بیت‌الاحزان: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۵۹

بیت‌الاحزان خانۀ اندوه‌ها، سند مظلومیت اهل بیت (ع) پس از رحلت پیامبر خدا (ص) و غصب خلافت و ظلم به اهل بیت. حضرت فاطمه پس از وفات پدرش پیوسته غمگین، گریان و مظلوم بود^[۱].

مقدمه

آنچه گروه سقیفه و غاصبان خلافت بر سر او و خانه‌اش و شوهرش آوردند، مصیبتی جانکاه بود. وی هم از داغ رحلت پدر می‌سوخت، هم از غصب خلافت، هم از آلام روحی و جسمی خویش. گریه‌اش نیز نوعی اعتراض به وضع حاکم به شمار می‌رفت. نزد علی (ع) به شکایت آمدند که گریۀ او ناراحتمان کرده است، وقت خاصّی برای گریه‌اش قرار دهد تا آنان به استراحت! بپردازند. روزها حضرت زهرا به بیرون مدینه می‌رفت و حسن و حسین (ع) را هم با خود می‌برد و زیر درخت «اراک» می‌نشست و در سایۀ آن تمام روز را بر پدرش می‌گریست. نزدیک غروب، علی (ع) به سراغشان می‌رفت و به خانه می‌آمدند. مخالفان آن درخت را هم قطع کردند. حضرت زیر آفتاب می‌نشست و می‌گریست. علی (ع) برای او اتاقی ساخت و نامش را «بیت الأحزان» گذاشت. بیت الأحزان، سمبل غم‌ها و مظلومیت‌های او در طول تاریخ گشت. حضرت فاطمه (ع) روزها به آن کلبۀ غم می‌رفت و با پدر درد دل می‌کرد و می‌گریست، شب به خانۀ غم‌آلود برمی‌گشت.^[۲] در مورد حضرت یعقوب هم سخن از بیت الاحزان و خانه‌ای که در آن بر یوسف گم‌گشته‌اش می‌گریست، نقل شده است. «بیت الأحزان» نام کتابی از محدّث قمی در مصائب حضرت زهرا است.^[۳]^[۴].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ غدیر

پانویس

↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۳۰.
↑ حیاة الامام الحسین، باقر شریف القرشی، ج۱ ص۲۶۹
↑ الذریعه، ج ۳ ص۱۸۵
↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۳۰.

[1] محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۳۰.

[2] حیاة الامام الحسین، باقر شریف القرشی، ج۱ ص۲۶۹

[3] الذریعه، ج ۳ ص۱۸۵

[4] محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۱۳۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[بیت‌الاحزان در قرآن]] - [[بیت‌الاحزان در حدیث]] - [[بیت‌الاحزان در معارف و سیره فاطمی]]| پرسش مرتبط  = }}
-'''بیت‌الاحزان''' خانۀ اندوه‌ها، [[سند]] [[مظلومیت]] [[اهل بیت]]{{عم}} پس از [[رحلت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} و [[غصب]] [[خلافت]] و [[ظلم]] به [[اهل بیت]]. [[حضرت فاطمه]] پس از [[وفات]] پدرش پیوسته [[غمگین]]، گریان و [[مظلوم]] بود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۳۰.</ref>.
+'''بیت‌الاحزان''' خانۀ اندوه‌ها، [[سند]] [[مظلومیت]] [[اهل بیت]] {{عم}} پس از [[رحلت]] [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] {{صل}} و [[غصب]] [[خلافت]] و [[ظلم]] به [[اهل بیت]]. [[حضرت فاطمه]] پس از [[وفات]] پدرش پیوسته [[غمگین]]، گریان و [[مظلوم]] بود<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۳۰.</ref>.
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-*آنچه گروه [[سقیفه]] و [[غاصبان خلافت]] بر سر او و خانه‌اش و شوهرش آوردند، مصیبتی جانکاه بود. وی هم از داغ [[رحلت پیامبر خاتم|رحلت پدر]] می‌سوخت، هم از [[غصب خلافت]]، هم از [[آلام روحی]] و جسمی خویش. گریه‌اش نیز نوعی [[اعتراض]] به وضع حاکم به شمار می‌رفت. نزد علی{{ع}} به [[شکایت]] آمدند که گریۀ او ناراحتمان کرده است، وقت خاصّی برای گریه‌اش قرار دهد تا آنان به استراحت! بپردازند. روزها [[حضرت زهرا]] به بیرون [[مدینه]] می‌رفت و [[حسن]] و [[حسین]]{{عم}} را هم با خود می‌برد و زیر درخت «اراک» می‌نشست و در سایۀ آن تمام [[روز]] را بر پدرش می‌گریست. نزدیک غروب، علی{{ع}} به سراغشان می‌رفت و به [[خانه]] می‌آمدند. [[مخالفان]] آن درخت را هم قطع کردند. [[حضرت]] زیر [[آفتاب]] می‌نشست و می‌گریست. علی{{ع}} برای او اتاقی ساخت و نامش را «بیت الأحزان» گذاشت. بیت الأحزان، سمبل غم‌ها و مظلومیت‌های او در طول تاریخ گشت. حضرت فاطمه{{عم}} روزها به آن کلبۀ غم می‌رفت و با پدر درد دل می‌کرد و می‌گریست، شب به خانۀ غم‌آلود برمی‌گشت.<ref>حیاة الامام الحسین، باقر شریف القرشی، ج۱ ص۲۶۹</ref> در مورد حضرت یعقوب هم سخن از بیت الاحزان و خانه‌ای که در آن بر یوسف گم‌گشته‌اش می‌گریست، نقل شده است. «بیت الأحزان» نام کتابی از [[محدّث قمی]] در [[مصائب حضرت زهرا]] است.<ref>الذریعه، ج ۳ ص۱۸۵</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۳۰.</ref>.
+* آنچه گروه [[سقیفه]] و [[غاصبان خلافت]] بر سر او و خانه‌اش و شوهرش آوردند، مصیبتی جانکاه بود. وی هم از داغ [[رحلت پیامبر خاتم|رحلت پدر]] می‌سوخت، هم از [[غصب خلافت]]، هم از [[آلام روحی]] و جسمی خویش. گریه‌اش نیز نوعی [[اعتراض]] به وضع حاکم به شمار می‌رفت. نزد علی {{ع}} به [[شکایت]] آمدند که گریۀ او ناراحتمان کرده است، وقت خاصّی برای گریه‌اش قرار دهد تا آنان به استراحت! بپردازند. روزها [[حضرت زهرا]] به بیرون [[مدینه]] می‌رفت و [[حسن]] و [[حسین]] {{عم}} را هم با خود می‌برد و زیر درخت «اراک» می‌نشست و در سایۀ آن تمام [[روز]] را بر پدرش می‌گریست. نزدیک غروب، علی {{ع}} به سراغشان می‌رفت و به [[خانه]] می‌آمدند. [[مخالفان]] آن درخت را هم قطع کردند. [[حضرت]] زیر [[آفتاب]] می‌نشست و می‌گریست. علی {{ع}} برای او اتاقی ساخت و نامش را «بیت الأحزان» گذاشت. بیت الأحزان، سمبل غم‌ها و مظلومیت‌های او در طول تاریخ گشت. حضرت فاطمه {{عم}} روزها به آن کلبۀ غم می‌رفت و با پدر درد دل می‌کرد و می‌گریست، شب به خانۀ غم‌آلود برمی‌گشت.<ref>حیاة الامام الحسین، باقر شریف القرشی، ج۱ ص۲۶۹</ref> در مورد حضرت یعقوب هم سخن از بیت الاحزان و خانه‌ای که در آن بر یوسف گم‌گشته‌اش می‌گریست، نقل شده است. «بیت الأحزان» نام کتابی از [[محدّث قمی]] در [[مصائب حضرت زهرا]] است.<ref>الذریعه، ج ۳ ص۱۸۵</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۱۳۰.</ref>.
 == منابع ==