حرمت: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حرمت در قرآن]] - [[حرمت در حدیث]] - [[حرمت در کلام اسلامی]] - [[حرمت در جامعهشناسی اسلامی]]| پرسش مرتبط = حرمت (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حرمت در قرآن]] - [[حرمت در حدیث]] - [[حرمت در کلام اسلامی]] - [[حرمت در جامعهشناسی اسلامی]]| پرسش مرتبط = حرمت (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*به کاری و چیزی که [[ممنوع]] است و از آن [[نهی]] شده است، [[حرام]] گفته میشود. اجتناب از [[حرامهای الهی]] [[واجب]] است و انجام آن [[عقوبت]] دارد. مثلا دزدی، [[دروغ]]، رباخواری، [[قتل]]، خوردن شراب، قماربازی، خوردنِ مردار، افشای [[اسرار]]، [[غیبت]] و... جزء [[کارهای حرام]] است. در [[روایات]] است که [[حلال]] [[حضرت محمد]]{{صل}} تا [[قیامت]] [[حلال]] است، و حرامش تا [[قیامت]]، [[حرام]]. [[مؤمن]] باید حلال و حرام را بشناسد و از آنچه [[حرام]] و [[گناه]] شمرده شده است، پرهیز کند. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: "پارساترین [[مردم]] کسی است که از [[محرّمات الهی]] پرهیز کند". | * به کاری و چیزی که [[ممنوع]] است و از آن [[نهی]] شده است، [[حرام]] گفته میشود. اجتناب از [[حرامهای الهی]] [[واجب]] است و انجام آن [[عقوبت]] دارد. مثلا دزدی، [[دروغ]]، رباخواری، [[قتل]]، خوردن شراب، قماربازی، خوردنِ مردار، افشای [[اسرار]]، [[غیبت]] و... جزء [[کارهای حرام]] است. در [[روایات]] است که [[حلال]] [[حضرت محمد]] {{صل}} تا [[قیامت]] [[حلال]] است، و حرامش تا [[قیامت]]، [[حرام]]. [[مؤمن]] باید حلال و حرام را بشناسد و از آنچه [[حرام]] و [[گناه]] شمرده شده است، پرهیز کند. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: "پارساترین [[مردم]] کسی است که از [[محرّمات الهی]] پرهیز کند". استفاده از [[نعمتهای الهی]] [[حلال]] است. اشیاء و [[اعمال]] [[حلال]] را کسی [[حق]] ندارد از پیش خود [[حرام]] کند. [[حلال]] کردن [[حرام]] و [[حرام]] کردن [[حلال]]، نوعی [[بدعتگذاری]] در [[دین]] و از [[گناهان]] بزرگ است <ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگنامه دینی (کتاب)|فرهنگنامه دینی]].</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۳۹
مقدمه
- به کاری و چیزی که ممنوع است و از آن نهی شده است، حرام گفته میشود. اجتناب از حرامهای الهی واجب است و انجام آن عقوبت دارد. مثلا دزدی، دروغ، رباخواری، قتل، خوردن شراب، قماربازی، خوردنِ مردار، افشای اسرار، غیبت و... جزء کارهای حرام است. در روایات است که حلال حضرت محمد (ص) تا قیامت حلال است، و حرامش تا قیامت، حرام. مؤمن باید حلال و حرام را بشناسد و از آنچه حرام و گناه شمرده شده است، پرهیز کند. امام صادق (ع) فرمود: "پارساترین مردم کسی است که از محرّمات الهی پرهیز کند". استفاده از نعمتهای الهی حلال است. اشیاء و اعمال حلال را کسی حق ندارد از پیش خود حرام کند. حلال کردن حرام و حرام کردن حلال، نوعی بدعتگذاری در دین و از گناهان بزرگ است [۱].