دارالحکومه: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[دارالحکومه در قرآن]] - [[دارالحکومه در حدیث]] - [[دارالحکومه در فقه اسلامی]] - [[دارالحکومه در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط = دارالحکومه (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[دارالحکومه در قرآن]] - [[دارالحکومه در حدیث]] - [[دارالحکومه در فقه اسلامی]] - [[دارالحکومه در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط = دارالحکومه (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[دارالحکومه]] به شهری گفته میشد که [[مرکز حکومت]] و [[خلافت]] بود؛ مانند [[بغداد]] در [[حکومت عباسی]]<ref>مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج۳، شماره ۶۸۳۸؛ فرهنگ ایران زمین، ج۱۳، ص۱۹۷. ر.ک: دار الخلافة.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی]]، ص ۹۹.</ref>. | [[دارالحکومه]] به شهری گفته میشد که [[مرکز حکومت]] و [[خلافت]] بود؛ مانند [[بغداد]] در [[حکومت عباسی]]<ref>مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج۳، شماره ۶۸۳۸؛ فرهنگ ایران زمین، ج۱۳، ص۱۹۷. ر. ک: دار الخلافة.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژهنامه فقه سیاسی (کتاب)|واژهنامه فقه سیاسی]]، ص ۹۹.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۲
مقدمه
دارالحکومه به شهری گفته میشد که مرکز حکومت و خلافت بود؛ مانند بغداد در حکومت عباسی[۱][۲].
منابع
جستارهای وابسته
- اسباب بقای حکومت
- اسباب زوال حکومت
- اسقاط حکومت
- تشکیل حکومت الهی
- تغلب
- حفظ حکومت
- حق حکومت
- حکومت استبدادی
- حکومت اسلامی
- حکومت الهی
- حکومت باطل
- حکومت جمهوری
- حکومت حق
- حکومت در زمان غیبت
- حکومت دینی
- حکومت فقهی
- حکومت مردم بر مردم
- حکومت مطلقه
- حکومت پارلمانی
- دارالحکومة
- شورا در حکومت
- فقه حکومتی
- قضاوت
- قهر در حکومت
- قیام بر ضد حکومت
- کارگزاران حکومت
- مدارا در حکومت
- منصب حکومت
- هدف حکومت
- وظایف حکومت
- ولایت از نائب سلطان عادل
- ولایت فقیه
پانویس
- ↑ مبسوط در ترمینولوژی حقوق، ج۳، شماره ۶۸۳۸؛ فرهنگ ایران زمین، ج۱۳، ص۱۹۷. ر. ک: دار الخلافة.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژهنامه فقه سیاسی، ص ۹۹.