حلول: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حلول در قرآن]] - [[حلول در حدیث]] - [[حلول در نهج البلاغه]] - [[حلول در معارف دعا و زیارات]] - [[حلول در کلام اسلامی]] - [[حلول در عرفان اسلامی]]| پرسش مرتبط = حلول (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[حلول در قرآن]] - [[حلول در حدیث]] - [[حلول در نهج البلاغه]] - [[حلول در معارف دعا و زیارات]] - [[حلول در کلام اسلامی]] - [[حلول در عرفان اسلامی]]| پرسش مرتبط = حلول (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*"حلول" به معنای آن است که چیزی در چیز دیگر نفوذ و دخول کند و موجودی به موجود دیگر- به نحو [[تبعیت]]- [[قیام]] یابد. همه [[فرق اسلامی]] متفق‌اند که حلول [[خدا]] در موجودات دیگر ممکن نیست<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 229.</ref>. | *"حلول" به معنای آن است که چیزی در چیز دیگر نفوذ و دخول کند و موجودی به موجود دیگر- به نحو [[تبعیت]]- [[قیام]] یابد. همه [[فرق اسلامی]] متفق‌اند که حلول [[خدا]] در موجودات دیگر ممکن نیست<ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 229.</ref>. | ||
* [[مسیحیان]] و گروهی از صوفیان معتقدند که [[خداوند]] در وجود برخی افراد انسانی حلول کرده است. از نظرگاه [[کلام شیعی]] حلول [[خداوند]] در موجودات دیگر ممکن نیست؛ چون مستلزم محدودیت ذات [[الهی]] و [[نیاز]] و [[قیام]] او به غیر است<ref>الالهیات، ۱/ ۲۰۰؛ مناهج الیقین فی اصول الدین، ۱/ ۳۲۰؛ فرهنگ معارف اسلامی، ۲/ ۳۰۳ و ۳۰۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 229.</ref>. | * [[مسیحیان]] و گروهی از صوفیان معتقدند که [[خداوند]] در وجود برخی افراد انسانی حلول کرده است. از نظرگاه [[کلام شیعی]] حلول [[خداوند]] در موجودات دیگر ممکن نیست؛ چون مستلزم محدودیت ذات [[الهی]] و [[نیاز]] و [[قیام]] او به غیر است<ref>الالهیات، ۱/ ۲۰۰؛ مناهج الیقین فی اصول الدین، ۱/ ۳۲۰؛ فرهنگ معارف اسلامی، ۲/ ۳۰۳ و ۳۰۴.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 229.</ref>. | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۴۷
حلول از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حلول در قرآن - حلول در حدیث - حلول در نهج البلاغه - حلول در معارف دعا و زیارات - حلول در کلام اسلامی - حلول در عرفان اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- "حلول" به معنای آن است که چیزی در چیز دیگر نفوذ و دخول کند و موجودی به موجود دیگر- به نحو تبعیت- قیام یابد. همه فرق اسلامی متفق‌اند که حلول خدا در موجودات دیگر ممکن نیست[۱].
- مسیحیان و گروهی از صوفیان معتقدند که خداوند در وجود برخی افراد انسانی حلول کرده است. از نظرگاه کلام شیعی حلول خداوند در موجودات دیگر ممکن نیست؛ چون مستلزم محدودیت ذات الهی و نیاز و قیام او به غیر است[۲][۳].
منابع
پانویس
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 229.
- ↑ الالهیات، ۱/ ۲۰۰؛ مناهج الیقین فی اصول الدین، ۱/ ۳۲۰؛ فرهنگ معارف اسلامی، ۲/ ۳۰۳ و ۳۰۴.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 229.