دلایل منتظر بودن امام مهدی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

# '''احساس لطیف و عمیق [[امام]]، نسبت به آحاد [[مردم]]:''' با نگاهی به [[تعالیم]] و [[احادیث ائمه]] [[شیعه]] {{ع}} و دقت در چگونگی پیوند روحی [[امام]] و [[امت]]، حالت "[[انتظار]]" در [[روح]] و [[قلب]] [[الهی]] [[امام موعود]] {{ع}} روش‌تر می‌شود. [[امام رضا]] {{ع}} می‌فرمایند: "[[امام]] [[امین]] و [[دوست]] و [[برادری]] [[مهربان]] است و مانند پدری است [[مهربان]] نسبت به [[فرزند]] خردسال خود، و پناهگاهی است برای [[مردم]]"<ref> {{متن حدیث|"الْإِمَامُ الْأَمِينُ الرَّفِيقُ وَ الْوَالِدُ الشَّفِيقُ وَ الْأَخُ الشَّقِيقُ وَ مَفْزَعُ الْعِبَادِ فِي الدَّاهِيَةِ"}}؛الحرانی، ابی محمد حسن بن علی، تحف العقول، ص ۴۶۳.</ref>. و [[حضرت علی]] {{ع}} می‌فرماید: "ما در [[شادمانی]] شما شاد و در [[اندوه]] شما [[اندوهگین]] می‌شویم"<ref> {{متن حدیث|"إِنَّا لَنَفْرَحُ لِفَرَحِكُمْ وَ نَحْزَنُ لِحُزْنِكُمْ"}}؛ بحار الانوار، ج ۲۶، ص ۱۴۰، ح ۱۲.</ref>. این [[کلام امام]] غمگساری [[امام]] را نسبت به تک تک [[مردم]] می‌رساند. [[امام صادق]] {{ع}} نیز می‌فرماید: " به [[خدا]] [[سوگند]] که من نسبت به شما، از خود شما مهربان‌تر و رحیم‌ترم"<ref>{{متن حدیث|"وَ اللَّهِ لَأَنَا أَرْحَمُ بِكُمْ مِنْكُمْ بِأَنْفُسِكُمْ"}}؛ موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، مکیال المکارم، ص ۱۰۰.</ref>. و بالاخره [[امام مهدی]] {{ع}} چنین می‌فرماید: "از [[تردید]] گروهی از شما در [[دین]] باوری و [[شک]] و سرگردانی در مسأله [[ولایت]] و [[امامت]] [[آگاه]] شدم این موضوع ما را [[غمگین]] ساخت به خاطر شما نه به خاطر خود ما و متأثر شدیم برای شما نه برای خود...."<ref>{{متن حدیث|"أُنْهِي إِلَيَّ ارْتِيَابُ جَمَاعَةٍ مِنْكُمْ فِي الدِّينِ وَ مَا دَخَلَهُمْ مِنَ الشَّكِّ وَ الْحَيْرَةِ فِي وُلَاةِ أَمْرِهِمْ فَغَمَّنَا ذَلِكَ لَكُمْ لَا لَنَا وَ سَاءَنَا فِيكُمْ لَا فِينَا"}}موسوی اصفهانی، سید محمد تقی، مکیال المکارم، ص ۱۰۰.</ref>. آری این چنین شور و سوزها در احساس خدایی [[امام]]، نسبت به [[نجات]] [[انسان]] وجود دارد و [[امام]] بدینسان [[دلسوز]]، [[یاور]] و غمگسار [[مظلومان]] و محرومان و سرگشتگان است، آن [[حضرت]] در چنین حالت سوزانی [[منتظر]] است تا شب یلدای [[زندگی]] بگذرد و اندوه‌های قرن‌ها و نسل‌ها سپری گردد و پگاه [[ایمان]]، [[آزادی]]، [[شادی]]، [[سعادت]]، [[رفاه]]، [[دادگری]] و [[انسانیت]] بدرخشد.

# '''کلمات خود [[حضرت]]:''' [[امام مهدی]] {{ع}} در قالب [[ادعیه]] از [[آتش]] درون و انبوه رنج‌های خویش، پرده بر می‌دارد و سوز و [[شوق]] و [[اشتیاق]] و [[انتظار]] وصف‌ناپذیر خود را برای [[نجات]] [[انسانیت]] [[مظلوم]] و [[بشریت]] دربند، ترسیم می‌کند که در ذیل به نمونه‌هایی از این دعاهای [[حضرت]] اشاره می‌کنیم:"ای مولای من سرگردانی مرا در کارم و گرفتاری‌ام را در [[آرزوها]] می‌بینی و می‌نگری که با [[آتش]] [[دل]] و سوز سینه در هم آمیخته‌ام، پس‌ای [[خداوند]] بر [[محمد]] و [[آل محمد]] [[درود]] فرست و به [[شایستگی]] خود رهایی و [[گشایش]] ببخشای و راه رسیدن به مژده‌ها و شادی‌ها را بگشای"<ref>{{متن حدیث|"مَوْلَايَ تَرَى تَحَيُّرِي فِي أَمْرِي وَ تَقَلُّبِي فِي ضُرِّي وَ انْطِوَايَ عَلَى حُرْقَةِ قَلْبِي وَ حَرَارَةِ صَدْرِي فَصَلِّ يَا رَبِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ جُدْ لِي يَا رَبِّ بِمَا أَنْتَ أَهْلُهُ فَرَجاً وَ مَخْرَجاً يَسِّرْ لِي يَا رَبِّ نَحْوَ الْبُشْرَى مَنْهَجاً"}}؛ قیومی اصفهانی، جواد، صحیفة المهدی {{ع}}، ص ۱۴۴.</ref>. "پروردگارا! بر [[محمد]] و [[آل محمد]] [[درود]] فرست و دوستانت را با تحقّق وعده‌هایت گرامی دار و ایشان را به آرزوهایی که به [[کمک]] تو داشتند برسان... زیرا که مهلت (و دوران [[جباران]] و [[ستمگران]]) به نظر ما به آخر رسیده و ما برای [[خشم]] تو خشمگینیم و در [[یاری]] [[حق]] کوشاییم و به صدور [[فرمان]] تو [[اشتیاق]] داریم و تحقق وعده‌هایت را [[انتظار]] می‌کشیم و چشم دوخته‌ایم تا بیم‌هایی که به دشمنانت دادی بر آنان فرود آید. خداوندا! به این ([[قیام]] علیه [[جباران]]) [[اذن]] بده و راه‌هایش را بگشای و انجام آن را آسان گردان و روش‌های آن را آماده ساز و برنامه‌هایش را به ما بیاموز و [[سپاهیان]] و [[یاوران]] آن را تأیید رسان..."<ref>بحار الانوار، ج ۸۵، ص ۲۳۳.</ref>. آن [[حضرت]] همواره [[فرج]] خود را که [[فرج]] در کار [[اجتماع بشری]] است را از [[خداوند متعال]] می‌طلبد و چنین می‌گوید: "ای [[نور]] روشنی‌ها و‌ای تدبیرکننده [[کارها]]، ‌ای برانگیزاننده هر که در قبرها قرار دارد. بر [[محمد]] و خاندانش [[درود]] فرست و برای من و شیعیانم در تنگناها [[گشایش]] قرار بده و از اندوه‌ها راه نجاتی فراهم ساز، راه را برای ما گشاده گردان و از نزد خود چیزی بر ما ارزانی دار که [[فرج]] ساز باشد"<ref> {{متن حدیث|"يَا نُورَ النُّورِ يَا مُدَبِّرَ الْأُمُورِ يَا بَاعِثَ مَنْ فِي الْقُبُورِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اجْعَلْ لِي وَ لِشِيعَتِي مِنَ الضِّيقِ فَرَجاً وَ مِنَ الْهَمِّ مَخْرَجاً وَ أَوْسِعْ لَنَا الْمَنْهَجَ وَ أَطْلِقْ لَنَا مِنْ عِنْدِكَ مَا يُفَرِّجُ..."}}؛ قیومی اصفهانی، صحیفة المهدی {{ع}}، ص ۱۶۳.</ref>. آن وجود [[مقدس]] در فقره‌ای دیگر با خدای خود چنین نجوی می‌کند: "ای [[خدا]]) از تو می‌خواهم که بر [[محمد]] و خاندانش [[درود]] فرستی، و امرم را تحقق بخشی و در فرجم تعجیل فرمایی، و مرا [[کفایت]] کنی و [[سلامت]] داری، حوائجم را ادا نمایی و در همین ساعت همین ساعت، همین شب، همین شب به درستی که تو بر هر کاری قادری"<ref>{{متن حدیث|"أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تُنْجِزَ لِي أَمْرِي وَ تُعَجِّلَ لِي فِي الْفَرَجِ وَ تَكْفِيَنِي وَ تَقْضِيَ حَوَائِجِي السَّاعَةَ السَّاعَةَ اللَّيْلَةَ اللَّيْلَةَ إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ"}}؛ قیومی اصفهانی، صحیفة المهدی {{ع}}، ص ۲۷۸.</ref>.

# '''[[دعای مأثور]]:''' در دعاهایی که درباره آن [[حضرت]] رسیده است و [[منتظران]] [[تشویق]] به [[خواندن]] آنها شده‌اند. آن [[حضرت]] را با [[خصلت]] "[[منتظِر]]" یاد کرده‌اند به عنوان نمونه به دو فقره از این [[ادعیه]] اشاره می‌کنیم: "خدایا بر ولی خود [[درود]] فرست، او که منتظرِ [[دستور]] تو است و چشم به راه [[گشایش]] در کار [[دوستان]] تو..."<ref> {{متن حدیث|"اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى وَلِيِّكَ الْمُنْتَظِرِ أَمْرَكَ الْمُنْتَظَرِ لِفَرَجِ أَوْلِيَائِكَ..."}}؛ موسوی اصفهانی، سید محد تقی، مکیال المکارم، ج ۲، ص ۴۴.</ref>. "بار خدایا مرا در [[پیروی]] از [[ولی امر]] خود که از دیده‌ها پنهانش داشتی و با اجازه تو، از دید [[مردمان]] پنهان گردیده و همواره در [[انتظار]] امر تو است [[استوار]] بدار"<ref> {{متن حدیث|"وَ ثَبِّتْنِي عَلَى طَاعَةِ وَلِيِّ أَمْرِكَ الَّذِي سَتَرْتَهُ عَنْ خَلْقِكَ فَبِإِذْنِكَ غَابَ عَنْ بَرِيَّتِكَ وَ أَمْرَكَ يَنْتَظِرُ"}}؛ بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۸۷، توقیع ۱۸.</ref><ref>[[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص51-55.</ref>.

== پرسش مستقیم ==