علماء: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداری
 
خط ۷: خط ۷:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
*علم یکی از میزان‌های [[برتری]] افراد است. علم [[حقیقی]] مایه [[سعادت]] و [[پیروزی]] [[بشر]] است و [[جهل]] باعث سیه‌روزی و ایجاد مشکلات برای [[بشر]] خواهد بود. در [[غیبت کبری]] ما موظف هستیم که به [[عالمان]] و فقهایی [[رجوع]] کنیم که به [[راستی]] علم را برگرفته‌اند و بدان عمل می‌کنند. یکی از [[نشانه‌های آخرالزمان]] از بین رفتن علم و گسترش [[جهل]] است. [[علما]] و [[فقها]] در [[آخرالزمان]] بسیار تغییر می‌کنند و زمانی که [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[ظهور]] می‌کند با دست یدالهی او [[عقل‌ها]] کامل می‌شود و جهل‌ها برطرف می‌شود و علم گسترش می‌یابد.  
* علم یکی از میزان‌های [[برتری]] افراد است. علم [[حقیقی]] مایه [[سعادت]] و [[پیروزی]] [[بشر]] است و [[جهل]] باعث سیه‌روزی و ایجاد مشکلات برای [[بشر]] خواهد بود. در [[غیبت کبری]] ما موظف هستیم که به [[عالمان]] و فقهایی [[رجوع]] کنیم که به [[راستی]] علم را برگرفته‌اند و بدان عمل می‌کنند. یکی از [[نشانه‌های آخرالزمان]] از بین رفتن علم و گسترش [[جهل]] است. [[علما]] و [[فقها]] در [[آخرالزمان]] بسیار تغییر می‌کنند و زمانی که [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[ظهور]] می‌کند با دست یدالهی او [[عقل‌ها]] کامل می‌شود و جهل‌ها برطرف می‌شود و علم گسترش می‌یابد.  
* [[امام صادق]]{{ع}} به گروهی از [[شیعیان]] فرمود: چگونه خواهید بود آن زمانی که [[امام]] خود را میان خود نمی‌یابید،... پس زمانی که دیدید علم از میان شما رخت بربسته [[منتظر]] باشید که [[فرج]] و [[ظهور]] واقع شود<ref>ملاحم، ص ۱۸۵.</ref>.  
* [[امام صادق]] {{ع}} به گروهی از [[شیعیان]] فرمود: چگونه خواهید بود آن زمانی که [[امام]] خود را میان خود نمی‌یابید،... پس زمانی که دیدید علم از میان شما رخت بربسته [[منتظر]] باشید که [[فرج]] و [[ظهور]] واقع شود<ref>ملاحم، ص ۱۸۵.</ref>.  
*یکی از [[نشانه‌های ظهور]] [[حضرت]] آن است که [[قتل]] و [[کشتار]] بسیار رخ می‌دهد و علم از بین می‌رود و [[جهل]] گسترش می‌یابد، علمای [[حقیقی]] نایاب می‌شوند، [[جاهلان]] و [[بی‌خردان]] بر [[علما]] غالب می‌شوند و [[علما]] از شدت [[فتنه‌ها]] آرزوی [[مرگ]] می‌کنند.علم زمانی از بین می‌رود که کسی به دنبال کسب آن نباشد و زمانی که [[مردم]] به اندوختن [[دانش]] اهمیت ندهند، به مرور [[جهل]] بر آنان مستولی خواهد شد. البته ممکن است زوال علم بدین معنا باشد که در [[آخرالزمان]] به [[علوم]] [[دنیایی]] اهمیت بسیاری می‌دهند و [[مردم]] با سعی و کوشش به دنبال کسب چنین علومی هستند اما از بهره‌گیری از دانش‌های [[الهی]] مثل [[اخلاق]]، [[فقه]]، و [[علوم دینی]] روی گردانند، بنابراین علومی که [[کرامت]] [[انسان]] را تأمین می‌کند و او را از گرفتار شدن به [[رذایل]] نفسانی [[نجات]] می‌دهد، کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد<ref>یأتی، ص ۴۶۹.</ref>.  
* یکی از [[نشانه‌های ظهور]] [[حضرت]] آن است که [[قتل]] و [[کشتار]] بسیار رخ می‌دهد و علم از بین می‌رود و [[جهل]] گسترش می‌یابد، علمای [[حقیقی]] نایاب می‌شوند، [[جاهلان]] و [[بی‌خردان]] بر [[علما]] غالب می‌شوند و [[علما]] از شدت [[فتنه‌ها]] آرزوی [[مرگ]] می‌کنند. علم زمانی از بین می‌رود که کسی به دنبال کسب آن نباشد و زمانی که [[مردم]] به اندوختن [[دانش]] اهمیت ندهند، به مرور [[جهل]] بر آنان مستولی خواهد شد. البته ممکن است زوال علم بدین معنا باشد که در [[آخرالزمان]] به [[علوم]] [[دنیایی]] اهمیت بسیاری می‌دهند و [[مردم]] با سعی و کوشش به دنبال کسب چنین علومی هستند اما از بهره‌گیری از دانش‌های [[الهی]] مثل [[اخلاق]]، [[فقه]]، و [[علوم دینی]] روی گردانند، بنابراین علومی که [[کرامت]] [[انسان]] را تأمین می‌کند و او را از گرفتار شدن به [[رذایل]] نفسانی [[نجات]] می‌دهد، کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد<ref>یأتی، ص ۴۶۹.</ref>.  
* [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: زمانی فرا می‌رسد که علم به خاطر [[سستی]] [[مردم]] در کسب [[دانش]] و [[ترس]] [[علما]] از انتشار علم خود، برچیده می‌شود و مانند مار در سوراخ خود خواهد خزید. این امر به همین صورت باقی خواهد ماند تا زمانی که [[ستاره]] شما یعنی [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[ظهور]] نماید. پس شما باید در زمان فروکشی علم به آنچه که می‌دانید باقی بمانید و عمل کنید (و از [[ولایت]] ما دست نکشید و هر آنچه می‌دانید به کار ببندید و آنچه نمی‌دانید فرو نهید)<ref>غیبت نعمانی، ص ۱۵۹.</ref>.  
* [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: زمانی فرا می‌رسد که علم به خاطر [[سستی]] [[مردم]] در کسب [[دانش]] و [[ترس]] [[علما]] از انتشار علم خود، برچیده می‌شود و مانند مار در سوراخ خود خواهد خزید. این امر به همین صورت باقی خواهد ماند تا زمانی که [[ستاره]] شما یعنی [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[ظهور]] نماید. پس شما باید در زمان فروکشی علم به آنچه که می‌دانید باقی بمانید و عمل کنید (و از [[ولایت]] ما دست نکشید و هر آنچه می‌دانید به کار ببندید و آنچه نمی‌دانید فرو نهید)<ref>غیبت نعمانی، ص ۱۵۹.</ref>.  
*در [[روایات]] برخی از [[نشانه‌های آخرالزمان]] را این گونه بیان می‌کنند: افراد عالم نایاب می‌شوند و سخن‌سرایان بسیار خواهند شد؛ علمای [[آخرالزمان]] پیرو [[پادشاهان]] می‌شوند و به میل آنان [[بدعت‌گذاری]] می‌کنند و [[حرام]] و [[حلال]] را رعایت نمی‌کنند و بنابر [[هوای نفس]] خود [[فتوا]] صادر می‌کنند، [[مردم]] بر علمای [[حقیقی]] [[عیب‌جویی]] می‌کنند و از اطراف [[علما]] پراکنده می‌شوند آنگونه که گوسفندان از گرگ فرار می‌کنند؛ [[علما]] برای رسیدن به [[دنیا]] و [[ریاست]] به کسب [[دانش]] می‌پردازند؛ [[مردم]] فقط به قرائت می‌پردازند ولی در عمل بسیار قاصرند؛ فقهای [[هدایت‌گر]] و [[فقیهان]] [[گمراه‌کننده]] بسیار خواهند بود<ref>یأتی، ص ۴۷۰.</ref>؛
* در [[روایات]] برخی از [[نشانه‌های آخرالزمان]] را این گونه بیان می‌کنند: افراد عالم نایاب می‌شوند و سخن‌سرایان بسیار خواهند شد؛ علمای [[آخرالزمان]] پیرو [[پادشاهان]] می‌شوند و به میل آنان [[بدعت‌گذاری]] می‌کنند و [[حرام]] و [[حلال]] را رعایت نمی‌کنند و بنابر [[هوای نفس]] خود [[فتوا]] صادر می‌کنند، [[مردم]] بر علمای [[حقیقی]] [[عیب‌جویی]] می‌کنند و از اطراف [[علما]] پراکنده می‌شوند آنگونه که گوسفندان از گرگ فرار می‌کنند؛ [[علما]] برای رسیدن به [[دنیا]] و [[ریاست]] به کسب [[دانش]] می‌پردازند؛ [[مردم]] فقط به قرائت می‌پردازند ولی در عمل بسیار قاصرند؛ فقهای [[هدایت‌گر]] و [[فقیهان]] [[گمراه‌کننده]] بسیار خواهند بود<ref>یأتی، ص ۴۷۰.</ref>؛
* [[رسول خدا]]{{صل}} فرمود: به زودی بر [[امت]] من زمانی فرا رسد که از [[قرآن]] جز نوشته‌ای و از [[اسلام]] جز اسمی باقی نخواهد ماند. آنان بر خود نام [[مسلمان]] می‌نهند اما دورترین افراد نسبت به [[اسلام]] هستند، مساجدی آباد دارند اما در آنها از [[هدایت]] خبری نیست، [[فقیهان]] در آن زمان بدترین فقیهانی هستند که بر روی [[زمین]] زیسته‌اند، [[فتنه]] برانگیزند و فتنه‌خواه<ref>بحار الأنوار، ج ۱۸، ص ۱۴۶.</ref>.  
* [[رسول خدا]] {{صل}} فرمود: به زودی بر [[امت]] من زمانی فرا رسد که از [[قرآن]] جز نوشته‌ای و از [[اسلام]] جز اسمی باقی نخواهد ماند. آنان بر خود نام [[مسلمان]] می‌نهند اما دورترین افراد نسبت به [[اسلام]] هستند، مساجدی آباد دارند اما در آنها از [[هدایت]] خبری نیست، [[فقیهان]] در آن زمان بدترین فقیهانی هستند که بر روی [[زمین]] زیسته‌اند، [[فتنه]] برانگیزند و فتنه‌خواه<ref>بحار الأنوار، ج ۱۸، ص ۱۴۶.</ref>.  
* [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: زمانی که [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[قیام]] نماید، [[مردم]] با استناد به [[قرآن]] علیه [[حضرت]] [[احتجاج]] می‌کنند<ref>غیبت نعمانی، ص ۲۹۷.</ref>.یعنی برخی از کسانی که از [[قرآن]] و [[علوم قرآنی]] بهره دارند، در آن روزگار علم خود را علیه [[حضرت]] به کار خواهند بست.  
* [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: زمانی که [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[قیام]] نماید، [[مردم]] با استناد به [[قرآن]] علیه [[حضرت]] [[احتجاج]] می‌کنند<ref>غیبت نعمانی، ص ۲۹۷.</ref>.یعنی برخی از کسانی که از [[قرآن]] و [[علوم قرآنی]] بهره دارند، در آن روزگار علم خود را علیه [[حضرت]] به کار خواهند بست.  
* [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود، به زودی [[کوفه]] از افراد [[مؤمن]] تهی می‌شود و علم مانند ماری که در سوراخ خود می‌خزد، در هم می‌پیچد و از [[قم]] سر بر می‌آورد. [[قم]] معدن علم و [[فضل]] خواهد شد به گونه‌ای که همه از [[اسلام]] با خبر شوند حتی [[زنان]] پرده‌نشین. آنگاه [[ظهور]] [[حضرت قائم]]{{ع}} نزدیک خواهد بود. [[خداوند]] [[قم]] و (علمای) [[قم]] را [[نایبان]] (عام) [[حضرت]] قرار داده است. و اگر این گونه نبود همانا [[زمین]] ساکنان خود را فرو می‌برد و حجتی بر روی [[زمین]] باقی نمی‌ماند<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۷.</ref>.پس علم از [[قم]] به سرتاسر [[دنیا]] گسترش خواهد یافت و [[حجت]] بر [[مردم]] تمام خواهد شد و همه از [[دین خدا]] [[آگاه]] خواهند شد...  
* [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمود، به زودی [[کوفه]] از افراد [[مؤمن]] تهی می‌شود و علم مانند ماری که در سوراخ خود می‌خزد، در هم می‌پیچد و از [[قم]] سر بر می‌آورد. [[قم]] معدن علم و [[فضل]] خواهد شد به گونه‌ای که همه از [[اسلام]] با خبر شوند حتی [[زنان]] پرده‌نشین. آنگاه [[ظهور]] [[حضرت قائم]] {{ع}} نزدیک خواهد بود. [[خداوند]] [[قم]] و (علمای) [[قم]] را [[نایبان]] (عام) [[حضرت]] قرار داده است. و اگر این گونه نبود همانا [[زمین]] ساکنان خود را فرو می‌برد و حجتی بر روی [[زمین]] باقی نمی‌ماند<ref>بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۷.</ref>.پس علم از [[قم]] به سرتاسر [[دنیا]] گسترش خواهد یافت و [[حجت]] بر [[مردم]] تمام خواهد شد و همه از [[دین خدا]] [[آگاه]] خواهند شد...  
* [[رسول خدا]] فرمود: به زودی زمانی فرا رسد که [[مردم]] از اطراف [[علما]] (ی [[درست‌کار]]) فرار می‌کنند، مانند گوسفندی که از گرگ می‌گریزد. آنگاه [[خداوند]] آنان را به سه [[عقوبت]] دچار خواهد کرد؛ اموالشان بی‌برکت می‌شود، پادشاهانی [[ستمگر]] بر آنان [[حکومت]] می‌کنند، در حالی می‌میرند که [[ایمان]] ندارند<ref>یأتی، ص ۲۸۸.</ref>.  
* [[رسول خدا]] فرمود: به زودی زمانی فرا رسد که [[مردم]] از اطراف [[علما]] (ی [[درست‌کار]]) فرار می‌کنند، مانند گوسفندی که از گرگ می‌گریزد. آنگاه [[خداوند]] آنان را به سه [[عقوبت]] دچار خواهد کرد؛ اموالشان بی‌برکت می‌شود، پادشاهانی [[ستمگر]] بر آنان [[حکومت]] می‌کنند، در حالی می‌میرند که [[ایمان]] ندارند<ref>یأتی، ص ۲۸۸.</ref>.  
* [[ابوهاشم جعفری]] از [[امام حسن عسکری]]{{ع}} [[روایت]] می‌کند که [[حضرت]] فرمود:‌ای [[ابوهاشم]]! به زودی زمانی خواهد رسید که [[مردم]] چهره‌هایی گشوده و خندان دارند، ولی قلب‌هایشان سیاه و ظلمانی است. [[سنت]] را [[بدعت]] می‌پندارند و [[بدعت‌ها]] را [[سنت]] می‌گیرند. [[مؤمنین]] را حقیر می‌شمارند و به [[فاسقان]] [[احترام]] می‌گذارند، پادشاهانی [[ستمگر]] دارند و علمای آنها در [[خدمت]] [[پادشاهان]] می‌روند، [[ثروتمندان]] [[اموال]] [[فقرا]] را به یغما می‌برند... علمای آن روزگار شرورترین افراد [[زمین]] خواهند بود زیرا از [[فلسفه]] (های نادرست و غیراسلامی) وتصوف (و عرفان‌های [[باطل]] و خودساخته) [[پیروی]] می‌کنند، به [[خدا]] [[سوگند]] که آنان [[گمراه]] هستند، آنان به شدت با [[دشمنان اهل بیت]] به [[دوستی]] برمی‌خیزند و [[پیروان]] ما را [[گمراه]] می‌کنند. اگر به مقامی برسند از رشوه‌گیری سیر نمی‌شوند و اگر مقامی نصیب آنان نشود، ریاگونه به [[عبادت]] می‌پردازند (تا خود را در نظر دیگران خوب جلوه کنند). بدانید! آنان چون راهزنانی در کمین [[مؤمنین]] [[حقیقی]] هستند و [[مردم]] را به سوی [[کفار]] [[دعوت]] می‌نمایند. اگر کسی در آن زمان قرار گرفت باید مراقب باشد و [[دین]] خود را نگاه دارد<ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۲۸۰.</ref>.
* [[ابوهاشم جعفری]] از [[امام حسن عسکری]] {{ع}} [[روایت]] می‌کند که [[حضرت]] فرمود:‌ای [[ابوهاشم]]! به زودی زمانی خواهد رسید که [[مردم]] چهره‌هایی گشوده و خندان دارند، ولی قلب‌هایشان سیاه و ظلمانی است. [[سنت]] را [[بدعت]] می‌پندارند و [[بدعت‌ها]] را [[سنت]] می‌گیرند. [[مؤمنین]] را حقیر می‌شمارند و به [[فاسقان]] [[احترام]] می‌گذارند، پادشاهانی [[ستمگر]] دارند و علمای آنها در [[خدمت]] [[پادشاهان]] می‌روند، [[ثروتمندان]] [[اموال]] [[فقرا]] را به یغما می‌برند... علمای آن روزگار شرورترین افراد [[زمین]] خواهند بود زیرا از [[فلسفه]] (های نادرست و غیراسلامی) وتصوف (و عرفان‌های [[باطل]] و خودساخته) [[پیروی]] می‌کنند، به [[خدا]] [[سوگند]] که آنان [[گمراه]] هستند، آنان به شدت با [[دشمنان اهل بیت]] به [[دوستی]] برمی‌خیزند و [[پیروان]] ما را [[گمراه]] می‌کنند. اگر به مقامی برسند از رشوه‌گیری سیر نمی‌شوند و اگر مقامی نصیب آنان نشود، ریاگونه به [[عبادت]] می‌پردازند (تا خود را در نظر دیگران خوب جلوه کنند). بدانید! آنان چون راهزنانی در کمین [[مؤمنین]] [[حقیقی]] هستند و [[مردم]] را به سوی [[کفار]] [[دعوت]] می‌نمایند. اگر کسی در آن زمان قرار گرفت باید مراقب باشد و [[دین]] خود را نگاه دارد<ref>مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۲۸۰.</ref>.
*با توجه به اینکه در هر زمانی [[خداوند]] [[حجت]] را بر [[بندگان]] تمام می‌کند، بنابراین در سیاه‌ترین روزگارها نیز [[خداوند]] عالمانی درست کار خواهد داشت که [[حجت]] بر [[بندگان]] و علمای [[فاسد]] باشند. از این روی [[حضرت]] [[امام عسکری]]{{ع}} فرمود: [[مردم]] باید (در [[دوران غیبت]] [[امام]]{{ع}}) از فقهایی که [[پرهیزکار]] هستند و در [[دین‌داری]] خود [[پایداری]] می‌کنند و از [[هوای نفس]] [[پیروی]] نمی‌نمایند و [[اوامر الهی]] را [[اطاعت]] می‌کنند، [[فرمانبری]] کنند<ref>احتجاج طبرسی، ج ۲، ص ۲۶۲.</ref>. و در [[حدیث]] دیگری [[امام هادی]]{{ع}} فرمود: در [[دوران غیبت]] [[حضرت قائم]]{{ع}} علمایی باقی می‌مانند که به سوی او [[دعوت]] خواهد نمود و [[شیعیان]] [[ناآگاه]] را از فتنه‌های [[شیطانی]] و گزند [[دشمنان]] [[نجات]] می‌دهند و اگر این [[علما]] نبودند تمام [[مردم]] از [[دین الهی]] روی‌گردان می‌شدند. آنان کسانی‌اند که مانند سکان‌دار [[کشتی هدایت]] [[شیعیان]] را به دست می‌گیرند. به [[راستی]] که آنان [[برترین]] افراد نزد [[خداوند]] هستند<ref>احتجاج طبرسی: احتجاج ۳۳۳.</ref>.
* با توجه به اینکه در هر زمانی [[خداوند]] [[حجت]] را بر [[بندگان]] تمام می‌کند، بنابراین در سیاه‌ترین روزگارها نیز [[خداوند]] عالمانی درست کار خواهد داشت که [[حجت]] بر [[بندگان]] و علمای [[فاسد]] باشند. از این روی [[حضرت]] [[امام عسکری]] {{ع}} فرمود: [[مردم]] باید (در [[دوران غیبت]] [[امام]] {{ع}}) از فقهایی که [[پرهیزکار]] هستند و در [[دین‌داری]] خود [[پایداری]] می‌کنند و از [[هوای نفس]] [[پیروی]] نمی‌نمایند و [[اوامر الهی]] را [[اطاعت]] می‌کنند، [[فرمانبری]] کنند<ref>احتجاج طبرسی، ج ۲، ص ۲۶۲.</ref>. و در [[حدیث]] دیگری [[امام هادی]] {{ع}} فرمود: در [[دوران غیبت]] [[حضرت قائم]] {{ع}} علمایی باقی می‌مانند که به سوی او [[دعوت]] خواهد نمود و [[شیعیان]] [[ناآگاه]] را از فتنه‌های [[شیطانی]] و گزند [[دشمنان]] [[نجات]] می‌دهند و اگر این [[علما]] نبودند تمام [[مردم]] از [[دین الهی]] روی‌گردان می‌شدند. آنان کسانی‌اند که مانند سکان‌دار [[کشتی هدایت]] [[شیعیان]] را به دست می‌گیرند. به [[راستی]] که آنان [[برترین]] افراد نزد [[خداوند]] هستند<ref>احتجاج طبرسی: احتجاج ۳۳۳.</ref>.
* [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: علم بیست و هفت حرف است و تمام [[دانش]] را که [[پیامبران]] تاکنون آورده‌اند دو حرف از این بیست و هفت حرف است و [[مردم]] تا امروز فقط همین دو حرف را فرا گرفته‌اند. اما زمانی که [[حضرت قائم]]{{ع}} [[قیام]] نماید بیست و پنج حرف دیگر را خواهد آورد. این بیست و پنج حرف را به همراه دو حرف دیگر در میان [[مردم]] منتشر خواهد نمود<ref>نجم الثاقب، ص ۱۸۱.</ref>.  
* [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: علم بیست و هفت حرف است و تمام [[دانش]] را که [[پیامبران]] تاکنون آورده‌اند دو حرف از این بیست و هفت حرف است و [[مردم]] تا امروز فقط همین دو حرف را فرا گرفته‌اند. اما زمانی که [[حضرت قائم]] {{ع}} [[قیام]] نماید بیست و پنج حرف دیگر را خواهد آورد. این بیست و پنج حرف را به همراه دو حرف دیگر در میان [[مردم]] منتشر خواهد نمود<ref>نجم الثاقب، ص ۱۸۱.</ref>.  
* [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} فرمود: زمانی که [[حضرت مهدی]]{{ع}} [[ظهور]] نماید دست خود را بر سر [[مؤمنین]] قرار می‌دهد و به [[برکت]] [[دست حضرت]]، [[مؤمنان]] چنان [[قوی]] [[دل]] خواهند بود که قلب‌هایشان چون [[پاره‌های آهن]] خواهد بود و [[کینه‌ها]] و [[دشمنی‌ها]] از [[دل]] [[بندگان]] زدوده شود و [[بی‌نیازی]] به [[انسان‌ها]] [[کرامت]] خواهد شد و علم در [[دل]] [[مؤمنین]] سرازیر می‌شود، به گونه‌ای که در آن روزگار کسی به [[دانش]] فرد دیگر محتاج نخواهد بود<ref>نجم الثاقب: باب سوم، فصل دوم:</ref> و این [[تأویل]] سخن خداست که می‌فرماید: "[[خداوند]] هر کسی را از [[توانگری]] خود بی‌نیاز خواهد ساخت"<ref>نساء / ۱۳۰.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص ۴۲۸.</ref>.
* [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} فرمود: زمانی که [[حضرت مهدی]] {{ع}} [[ظهور]] نماید دست خود را بر سر [[مؤمنین]] قرار می‌دهد و به [[برکت]] [[دست حضرت]]، [[مؤمنان]] چنان [[قوی]] [[دل]] خواهند بود که قلب‌هایشان چون [[پاره‌های آهن]] خواهد بود و [[کینه‌ها]] و [[دشمنی‌ها]] از [[دل]] [[بندگان]] زدوده شود و [[بی‌نیازی]] به [[انسان‌ها]] [[کرامت]] خواهد شد و علم در [[دل]] [[مؤمنین]] سرازیر می‌شود، به گونه‌ای که در آن روزگار کسی به [[دانش]] فرد دیگر محتاج نخواهد بود<ref>نجم الثاقب: باب سوم، فصل دوم:</ref> و این [[تأویل]] سخن خداست که می‌فرماید: "[[خداوند]] هر کسی را از [[توانگری]] خود بی‌نیاز خواهد ساخت"<ref>نساء / ۱۳۰.</ref><ref>[[عباس حیدرزاده|حیدرزاده، عباس]]، [[فرهنگنامه آخرالزمان (کتاب)|فرهنگنامه آخرالزمان]]. ص ۴۲۸.</ref>.


==پرسش مستقیم==
== پرسش مستقیم ==
* [[آیا از بین رفتن علم و گسترش جهل از نشانه‌های ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)]]
* [[آیا از بین رفتن علم و گسترش جهل از نشانه‌های ظهور امام مهدی است؟ (پرسش)]]
* [[در عصر ظهور رشد عقلی و تکامل علمی انسان چگونه است؟ (پرسش)]]
* [[در عصر ظهور رشد عقلی و تکامل علمی انسان چگونه است؟ (پرسش)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۸

این مدخل زیرشاخهٔ بحث امام مهدی است. امام مهدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امام مهدی در قرآن - امام مهدی در حدیث - امام مهدی در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبط

مقدمه

پرسش مستقیم

منابع

پانویس

  1. ↑ ملاحم، ص ۱۸۵.
  2. ↑ یأتی، ص ۴۶۹.
  3. ↑ غیبت نعمانی، ص ۱۵۹.
  4. ↑ یأتی، ص ۴۷۰.
  5. ↑ بحار الأنوار، ج ۱۸، ص ۱۴۶.
  6. ↑ غیبت نعمانی، ص ۲۹۷.
  7. ↑ بحار الانوار، ج ۶۰، ص ۲۱۷.
  8. ↑ یأتی، ص ۲۸۸.
  9. ↑ مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۲۸۰.
  10. ↑ احتجاج طبرسی، ج ۲، ص ۲۶۲.
  11. ↑ احتجاج طبرسی: احتجاج ۳۳۳.
  12. ↑ نجم الثاقب، ص ۱۸۱.
  13. ↑ نجم الثاقب: باب سوم، فصل دوم:
  14. ↑ نساء / ۱۳۰.
  15. ↑ حیدرزاده، عباس، فرهنگنامه آخرالزمان. ص ۴۲۸.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=علماء&oldid=1107107»