انتقادپذیری در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
مسئولین [[نظام اسلامی]] نباید خود را مبری از [[خطا]] و [[اشتباه]] بدانند؛ زیرا سرتاپای [[انسان]] [[عیب]] است و باید [[عیب‌ها]] را گفت و همین امر باعث می‌شود که به [[تذکر]] و [[انتقاد]] دیگران توجه نمایند، البته [[هدف]] از انتقاد باید [[اصلاح امور]] باشد نه [[دشمنی]] و باید با انتقاد سازنده [[جامعه]] را [[اصلاح]] نمود<ref>صحیفه امام، ج۱۴، ص۴۰۱.</ref>. لکن نباید در انتقاد [[قوه غضبیه]] انسان [[حاکم]] شود و [[عقل]] کنار گذاشته شود بلکه انتقاد و بیان [[مشکلات]] باید عاقلانه و با زبان [[منطق]] صورت گیرد<ref>صحیفه امام، ج۱۴، ص۳۶۸.</ref><ref>[[سید محسن سادات کیائی|سادات کیائی، سید محسن]]، [[نظام اخلاق اسلامی - سادات کیائی (مقاله)| مقاله «نظام اخلاق اسلامی»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۳۶۸.</ref> | مسئولین [[نظام اسلامی]] نباید خود را مبری از [[خطا]] و [[اشتباه]] بدانند؛ زیرا سرتاپای [[انسان]] [[عیب]] است و باید [[عیب‌ها]] را گفت و همین امر باعث می‌شود که به [[تذکر]] و [[انتقاد]] دیگران توجه نمایند، البته [[هدف]] از انتقاد باید [[اصلاح امور]] باشد نه [[دشمنی]] و باید با انتقاد سازنده [[جامعه]] را [[اصلاح]] نمود<ref>صحیفه امام، ج۱۴، ص۴۰۱.</ref>. لکن نباید در انتقاد [[قوه غضبیه]] انسان [[حاکم]] شود و [[عقل]] کنار گذاشته شود بلکه انتقاد و بیان [[مشکلات]] باید عاقلانه و با زبان [[منطق]] صورت گیرد<ref>صحیفه امام، ج۱۴، ص۳۶۸.</ref><ref>[[سید محسن سادات کیائی|سادات کیائی، سید محسن]]، [[نظام اخلاق اسلامی - سادات کیائی (مقاله)| مقاله «نظام اخلاق اسلامی»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۳۶۸.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۳۲
این مدخل زیرشاخهٔ بحث انتقادپذیری است. انتقادپذیری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: انتقادپذیری در قرآن - انتقادپذیری در حدیث - انتقادپذیری در تاریخ اسلامی - انتقادپذیری در معارف و سیره علوی - انتقادپذیری در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
مسئولین نظام اسلامی نباید خود را مبری از خطا و اشتباه بدانند؛ زیرا سرتاپای انسان عیب است و باید عیب‌ها را گفت و همین امر باعث می‌شود که به تذکر و انتقاد دیگران توجه نمایند، البته هدف از انتقاد باید اصلاح امور باشد نه دشمنی و باید با انتقاد سازنده جامعه را اصلاح نمود[۱]. لکن نباید در انتقاد قوه غضبیه انسان حاکم شود و عقل کنار گذاشته شود بلکه انتقاد و بیان مشکلات باید عاقلانه و با زبان منطق صورت گیرد[۲][۳]
منابع
پانویس
- ↑ صحیفه امام، ج۱۴، ص۴۰۱.
- ↑ صحیفه امام، ج۱۴، ص۳۶۸.
- ↑ سادات کیائی، سید محسن، مقاله «نظام اخلاق اسلامی»، منظومه فکری امام خمینی، ص ۳۶۸.