سکوت ۲۵ ساله: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
خط ۶: خط ۶:
}}
}}


'''سکوت ۲۵ ساله''' [[امام علی|امیر المؤمنین]]{{ع}} پس از [[غصب]] شدن [[خلافت]]، موضع ستیزجویانه و مخاصمت‌آمیز با [[خلفا]] نگرفت و به خاطر [[حفظ وحدت]] [[امت]] [[اسلام]] و جلوگیری از خطر [[فروپاشی]] [[امّت]] و [[اساس دین]] و سیطرۀ [[دشمنان]]، دم فروبست و دوران ۲۵ سالۀ [[صبر]] و [[سکوت]] و [[خانه نشینی]] را [[تحمّل]] کرد، آنچنان‌که [[خار در چشم]] و [[استخوان در گلو]] مانده باشد.<ref>نهج البلاغه خطبه ۳ شقشیه</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۱۳.</ref>.
'''سکوت ۲۵ ساله''' [[امام علی|امیر المؤمنین]] {{ع}} پس از [[غصب]] شدن [[خلافت]]، موضع ستیزجویانه و مخاصمت‌آمیز با [[خلفا]] نگرفت و به خاطر [[حفظ وحدت]] [[امت]] [[اسلام]] و جلوگیری از خطر [[فروپاشی]] [[امّت]] و [[اساس دین]] و سیطرۀ [[دشمنان]]، دم فروبست و دوران ۲۵ سالۀ [[صبر]] و [[سکوت]] و [[خانه نشینی]] را [[تحمّل]] کرد، آنچنان‌که [[خار در چشم]] و [[استخوان در گلو]] مانده باشد.<ref>نهج البلاغه خطبه ۳ شقشیه</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۱۳.</ref>.


==مقدمه==
== مقدمه ==
*البته تعبیر [[سکوت]] و [[سازش]] چندان دقیق نیست. آن [[حضرت]] برای [[اثبات]] [[حقانیّت]] خود، بارها با دیگران [[احتجاج]] کرد و نسبت به خلاف‌های خلفای سه‌گانه، برخوردی انتقادآمیز و نصیحت‌گرانه داشت و از [[امر به معروف و نهی از منکر]] فروگذار نمی‌کرد، تا جایی که گاهی حضور آن [[حضرت]]، بخصوص در دوران [[عثمان]] برای [[حکومت]] قابل [[تحمّل]] نبود و از او می‌خواستند که در [[مدینه]] نباشد. آنچه مسلّم است، برای گرفتن [[حقّ]] خود از غاصبان، [[دست]] به [[شمشیر]] [[نبرد]] و بر سر [[قدرت]] و [[خلافت]] با آنان درگیر نشد و کوتاه آمد، یکی به خاطر [[حفظ]] و بقای [[اسلام]]، دیگری برای [[حفظ وحدت]]. در جایی فرموده است: اگر [[بیم]] تفرقۀ [[امّت]] و نابود شدن اساس [[اسلام]] نبود، وضع و موضع دیگری داشتیم {{عربی|و أیم اللّه لو لا مخافة الفرقة بین المسلمین و أن یعود الکفر و یبور الدّین لکنّا علی غیر ما کنّا لهم علیه}}،<ref>شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج ۱ ص۳۰۷</ref> که اشاره به هردو [[انگیزه]] برای ترک [[منازعه]] با غاصبان [[خلافت]] دارد. آنچه هم [[نقل]] شده که در پاسخ به [[استمداد]] [[فاطمه زهرا|حضرت زهرا]]{{عم}} از وی در مورد [[غصب فدک]] و [[ظلم]] به [[فاطمه زهرا|حضرت زهرا]]{{عم}}، فرمود: اگر [[دوست]] داری این صدای [[اذان]] و فریاد [[توحید]] خاموش شود، [[اقدام]] کنم،<ref>سیری در نهج البلاغه ص۱۸۴</ref> اشاره به [[سیاست]] [[صبر]] و [[سکوت]] برای [[حفظ دین]] است. [[امام باقر]]{{ع}} نیز دربارۀ آن می‌فرماید: [[مردم]] که آن [[کارها]] را کرده و با [[ابوبکر]] [[بیعت]] کردند، چیزی [[مانع]] نشد که [[امام علی|علی]]{{ع}} [[مردم]] را به خود فراخواند جز اینکه مراعات [[مردم]] را کند، چون [[بیم]] آن داشت که از [[اسلام]] برگردند و [[بت‌پرستی]] شوند و [[شهادت]] بر [[توحید]] و [[رسالت]] را کنار بگذارند. برای آن [[حضرت]]، اینکه بر آن حال باقی بمانند بهتر از آن بود که از [[اسلام]] برگردند... {{عربی|و کان الأحبّ إلیه أن یقرّهم علی ما صنعوا من أن یرتدّوا عن الإسلام}}<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۱۳.</ref>
* البته تعبیر [[سکوت]] و [[سازش]] چندان دقیق نیست. آن [[حضرت]] برای [[اثبات]] [[حقانیّت]] خود، بارها با دیگران [[احتجاج]] کرد و نسبت به خلاف‌های خلفای سه‌گانه، برخوردی انتقادآمیز و نصیحت‌گرانه داشت و از [[امر به معروف و نهی از منکر]] فروگذار نمی‌کرد، تا جایی که گاهی حضور آن [[حضرت]]، بخصوص در دوران [[عثمان]] برای [[حکومت]] قابل [[تحمّل]] نبود و از او می‌خواستند که در [[مدینه]] نباشد. آنچه مسلّم است، برای گرفتن [[حقّ]] خود از غاصبان، [[دست]] به [[شمشیر]] [[نبرد]] و بر سر [[قدرت]] و [[خلافت]] با آنان درگیر نشد و کوتاه آمد، یکی به خاطر [[حفظ]] و بقای [[اسلام]]، دیگری برای [[حفظ وحدت]]. در جایی فرموده است: اگر [[بیم]] تفرقۀ [[امّت]] و نابود شدن اساس [[اسلام]] نبود، وضع و موضع دیگری داشتیم {{عربی|و أیم اللّه لو لا مخافة الفرقة بین المسلمین و أن یعود الکفر و یبور الدّین لکنّا علی غیر ما کنّا لهم علیه}}،<ref>شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج ۱ ص۳۰۷</ref> که اشاره به هردو [[انگیزه]] برای ترک [[منازعه]] با غاصبان [[خلافت]] دارد. آنچه هم [[نقل]] شده که در پاسخ به [[استمداد]] [[فاطمه زهرا|حضرت زهرا]] {{عم}} از وی در مورد [[غصب فدک]] و [[ظلم]] به [[فاطمه زهرا|حضرت زهرا]] {{عم}}، فرمود: اگر [[دوست]] داری این صدای [[اذان]] و فریاد [[توحید]] خاموش شود، [[اقدام]] کنم،<ref>سیری در نهج البلاغه ص۱۸۴</ref> اشاره به [[سیاست]] [[صبر]] و [[سکوت]] برای [[حفظ دین]] است. [[امام باقر]] {{ع}} نیز دربارۀ آن می‌فرماید: [[مردم]] که آن [[کارها]] را کرده و با [[ابوبکر]] [[بیعت]] کردند، چیزی [[مانع]] نشد که [[امام علی|علی]] {{ع}} [[مردم]] را به خود فراخواند جز اینکه مراعات [[مردم]] را کند، چون [[بیم]] آن داشت که از [[اسلام]] برگردند و [[بت‌پرستی]] شوند و [[شهادت]] بر [[توحید]] و [[رسالت]] را کنار بگذارند. برای آن [[حضرت]]، اینکه بر آن حال باقی بمانند بهتر از آن بود که از [[اسلام]] برگردند... {{عربی|و کان الأحبّ إلیه أن یقرّهم علی ما صنعوا من أن یرتدّوا عن الإسلام}}<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۳۱۳.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۷

سکوت ۲۵ ساله از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سکوت ۲۵ ساله در قرآن - سکوت ۲۵ ساله در حدیث - سکوت ۲۵ ساله در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبط

سکوت ۲۵ ساله امیر المؤمنین (ع) پس از غصب شدن خلافت، موضع ستیزجویانه و مخاصمت‌آمیز با خلفا نگرفت و به خاطر حفظ وحدت امت اسلام و جلوگیری از خطر فروپاشی امّت و اساس دین و سیطرۀ دشمنان، دم فروبست و دوران ۲۵ سالۀ صبر و سکوت و خانه نشینی را تحمّل کرد، آنچنان‌که خار در چشم و استخوان در گلو مانده باشد.[۱][۲].

مقدمه

منابع

پانویس

  1. ↑ نهج البلاغه خطبه ۳ شقشیه
  2. ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۱۳.
  3. ↑ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج ۱ ص۳۰۷
  4. ↑ سیری در نهج البلاغه ص۱۸۴
  5. ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۳۱۳.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=سکوت_۲۵_ساله&oldid=1104237»