كُهُولَ‏ فِيهِمْ‏ إِلَّا كَالْكُحْلِ‏ فِي‏ الْعَيْنِ‏ أَوْ كَالْمِلْحِ فِي الزَّادِ وَ أَقَلُّ الزَّادِ الْمِلْحُ‏‏‏}}، نعمانی، الغیبة، ص ۳۱۵، ح ۱۰.</ref>.

# زنان که در طول [[تاریخ]]، از [[حقوق]] خویش محروم بودند و شخصیت آنان تحقیر گشته بود، در دوران آن [[انقلاب]] بزرگ، شخصیت واقعی خویش را باز خواهند یافت و به عنوان [[کارگزاران]] اصلی آن تحوّل عظیم، در [[جامعه جهانی]] شرکت خواهند داشت. این موضوع، اهمیت ویژه‏ای دارد که [[ارزش]] واقعی و پایه [[قدرت]] و [[توانمندی]] نوع [[زن]] و ارزشیابی استعدادهای او را ـ در صورتی که خود را ساخته باشد ـ مشخص می‏‌سازد.

# زنان اگر در [[جهاد]] و رویارویی مستقیم شرکت نکنند، در دیگر پست‏ها و مسؤولیت‌‏ها و سازندگی‌‏ها، می‌‏توانند مشارکت داشته باشند.

[[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "... به [[خدا]] سوگند سیصد و چند تن از مردان نزد او می‌‏آیند، که با آنان پنجاه [[زن]] نیز هست .... "<ref>{{متن حدیث|وَ يَجِي‏ءُ وَ اللَّهِ‏ ثَلَاثُ‏ مِائَةٍ وَ بِضْعَةَ عَشَرَ رَجُلًا فِيهِمْ‏ خَمْسُونَ‏ امْرَأَة‏‏‏}}، عیاشی، تفسیر عیاشی، ج ۱، ص ۶۵.</ref>.