حارث بن نبیه بن کاهل اسدی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
 
خط ۲: خط ۲:
| موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر
| موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر
| عنوان مدخل  = حارث بن نبیه بن کاهل اسدی
| عنوان مدخل  = حارث بن نبیه بن کاهل اسدی
| مداخل مرتبط =
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  = }}
| پرسش مرتبط  = }}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
از تیره [[بنوکاهل]]، از قبیله [[بنو اسد بن خزیمه]] است<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۲۸۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۲۷۰ و ۲۷۱.</ref>. حارث و فرزندش [[انس بن حارث]] هر دو از صحابه‌اند<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۹۳.</ref>. [[آگاهی]] زیادی از وی نداریم. تراجم‌نگاران حارث را به نقل از [[ابوعبدالرحمان سلمی]] در شمار [[اصحاب صفه]] آورده‌اند<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۴۰؛ ذهبی، تجرید أسماء الصحابه، ج۱، ص۱۰۸.</ref>، فرزندش ««[[انس بن حارث بن نبیه|انس]]»، از [[شهدای کربلا]] است<ref>طوسی، رجال، ص۲۱ و ۹۹؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۴۰.</ref>. انس به نقل از پدرش حارث بن نبیه گوید: از [[رسول خدا]]{{صل}} در حالی که [[امام حسین]]{{ع}} را در دامن خود نشانده بود شنیدم، فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ اِبْنِي هَذَا يُقْتَلُ بِأَرْضِ اَلْعِرَاقِ فَمَنْ أَدْرَكَهُ مِنْكُمْ فَلْيَنْصُرْهُ }}<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۴۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۹۳.</ref>؛ بیشتر منابع [[روایت]] بالا را از طریق انس با لفظ: {{عربی|" سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ"}} نقل کرده‌اند <ref>بغوی، معجم الصحابه، ج۱، ص۶۴؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص ۲۸۸، سیوطی، جلال الدین، کفایة الطالب اللبیب فی خصائص الحبیب المعروف بالخصائص الکبری، ج۲، ص ۱۲۵.</ref>.<ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «حارث بن نبیه بن کاهل اسدی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۴۹۶.</ref>
از تیره [[بنوکاهل]]، از قبیله [[بنو اسد بن خزیمه]] است<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۲۸۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۲۷۰ و ۲۷۱.</ref>. حارث و فرزندش [[انس بن حارث]] هر دو از صحابه‌اند<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۹۳.</ref>. [[آگاهی]] زیادی از وی نداریم. تراجم‌نگاران حارث را به نقل از [[ابوعبدالرحمان سلمی]] در شمار [[اصحاب صفه]] آورده‌اند<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۴۰؛ ذهبی، تجرید أسماء الصحابه، ج۱، ص۱۰۸.</ref>، فرزندش ««[[انس بن حارث بن نبیه|انس]]»، از [[شهدای کربلا]] است<ref>طوسی، رجال، ص۲۱ و ۹۹؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۴۰.</ref>. انس به نقل از پدرش حارث بن نبیه گوید: از [[رسول خدا]] {{صل}} در حالی که [[امام حسین]] {{ع}} را در دامن خود نشانده بود شنیدم، فرمود: {{متن حدیث|إِنَّ اِبْنِي هَذَا يُقْتَلُ بِأَرْضِ اَلْعِرَاقِ فَمَنْ أَدْرَكَهُ مِنْكُمْ فَلْيَنْصُرْهُ }}<ref>ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۴۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۹۳.</ref>؛ بیشتر منابع [[روایت]] بالا را از طریق انس با لفظ: {{عربی|" سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ"}} نقل کرده‌اند <ref>بغوی، معجم الصحابه، ج۱، ص۶۴؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص ۲۸۸، سیوطی، جلال الدین، کفایة الطالب اللبیب فی خصائص الحبیب المعروف بالخصائص الکبری، ج۲، ص ۱۲۵.</ref>.<ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «حارث بن نبیه بن کاهل اسدی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص ۴۹۶.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۳۱

آشنایی اجمالی

از تیره بنوکاهل، از قبیله بنو اسد بن خزیمه است[۱]. حارث و فرزندش انس بن حارث هر دو از صحابه‌اند[۲]. آگاهی زیادی از وی نداریم. تراجم‌نگاران حارث را به نقل از ابوعبدالرحمان سلمی در شمار اصحاب صفه آورده‌اند[۳]، فرزندش ««انس»، از شهدای کربلا است[۴]. انس به نقل از پدرش حارث بن نبیه گوید: از رسول خدا (ص) در حالی که امام حسین (ع) را در دامن خود نشانده بود شنیدم، فرمود: «إِنَّ اِبْنِي هَذَا يُقْتَلُ بِأَرْضِ اَلْعِرَاقِ فَمَنْ أَدْرَكَهُ مِنْكُمْ فَلْيَنْصُرْهُ »[۵]؛ بیشتر منابع روایت بالا را از طریق انس با لفظ: " سَمِعْتُ رَسُولَ اَللَّهِ" نقل کرده‌اند [۶].[۷]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۲۸۸؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۲۷۰ و ۲۷۱.
  2. ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۹۳.
  3. ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۴۰؛ ذهبی، تجرید أسماء الصحابه، ج۱، ص۱۰۸.
  4. طوسی، رجال، ص۲۱ و ۹۹؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۴۰.
  5. ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۴۰؛ ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۹۳.
  6. بغوی، معجم الصحابه، ج۱، ص۶۴؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص ۲۸۸، سیوطی، جلال الدین، کفایة الطالب اللبیب فی خصائص الحبیب المعروف بالخصائص الکبری، ج۲، ص ۱۲۵.
  7. محمدی، رمضان، مقاله «حارث بن نبیه بن کاهل اسدی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۹۶.