روح بن عبادة قیسی بصری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[روح بن عبادة قیسی بصری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[روح بن عبادة قیسی بصری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[ابومحمد روح بن عبادة بن علاء بن حسان قیسی بصری]] از [[قبیله]] [[بنی قیس بن ثعلبه]] و [[اهل بصره]] بود که به [[بغداد]] رفت و مدتی در آن [[شهر]] به [[نقل حدیث]] پرداخت. از افرادی مانند [[اسامه مدنی]]، [[سفیان ثوری]] و [[حماد بن سلمه]] [[روایت]] نقل کرد و بزرگانی مثل [[احمد بن محمد بن حنبل]] و [[محمد بن مرزوق بصری]] از او روایت نقل کردند.
[[ابومحمد روح بن عبادة بن علاء بن حسان قیسی بصری]] از [[قبیله]] [[بنی قیس بن ثعلبه]] و [[اهل بصره]] بود که به [[بغداد]] رفت و مدتی در آن [[شهر]] به [[نقل حدیث]] پرداخت. از افرادی مانند [[اسامه مدنی]]، [[سفیان ثوری]] و [[حماد بن سلمه]] [[روایت]] نقل کرد و بزرگانی مثل [[احمد بن محمد بن حنبل]] و [[محمد بن مرزوق بصری]] از او روایت نقل کردند.



نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۱۸

مقدمه

ابومحمد روح بن عبادة بن علاء بن حسان قیسی بصری از قبیله بنی قیس بن ثعلبه و اهل بصره بود که به بغداد رفت و مدتی در آن شهر به نقل حدیث پرداخت. از افرادی مانند اسامه مدنی، سفیان ثوری و حماد بن سلمه روایت نقل کرد و بزرگانی مثل احمد بن محمد بن حنبل و محمد بن مرزوق بصری از او روایت نقل کردند.

او از جمله محدثانی بود که در طلب حدیث و نوشتن و نقل آن تلاش بسیار داشت و احادیث زیادی را نقل کرد.[۱] برخی از رجال‌نویسان اهل سنت او را محدثی ثقه و مورد اعتماد و صدوق دانسته اند[۲] و برخی دیگر او را در این زمینه قوی ندانسته‌اند.[۳] او فردی بزرگوار و بخشنده بود و افرادی که دیه و تاوانی بر عهده داشته و توان پرداخت آن را نداشتند، او متقبّل پرداخت آن می‌‌شد. سرانجام در ماه جمادی الاولی سال ۲۰۵[۴] یا ۲۰۷ در بصره درگذشت.[۵] کتاب‌های تفسیر القرآن و السنن و الاحکام اثر وی می‌‌باشد [۶].[۷]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. تهذیب الکمال ۹/۲۳۸ و ۲۴۴.
  2. الجرح و التعدیل ۳/۴۹۸.
  3. میزان الاعتدال ۲/۵۹.
  4. تاریخ الاسلام ۱۴/۱۵۵ و ۱۵۶.
  5. تاریخ بغداد ۸/۴۰۱ و ۴۰۶.
  6. هدیة العارفین ۱/۳۷۱.
  7. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۳۳۶-۳۳۷.