امام جماعت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

امام جماعت، کسی است که [[پیشوایی]] نمازگزاران را بر عهده داشته و [[مردم]] نمازهای [[واجب]] یومیه خود را به او [[اقتداء]] می‌کنند. در امام جماعت، [[ایمان]]، [[عدالت]]، [[عقل]]، [[طهارت]] مولد و [[بلوغ]] شرط است<ref>شرایع الاسلام، ج۱، ص۱۲۴؛ تبصرة المتعلمین، ص۶۰؛ تحریرالوسیله، ج۱، ص۲۷۴؛ جامع المقاصد، ج۲، ص۴۹۷.</ref>.

[[نماز جماعت]] از مسائل [[عبادی]] [[اسلام]] است که ضمن بر پایی [[عمل]] [[عبادی]]، خود عاملی برای [[اتحاد]] و [[رأفت]] میان [[مردم]] و زمینه‌ای برای [[آگاهی]] از اوضاع [[سیاسی]] و [[اجتماعی]] [[جامعه]] و با خبر شدن از احوال شخصی [[مسلمانان]]، هنگام بروز [[ناملایمات]] و حل آن می‌باشد<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۴۴.</ref>.