جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۵، قسمت دوم
(←پانویس) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
| پرسش مرتبط = عصمت (پرسش) | | پرسش مرتبط = عصمت (پرسش) | ||
}} | }} | ||
==معناشناسی عصمت از گناه== | == معناشناسی عصمت از گناه == | ||
===معنای عصمت=== | === معنای عصمت === | ||
{{اصلی|عصمت}} | {{اصلی|عصمت}} | ||
===معنای گناه=== | === معنای گناه === | ||
{{اصلی|گناه}} | {{اصلی|گناه}} | ||
==عصمت از گناه== | == عصمت از گناه == | ||
درباره [[عصمت از گناهان]] نظرات مختلفی از سوی [[متکلمین]] [[مسلمان]] ابراز شده است که به برخی از آنها به ویژه نظرات متکلمین [[شیعه]] اشاره می‌شود: | درباره [[عصمت از گناهان]] نظرات مختلفی از سوی [[متکلمین]] [[مسلمان]] ابراز شده است که به برخی از آنها به ویژه نظرات متکلمین [[شیعه]] اشاره می‌شود: | ||
*نظرِ غالبِ [[علمای شیعه]] درباره عصمت از گناهان، یکی است؛ فقط برخی نظر خاصی دارند<ref>کشف المراد، ص۲۱۷.</ref>. | * نظرِ غالبِ [[علمای شیعه]] درباره عصمت از گناهان، یکی است؛ فقط برخی نظر خاصی دارند<ref>کشف المراد، ص۲۱۷.</ref>. | ||
[[علامه مجلسی]] در این‌باره می‌فرماید: «[[اجماع]] علمای [[امامیه]] بر آن است که [[امام]] از همه [[گناهان]] [[صغیره]] و [[کبیره]] در تمام [[عمر]] خود چه عمدی و چه [[سهوی]] [[معصوم]] است و در این‌باره شمه [[علما]] اتفاق دارند به جز [[شیخ صدوق]] و استاد او ابن‌ولید»<ref>حیات القلوب، ج۵، ص۴۹؛ اوائل المقالات، ص۶۵.</ref>. | [[علامه مجلسی]] در این‌باره می‌فرماید: «[[اجماع]] علمای [[امامیه]] بر آن است که [[امام]] از همه [[گناهان]] [[صغیره]] و [[کبیره]] در تمام [[عمر]] خود چه عمدی و چه [[سهوی]] [[معصوم]] است و در این‌باره شمه [[علما]] اتفاق دارند به جز [[شیخ صدوق]] و استاد او ابن‌ولید»<ref>حیات القلوب، ج۵، ص۴۹؛ اوائل المقالات، ص۶۵.</ref>. | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
* [[اسماعیلیه]] نیز معتقدند که امام باید معصوم باشد<ref>کشف المراد، ص۴۹۲.</ref>. | * [[اسماعیلیه]] نیز معتقدند که امام باید معصوم باشد<ref>کشف المراد، ص۴۹۲.</ref>. | ||
* [[زیدیه]] عصمت را از [[شروط امامت]] نمی‌دانند، اما به عصمت سه امام نخست به خاطر [[آیه تطهیر]] اعتقاد دارند. | * [[زیدیه]] عصمت را از [[شروط امامت]] نمی‌دانند، اما به عصمت سه امام نخست به خاطر [[آیه تطهیر]] اعتقاد دارند. | ||
* برخی از [[معتزله]] مثل [[ابوعلی جبایی]] ارتکاب [[کبیره]] را برای [[انبیاء]] [[قبل از بعثت]] جایز می‌دانند ولی بعد از [[بعثت]] جایز نمی‌دانند. برخی دیگر از معتزله مثل [[قاضی عبدالجبار]] ارتکاب کبیره را چه قبل از بعثت و چه بعد از بعثت بر انبیاء جایز نمی‌دانند و [[صغیره]] را در صورتی که باعث [[نفرت]] [[مردم]] از وی نشود جایز می‌دانند<ref>شرح اصول خمسه، ص۵۷۳ تا ۵۷۵.</ref>. | |||
*برخی از [[معتزله]] مثل [[ابوعلی جبایی]] ارتکاب [[کبیره]] را برای [[انبیاء]] [[قبل از بعثت]] جایز می‌دانند ولی بعد از [[بعثت]] جایز نمی‌دانند. برخی دیگر از معتزله مثل [[قاضی عبدالجبار]] ارتکاب کبیره را چه قبل از بعثت و چه بعد از بعثت بر انبیاء جایز نمی‌دانند و [[صغیره]] را در صورتی که باعث [[نفرت]] [[مردم]] از وی نشود جایز می‌دانند<ref>شرح اصول خمسه، ص۵۷۳ تا ۵۷۵.</ref>. | |||
* [[حشویه]] هم ارتکاب کبیره را چه قبل از بعثت و چه بعد از بعثت برای انبیاء جایز می‌شمارند<ref>شرح اصول خمسه، ص۵۷۳ تا ۵۷۵.</ref>. | * [[حشویه]] هم ارتکاب کبیره را چه قبل از بعثت و چه بعد از بعثت برای انبیاء جایز می‌شمارند<ref>شرح اصول خمسه، ص۵۷۳ تا ۵۷۵.</ref>. | ||
* [[اشاعره]] ارتکاب کبیره را بعد از بعثت مطلقاً [[ممنوع]] می‌دانند ولی قبل از بعثت ممنوع نمی‌دانند و درباره صغیره هم اگر خسیسه باشد بعد از بعثت چه عمدی و چه [[سهوی]] ممنوع می‌دانند، اما صغایر غیرخسیسه را بعد از بعثت اگر عمدی باشد ممنوع می‌دانند ولی اگر سهوی باشد ممنوع نمی‌دانند<ref>شرح تجرید قوشجی، ص۴۶۴؛ مواقف، ص۳۵۹.</ref>. | * [[اشاعره]] ارتکاب کبیره را بعد از بعثت مطلقاً [[ممنوع]] می‌دانند ولی قبل از بعثت ممنوع نمی‌دانند و درباره صغیره هم اگر خسیسه باشد بعد از بعثت چه عمدی و چه [[سهوی]] ممنوع می‌دانند، اما صغایر غیرخسیسه را بعد از بعثت اگر عمدی باشد ممنوع می‌دانند ولی اگر سهوی باشد ممنوع نمی‌دانند<ref>شرح تجرید قوشجی، ص۴۶۴؛ مواقف، ص۳۵۹.</ref>. | ||
* دیگر [[مذاهب اسلامی]] مثل معتزله و [[اشعریه]] و [[ماتریدیه]] و... [[عصمت]] را از شرایط [[مقام امامت]] نمی‌دانند<ref>امامت، ربانی گلپایگانی، ص۲۲۲؛ حیات القلوب، ج۵، ص۴۹؛ الحکایات فی مخالفات المعتزلة من العدلیة، ص۷۰.</ref>. برای نمونه برخی از [[خوارج]] با توجه به اینکه هر گناهی را [[کفر]] می‌پندارند کفر را برای انبیاء جایز می‌شمارند<ref>المواقف، ص۳۵۹.</ref>. | |||
*دیگر [[مذاهب اسلامی]] مثل معتزله و [[اشعریه]] و [[ماتریدیه]] و... [[عصمت]] را از شرایط [[مقام امامت]] نمی‌دانند<ref>امامت، ربانی گلپایگانی، ص۲۲۲؛ حیات القلوب، ج۵، ص۴۹؛ الحکایات فی مخالفات المعتزلة من العدلیة، ص۷۰.</ref>. برای نمونه برخی از [[خوارج]] با توجه به اینکه هر گناهی را [[کفر]] می‌پندارند کفر را برای انبیاء جایز می‌شمارند<ref>المواقف، ص۳۵۹.</ref>. | |||
اما صاحب مواقف درباره عصمت می‌گوید: «[[اهل]] [[ملل]] و [[شرایع]] [[اجماع]] دارند در مواردی که [[معجزه]] دلالت بر [[صدق]] ادعای [[پیامبر]] دارد (مثل ادعای [[رسالت]] و اخباری که از سوی [[خداوند]] می‌رسانند) [[پیامبران]] [[معصوم]] از [[دروغ]] عمدی هستند، اما درباره جایز بودن صدور [[کذب]] از پیامبر به خاطر [[سهو]] و [[نسیان]] [[اختلاف]] وجود دارد»<ref>المواقف، ص۲۶۳: {{عربی|أجمع أهل الملل والشرایع علی عصمتهم عن تعمد الکذب فیما دلت المعجزه علی صدقهم فیه کدعوی الرساله و ما یبلغونه عن الله وفی جواز صدوره عنهم علی سبیل السهو والنسیان خلاف}}.</ref>.<ref>[[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان، مصطفی]]، [[مقامات امامان (کتاب)|مقامات امامان]]، ص ۲۱۷.</ref> | اما صاحب مواقف درباره عصمت می‌گوید: «[[اهل]] [[ملل]] و [[شرایع]] [[اجماع]] دارند در مواردی که [[معجزه]] دلالت بر [[صدق]] ادعای [[پیامبر]] دارد (مثل ادعای [[رسالت]] و اخباری که از سوی [[خداوند]] می‌رسانند) [[پیامبران]] [[معصوم]] از [[دروغ]] عمدی هستند، اما درباره جایز بودن صدور [[کذب]] از پیامبر به خاطر [[سهو]] و [[نسیان]] [[اختلاف]] وجود دارد»<ref>المواقف، ص۲۶۳: {{عربی|أجمع أهل الملل والشرایع علی عصمتهم عن تعمد الکذب فیما دلت المعجزه علی صدقهم فیه کدعوی الرساله و ما یبلغونه عن الله وفی جواز صدوره عنهم علی سبیل السهو والنسیان خلاف}}.</ref>.<ref>[[مصطفی سلیمانیان|سلیمانیان، مصطفی]]، [[مقامات امامان (کتاب)|مقامات امامان]]، ص ۲۱۷.</ref> | ||
==عصمت از گناه کبیره== | == عصمت از گناه کبیره == | ||
==عصمت از گناه صغیره== | == عصمت از گناه صغیره == | ||
==پرسش مستقیم== | == پرسش مستقیم == | ||
* [[عصمت اهل بیت از گناهان به چه معناست؟ (پرسش)]] | * [[عصمت اهل بیت از گناهان به چه معناست؟ (پرسش)]] | ||