خار مغیلان: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵، مرحله دوم)
خط ۱: خط ۱:
==مقدمه==
== مقدمه ==
خار درخت “امّ غیلان”، امّ غیلان درخت خارداری است که در [[بادیه]] می‌‌روید که گاهی به اندازه درخت سیب یا کوچک‌تر می‌‌شود<ref>لغت‌نامه، دهخدا «ام غیلان».</ref>. در مرثیه‌ها چنین گفته می‌‌شود که پس از [[شهادت امام حسین]]{{ع}} و حمله [[دشمن]] به خیمه‌ها و به [[آتش]] کشیدن آنها، [[کودکان]] آواره دشت و بیابان شدند و دو [[کودک]] در بیابان، دور از جمع [[اهل بیت]]، گم شدند و [[شب]] زیر خار مغیلان [[پناه]] گرفتند و [[جان]] باختند<ref>معالی السبطین، ج ۲، ص ۸۹.</ref>. در منابع معتبر [[تاریخی]] چنین چیزی نیامده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۷۰.</ref>.
خار درخت “امّ غیلان”، امّ غیلان درخت خارداری است که در [[بادیه]] می‌‌روید که گاهی به اندازه درخت سیب یا کوچک‌تر می‌‌شود<ref>لغت‌نامه، دهخدا «ام غیلان».</ref>. در مرثیه‌ها چنین گفته می‌‌شود که پس از [[شهادت امام حسین]] {{ع}} و حمله [[دشمن]] به خیمه‌ها و به [[آتش]] کشیدن آنها، [[کودکان]] آواره دشت و بیابان شدند و دو [[کودک]] در بیابان، دور از جمع [[اهل بیت]]، گم شدند و [[شب]] زیر خار مغیلان [[پناه]] گرفتند و [[جان]] باختند<ref>معالی السبطین، ج ۲، ص ۸۹.</ref>. در منابع معتبر [[تاریخی]] چنین چیزی نیامده است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۱۷۰.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۵۱

مقدمه

خار درخت “امّ غیلان”، امّ غیلان درخت خارداری است که در بادیه می‌‌روید که گاهی به اندازه درخت سیب یا کوچک‌تر می‌‌شود[۱]. در مرثیه‌ها چنین گفته می‌‌شود که پس از شهادت امام حسین (ع) و حمله دشمن به خیمه‌ها و به آتش کشیدن آنها، کودکان آواره دشت و بیابان شدند و دو کودک در بیابان، دور از جمع اهل بیت، گم شدند و شب زیر خار مغیلان پناه گرفتند و جان باختند[۲]. در منابع معتبر تاریخی چنین چیزی نیامده است[۳].

منابع

پانویس

  1. لغت‌نامه، دهخدا «ام غیلان».
  2. معالی السبطین، ج ۲، ص ۸۹.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۷۰.