عرفات: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۹

عرفات و روز عرفه

نام سرزمینی در جنوب شرقی مکه که بسیار مقدس است و یکی از اعمال حج در ماه ذی حجه آن است که حاجیان باید روز نهم ذی حجه (روز عرفه) را از ظهر تا غروب در آنجا وقوف داشته باشند. در وسط آن دشت وسیع، کوه کوچکی است که "جبلُ الرحمه" نام دارد و دعا در دامنه آن مستحب است و امام حسین (ع) دعای معروف روز عرفه را در پای آن کوه خوانده است. خداوند در روز عرفه، به کسانی که در صحرای عرفات حضور داشته باشند و به دعا و نیایش بپردازند، توجه خاص می‌‌کند و آنان را می‌‌آمرزد.
عرفات از ریشه عرفان و معرفت است. در این صحرا انسان به خداشناسی و خودشناسی و معرفت بیشتر می‌‌رسد و به گناهان خود اعتراف می‌‌کند. اینکه به آنجا عرفات گویند، یا به خاطر آن است که جبرئیل، مناسک حج را در آنجا به حضرت ابراهیم آموخت و او معرفت پیدا کرد، یا به سبب آنکه آدم و حوا پس از بیرون آمدن از بهشت، در این منطقه یکدیگر را شناختند و به هم رسیدند. دلیل‌های دیگری هم گفته شده است. در قرآن تنها یک بار از عرفات و کوچیدن حاجیان از آنجا به سوی مشعرالحرام یاد شده است: ﴿...فَإِذَا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدَاكُمْ وَإِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ﴾^[۱]^[۲].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی

پانویس

↑ «...پس چون از عرفات رهسپار شدید در مشعر الحرام خداوند را یاد کنید و او را همان‌گونه که رهنمودتان داده است فرا یاد آورید و بی‌گمان پیش از آن از گمراهان بودید» سوره بقره، آیه ۱۹۸.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۴۹.

[1] «...پس چون از عرفات رهسپار شدید در مشعر الحرام خداوند را یاد کنید و او را همان‌گونه که رهنمودتان داده است فرا یاد آورید و بی‌گمان پیش از آن از گمراهان بودید» سوره بقره، آیه ۱۹۸.

[2] محدثی، جواد، فرهنگ‌نامه دینی، ص۱۴۹.

[۱]

[۲]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[عرفات در قرآن]] - [[عرفات در حدیث]] - [[عرفات در کلام اسلامی]] - [[عرفات در نهج البلاغه]] - [[عرفات در معارف مهدویت]]| پرسش مرتبط  = امام مهدی (پرسش)}}
-==عرفات و روز عرفه==
+== عرفات و روز عرفه ==
 {{همچنین|روز عرفه}}
-*نام سرزمینی در جنوب شرقی [[مکه]] که بسیار [[مقدس]] است و یکی از [[اعمال]] [[حج]] در [[ماه]] [[ذی حجه]] آن است که حاجیان باید روز نهم [[ذی حجه]] (روز [[عرفه]]) را از ظهر تا غروب در آنجا وقوف داشته باشند. در وسط آن دشت وسیع، کوه کوچکی است که "جبلُ الرحمه" نام دارد و [[دعا]] در دامنه آن [[مستحب]] است و [[امام حسین]]{{ع}} دعای [[معروف]] روز [[عرفه]] را در پای آن کوه خوانده است. [[خداوند]] در روز [[عرفه]]، به کسانی که در صحرای عرفات حضور داشته باشند و به [[دعا]] و [[نیایش]] بپردازند، توجه خاص می‌‌کند و آنان را می‌‌آمرزد.
+* نام سرزمینی در جنوب شرقی [[مکه]] که بسیار [[مقدس]] است و یکی از [[اعمال]] [[حج]] در [[ماه]] [[ذی حجه]] آن است که حاجیان باید روز نهم [[ذی حجه]] (روز [[عرفه]]) را از ظهر تا غروب در آنجا وقوف داشته باشند. در وسط آن دشت وسیع، کوه کوچکی است که "جبلُ الرحمه" نام دارد و [[دعا]] در دامنه آن [[مستحب]] است و [[امام حسین]] {{ع}} دعای [[معروف]] روز [[عرفه]] را در پای آن کوه خوانده است. [[خداوند]] در روز [[عرفه]]، به کسانی که در صحرای عرفات حضور داشته باشند و به [[دعا]] و [[نیایش]] بپردازند، توجه خاص می‌‌کند و آنان را می‌‌آمرزد.
-*عرفات از ریشه [[عرفان]] و [[معرفت]] است. در این صحرا [[انسان]] به [[خداشناسی]] و [[خودشناسی]] و [[معرفت]] بیشتر می‌‌رسد و به [[گناهان]] خود اعتراف می‌‌کند. اینکه به آنجا عرفات گویند، یا به خاطر آن است که [[جبرئیل]]، [[مناسک]] [[حج]] را در آنجا به [[حضرت ابراهیم]] آموخت و او [[معرفت]] پیدا کرد، یا به سبب آنکه [[آدم]] و [[حوا]] پس از بیرون آمدن از [[بهشت]]، در این منطقه یکدیگر را شناختند و به هم رسیدند. دلیل‌های دیگری هم گفته شده است. در [[قرآن]] تنها یک بار از عرفات و کوچیدن حاجیان از آنجا به سوی [[مشعرالحرام]] یاد شده است: {{متن قرآن|...فَإِذَا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدَاكُمْ وَإِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ}}<ref> «...پس چون از عرفات رهسپار شدید در مشعر الحرام خداوند را یاد کنید و او را همان‌گونه که رهنمودتان داده است فرا یاد آورید و بی‌گمان پیش از آن از گمراهان بودید» سوره بقره، آیه ۱۹۸.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۴۹.</ref>.
+* عرفات از ریشه [[عرفان]] و [[معرفت]] است. در این صحرا [[انسان]] به [[خداشناسی]] و [[خودشناسی]] و [[معرفت]] بیشتر می‌‌رسد و به [[گناهان]] خود اعتراف می‌‌کند. اینکه به آنجا عرفات گویند، یا به خاطر آن است که [[جبرئیل]]، [[مناسک]] [[حج]] را در آنجا به [[حضرت ابراهیم]] آموخت و او [[معرفت]] پیدا کرد، یا به سبب آنکه [[آدم]] و [[حوا]] پس از بیرون آمدن از [[بهشت]]، در این منطقه یکدیگر را شناختند و به هم رسیدند. دلیل‌های دیگری هم گفته شده است. در [[قرآن]] تنها یک بار از عرفات و کوچیدن حاجیان از آنجا به سوی [[مشعرالحرام]] یاد شده است: {{متن قرآن|...فَإِذَا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفَاتٍ فَاذْكُرُوا اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرَامِ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدَاكُمْ وَإِنْ كُنْتُمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الضَّالِّينَ}}<ref> «...پس چون از عرفات رهسپار شدید در مشعر الحرام خداوند را یاد کنید و او را همان‌گونه که رهنمودتان داده است فرا یاد آورید و بی‌گمان پیش از آن از گمراهان بودید» سوره بقره، آیه ۱۹۸.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ‌نامه دینی (کتاب)|فرهنگ‌نامه دینی]]، ص۱۴۹.</ref>.
 == منابع ==