عصمت امام در معارف مهدویت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۱

مقدمه

جامعه شیعی که بیش از دو قرن خود را همواره در کنار امامی از نسل رسول خدا (ص) می‌دید، اینک باید به تنهایی و بدون حضور امام راه خود را می‌پیمود و به سرمنزل مقصود می‌رسید. امامت حضرت ولی عصر (ع) در پنج سالگی همراه و هم‌زمان با غیبت ایشان بود. شیعیان، حدود هفتاد سال از راه نایبان ویژه ایشان با آن حضرت ارتباط داشتند، و امام (ع) در این مدت با صدور توقیعاتی به هدایت جامعه شیعی می‌پرداختند. در میان توقیعات رسیده از آن حضرت، توقیعی که خطاب به محمد بن عثمان عمری است، بیاناتی را دربردارد که به بحث عصمت مربوط است.

امام عصر (ع) در این توقیع درباره پدر بزرگوارشان، امام حسن عسکری (ع) فرمودند: «او به حق و راه مستقیم هدایت می‌کرد؛ نوری ساطع و شهابی روشن و ماهی نورانی بود»^[۱]. ایشان در همین توقیع در وصف خود و اهل بیت فرمودند: «همانا حق با ما و در ماست»^[۲]. حضرت مهدی (ع) در نامه دیگری خطاب به اسحاق بن احمد با صراحت بیشتری از مسئله عصمت سخن به میان آورده و راجع به امامان شیعی فرمودند: «بِأَنْ عَصَمَهُمْ مِنَ الذُّنُوبِ وَ بَرَّأَهُمْ مِنَ الْعُيُوبِ وَ طَهَّرَهُمْ مِنَ الدَّنَسِ وَ نَزَّهَهُمْ مِنَ اللَّبْسِ»^[۳]؛ «... خداوند متعال آنها را از گناهان معصوم ساخته و از عیب‌ها مبرا نموده و از پلیدی‌ها تطهیر و از شبهات منزه کرده است».^[۴]

منابع

فاریاب، محمد حسین، عصمت امام

پانویس

↑ «يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَ إِلى طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ كَانُوا نُوراً سَاطِعاً وَ شِهَاباً لَامِعاً وَ قَمَراً زَاهِراً»؛ (محمد بن علی بن حسین (شیخ صدوق)، کمال الدین، ص۵۱۰).
↑ «أَنَّ الْحَقَّ مَعَنَا وَ فِينَا»؛ (محمد بن علی بن حسین (شیخ صدوق)، کمال الدین، ص۵۱۰).
↑ محمد بن حسن شیخ طوسی، الغیبة، ص۲۸۸؛ احمد بن علی طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۶۸.
↑ فاریاب، محمد حسین، عصمت امام، ص ۱۸۴.

[1] «يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَ إِلى طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ كَانُوا نُوراً سَاطِعاً وَ شِهَاباً لَامِعاً وَ قَمَراً زَاهِراً»؛ (محمد بن علی بن حسین (شیخ صدوق)، کمال الدین، ص۵۱۰).

[2] «أَنَّ الْحَقَّ مَعَنَا وَ فِينَا»؛ (محمد بن علی بن حسین (شیخ صدوق)، کمال الدین، ص۵۱۰).

[3] محمد بن حسن شیخ طوسی، الغیبة، ص۲۸۸؛ احمد بن علی طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۶۸.

[4] فاریاب، محمد حسین، عصمت امام، ص ۱۸۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-[[جامعه]] [[شیعی]] که بیش از دو قرن خود را همواره در کنار امامی از [[نسل رسول خدا]]{{صل}} می‌دید، اینک باید به [[تنهایی]] و بدون [[حضور امام]] راه خود را می‌پیمود و به سرمنزل مقصود می‌رسید. [[امامت حضرت ولی عصر]]{{ع}} در پنج سالگی همراه و هم‌زمان با [[غیبت]] ایشان بود. [[شیعیان]]، حدود هفتاد سال از راه [[نایبان]] ویژه ایشان با آن [[حضرت]] [[ارتباط]] داشتند، و [[امام]]{{ع}} در این مدت با صدور توقیعاتی به [[هدایت]] جامعه شیعی می‌پرداختند. در میان [[توقیعات]] رسیده از آن حضرت، توقیعی که خطاب به [[محمد بن عثمان عمری]] است، بیاناتی را دربردارد که به بحث [[عصمت]] مربوط است.
+[[جامعه]] [[شیعی]] که بیش از دو قرن خود را همواره در کنار امامی از [[نسل رسول خدا]] {{صل}} می‌دید، اینک باید به [[تنهایی]] و بدون [[حضور امام]] راه خود را می‌پیمود و به سرمنزل مقصود می‌رسید. [[امامت حضرت ولی عصر]] {{ع}} در پنج سالگی همراه و هم‌زمان با [[غیبت]] ایشان بود. [[شیعیان]]، حدود هفتاد سال از راه [[نایبان]] ویژه ایشان با آن [[حضرت]] [[ارتباط]] داشتند، و [[امام]] {{ع}} در این مدت با صدور توقیعاتی به [[هدایت]] جامعه شیعی می‌پرداختند. در میان [[توقیعات]] رسیده از آن حضرت، توقیعی که خطاب به [[محمد بن عثمان عمری]] است، بیاناتی را دربردارد که به بحث [[عصمت]] مربوط است.
-[[امام عصر]]{{ع}} در این [[توقیع]] درباره [[پدر]] بزرگوارشان، [[امام حسن عسکری]]{{ع}} فرمودند: «او به [[حق]] و [[راه مستقیم]] هدایت می‌کرد؛ نوری ساطع و شهابی روشن و ماهی [[نورانی]] بود»<ref>{{متن حدیث|يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَ إِلى طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ كَانُوا نُوراً سَاطِعاً وَ شِهَاباً لَامِعاً وَ قَمَراً زَاهِراً}}؛ (محمد بن علی بن حسین (شیخ صدوق)، کمال الدین، ص۵۱۰).</ref>.
+[[امام عصر]] {{ع}} در این [[توقیع]] درباره [[پدر]] بزرگوارشان، [[امام حسن عسکری]] {{ع}} فرمودند: «او به [[حق]] و [[راه مستقیم]] هدایت می‌کرد؛ نوری ساطع و شهابی روشن و ماهی [[نورانی]] بود»<ref>{{متن حدیث|يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ وَ إِلى طَرِيقٍ مُسْتَقِيمٍ كَانُوا نُوراً سَاطِعاً وَ شِهَاباً لَامِعاً وَ قَمَراً زَاهِراً}}؛ (محمد بن علی بن حسین (شیخ صدوق)، کمال الدین، ص۵۱۰).</ref>.
 ایشان در همین توقیع در [[وصف]] خود و [[اهل بیت]] فرمودند: «همانا حق با ما و در ماست»<ref>{{متن حدیث|أَنَّ الْحَقَّ مَعَنَا وَ فِينَا}}؛ (محمد بن علی بن حسین (شیخ صدوق)، کمال الدین، ص۵۱۰).</ref>.
-[[حضرت مهدی]]{{ع}} در [[نامه]] دیگری خطاب به [[اسحاق بن احمد]] با [[صراحت]] بیشتری از مسئله عصمت سخن به میان آورده و راجع به [[امامان]] شیعی فرمودند: {{متن حدیث|بِأَنْ عَصَمَهُمْ مِنَ الذُّنُوبِ وَ بَرَّأَهُمْ مِنَ الْعُيُوبِ وَ طَهَّرَهُمْ مِنَ الدَّنَسِ وَ نَزَّهَهُمْ مِنَ اللَّبْسِ}}<ref>محمد بن حسن شیخ طوسی، الغیبة، ص۲۸۸؛ احمد بن علی طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۶۸.</ref>؛ «... [[خداوند متعال]] آنها را از [[گناهان]] [[معصوم]] ساخته و از [[عیب‌ها]] مبرا نموده و از [[پلیدی‌ها]] [[تطهیر]] و از [[شبهات]] [[منزه]] کرده است».<ref>[[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[عصمت امام (کتاب)|عصمت امام]]، ص ۱۸۴.</ref>
+[[حضرت مهدی]] {{ع}} در [[نامه]] دیگری خطاب به [[اسحاق بن احمد]] با [[صراحت]] بیشتری از مسئله عصمت سخن به میان آورده و راجع به [[امامان]] شیعی فرمودند: {{متن حدیث|بِأَنْ عَصَمَهُمْ مِنَ الذُّنُوبِ وَ بَرَّأَهُمْ مِنَ الْعُيُوبِ وَ طَهَّرَهُمْ مِنَ الدَّنَسِ وَ نَزَّهَهُمْ مِنَ اللَّبْسِ}}<ref>محمد بن حسن شیخ طوسی، الغیبة، ص۲۸۸؛ احمد بن علی طبرسی، الاحتجاج، ج۲، ص۴۶۸.</ref>؛ «... [[خداوند متعال]] آنها را از [[گناهان]] [[معصوم]] ساخته و از [[عیب‌ها]] مبرا نموده و از [[پلیدی‌ها]] [[تطهیر]] و از [[شبهات]] [[منزه]] کرده است».<ref>[[محمد حسین فاریاب|فاریاب، محمد حسین]]، [[عصمت امام (کتاب)|عصمت امام]]، ص ۱۸۴.</ref>
 == منابع ==