عبدالله بن وهب فهری مصری: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عبدالله بن وهب فهری مصری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[ابومحمد عبدالله بن وهب بن مسلم فهری قرشی مصری]] وی در [[ذی قعده]] [[سال]] ۱۲۵<ref>الثقات ۸/۳۴۶.</ref> در [[سرزمین]] [[مصر]]<ref>معجم المفسرین ۱/۳۲۸.</ref> [[چشم]] به [[جهان]] گشود و از هفده سالگی به [[تحصیل علم]] پرداخت. از بزرگانی چون [[مالک بن انس]] و لیث استفاده کرد.<ref>تاریخ الاسلام ۱۳/۲۶۶. </ref> در مدت بیست سال که با مالک مصاحب بود، <ref>معجم المفسرین ۱/۳۲۸.</ref> از او قرائت<ref>غایة النهایه ۱/۴۶۳.</ref> و [[فقه]]<ref>تاریخ الاسلام ۱۳/۲۶۶.</ref> آموخت و از مالک و [[ابن جریج]] [[روایت]] نقل میکرد. سحنون و دیگران به [[نقل روایات]] او پرداختهاند.<ref>سیر اعلام النبلاء ۹/۲۲۳ و ۲۲۴. </ref> | [[ابومحمد عبدالله بن وهب بن مسلم فهری قرشی مصری]] وی در [[ذی قعده]] [[سال]] ۱۲۵<ref>الثقات ۸/۳۴۶.</ref> در [[سرزمین]] [[مصر]]<ref>معجم المفسرین ۱/۳۲۸.</ref> [[چشم]] به [[جهان]] گشود و از هفده سالگی به [[تحصیل علم]] پرداخت. از بزرگانی چون [[مالک بن انس]] و لیث استفاده کرد.<ref>تاریخ الاسلام ۱۳/۲۶۶. </ref> در مدت بیست سال که با مالک مصاحب بود، <ref>معجم المفسرین ۱/۳۲۸.</ref> از او قرائت<ref>غایة النهایه ۱/۴۶۳.</ref> و [[فقه]]<ref>تاریخ الاسلام ۱۳/۲۶۶.</ref> آموخت و از مالک و [[ابن جریج]] [[روایت]] نقل میکرد. سحنون و دیگران به [[نقل روایات]] او پرداختهاند.<ref>سیر اعلام النبلاء ۹/۲۲۳ و ۲۲۴. </ref> | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۴
مقدمه
ابومحمد عبدالله بن وهب بن مسلم فهری قرشی مصری وی در ذی قعده سال ۱۲۵[۱] در سرزمین مصر[۲] چشم به جهان گشود و از هفده سالگی به تحصیل علم پرداخت. از بزرگانی چون مالک بن انس و لیث استفاده کرد.[۳] در مدت بیست سال که با مالک مصاحب بود، [۴] از او قرائت[۵] و فقه[۶] آموخت و از مالک و ابن جریج روایت نقل میکرد. سحنون و دیگران به نقل روایات او پرداختهاند.[۷]
ایشان یکی از دانشمندان و فقیهان مذهب مالکی در عصر خود بود. به دنبال پیشنهاد قضاوت، خود را مخفی کرد و از این کار دوری نمود.[۸] بین فقه، حدیث و عبادت جمع کرده بود.[۹] صد هزار حدیث را روایت کرده که هفتاد هزار از آن احادیث در دسترس است. رجالشناسان عامه او را ثقه و مورد اعتماد شمردهاند.[۱۰] آثارش عبارتاند از: کتابی در تفسیر[۱۱] «الموطأ الکبیر»، «أهوال القیامة»[۱۲] «الموطأ الصغیر»[۱۳] «المجالسات عن مالک»[۱۴] و «الجامع فی الحدیث».[۱۵] سرانجام در شعبان[۱۶] سال ۱۷۷[۱۷] یا ۱۹۷ [۱۸]در مصر[۱۹] درگذشت.[۲۰]
منابع
پانویس
- ↑ الثقات ۸/۳۴۶.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۳۲۸.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۳/۲۶۶.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۳۲۸.
- ↑ غایة النهایه ۱/۴۶۳.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۳/۲۶۶.
- ↑ سیر اعلام النبلاء ۹/۲۲۳ و ۲۲۴.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۳۲۸.
- ↑ الاعلام ۴/۱۴۴.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۳/۲۶۶.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۳۲۸.
- ↑ معجم المؤلفین ۶/۱۶۲.
- ↑ کشف الظنون ۲/۱۹۰۷.
- ↑ کشف الظنون ۴/۴۲۸.
- ↑ کشف الظنون ۱/۵۷۶.
- ↑ غایة النهایه ۱/۴۶۳.
- ↑ تاریخ الادب العربی(بروکلمان) ۳/۲۰۱.
- ↑ التاریخ الکبیر ۵/۲۱۸.
- ↑ معجم المفسرین ۱/۳۲۸.
- ↑ فرهنگنامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۴۸۲.