فضل در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

}}

فضل، به معنای زیادت، فزونی، [[برتری]]، و هر عطیه‌ای است که اعطای آن بر دهنده آن [[واجب]] نیست. مثلاً فضل [[خداوند]]، [[آفرینش]] [[مخلوقات]] و نعمت‌هایی است که به آنها می‌دهد، زیرا چیزی از آفرینش و [[نعمت‌ها]] بر [[خدا]] واجب نیست و هیچ کس حقی در نزد خداوند ندارد، بلکه همه اینها [[فضل الهی]] است: {{متن قرآن|وَلَكِنَّ اللَّهَ ذُو فَضْلٍ عَلَى الْعَالَمِينَ}}<ref>«امّا خداوند بر جهانیان بخششی (بزرگ) دارد» سوره بقره، آیه ۲۵۱.</ref>. همچنین پاداش‌های چند [[برابری]] که خداوند به [[مؤمنان]] [[نیکوکار]] می‌دهد، فضل الهی است: {{متن قرآن|فَأَمَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَيُوَفِّيهِمْ أُجُورَهُمْ وَيَزِيدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ}}<ref>«اما (خداوند) پاداش آن کسان را که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند تمام خواهد داد و از بخشش خویش به آنان خواهد افزود» سوره نساء، آیه ۱۷۳.</ref>

فضل خداوند بر دو قسم مادی و [[معنوی]] است. [[قرآن کریم]] درباره فضل مادی می‌فرماید: خداوند بعضی از شما را بر بعضی دیگر از نظر روزی برتری داد<ref>{{متن قرآن| {{متن قرآن|وَاللَّهُ فَضَّلَ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ فِي الرِّزْقِ فَمَا الَّذِينَ فُضِّلُوا بِرَادِّي رِزْقِهِمْ عَلَى مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَهُمْ فِيهِ سَوَاءٌ أَفَبِنِعْمَةِ اللَّهِ يَجْحَدُونَ}} «و خداوند برخی از شما را بر برخی دیگر در روزی، برتری داده است و برتری یافتگان روزی‌های خود را به بردگان خویش باز نمی‌گردانند تا با همه در آن برابر گردند. آیا نعمت خداوند را انکار می‌کنند؟» سوره نحل، آیه ۷۱.</ref>. درباره فضل معنوی نیز می‌فرماید: بعضی از [[رسولان]] را بر بعضی دیگر برتری دادیم<ref>{{متن قرآن|{{متن قرآن|تِلْكَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ مِنْهُمْ مَنْ كَلَّمَ اللَّهُ وَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا اقْتَتَلَ الَّذِينَ مِنْ بَعْدِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَلَكِنِ اخْتَلَفُوا فَمِنْهُمْ مَنْ آمَنَ وَمِنْهُمْ مَنْ كَفَرَ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ مَا اقْتَتَلُوا وَلَكِنَّ اللَّهَ يَفْعَلُ مَا يُرِيدُ}} «برخی از آن پیامبران را بر برخی دیگر برتری دادیم؛ از ایشان یکی آن است که خداوند با وی سخن گفت و پایگاه‌های برخی از ایشان را بالا برد. و ما به عیسی پسر مریم، برهان‌ها (ی روشن) دادیم و او را با روح القدس پشتیبانی کردیم و اگر خداوند می‌خواست پس از آنان کسانی که این برهان‌ها (ی روشن) به آنان رسید، با هم جنگ نمی‌کردند ولی اختلاف ورزیدند و برخی از ایشان مؤمن و برخی کافر شدند و اگر خداوند می‌خواست با یکدیگر به پیکار بر نمی‌خاستند اما خداوند آنچه بخواهد، همان می‌کند» سوره بقره، آیه ۲۵۳.</ref>.

اتّصاف خداوند به فضل: [[امام]] در توصیف [[پروردگار]] [[عزیز]] بیان می‌دارد: «ای خداوندی که [[احسان]] و فضل خویش به بندگانت [[عطا]] کرده‌ای»<ref>نیایش چهل‌وپنجم.</ref>. در جای دیگر می‌فرماید: «تو آن پروردگار بزرگ هستی که فضل خود را از کسی باز نداری»<ref>نیایش چهل‌ونهم.</ref>.