متشیع: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
خط ۷: خط ۷:
}}
}}


'''متشیع''' کسی که خود را به [[تشیع]] می‌چسباند و وانمود می‌کند که [[شیعه]] است، شیعه‌نما، شیعگی به معنای تبعیّت و [[پیروی]] از سخنان و [[رفتار]] و شیوۀ [[امام علی|علی]]{{ع}} و [[ائمه]] [[هدی]] است و عمل می‌خواهد و به گفتن و [[شعار]] نیست. <ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۳۱.</ref>.
'''متشیع''' کسی که خود را به [[تشیع]] می‌چسباند و وانمود می‌کند که [[شیعه]] است، شیعه‌نما، شیعگی به معنای تبعیّت و [[پیروی]] از سخنان و [[رفتار]] و شیوۀ [[امام علی|علی]] {{ع}} و [[ائمه]] [[هدی]] است و عمل می‌خواهد و به گفتن و [[شعار]] نیست. <ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۳۱.</ref>.


==مقدمه==
== مقدمه ==
*این [[حقیقت]] را [[امامان]] نیز یادآور شده‌اند و معیار [[شیعه]] بودن را "عمل" دانسته‌اند. [[امام باقر]]{{ع}} فرمود: {{عربی|... فو اللّه ما شیعتنا إلاّ من أطاع اللّه عزّ و جلّ}}<ref>«به خدا قسم شیعۀ ما نیست مگر آنکه فرمانبردار خداوند باشد». بحارالأنوار، ج ۶۷ ص ۹۵</ref> [[علامه مجلسی]] در بیان این [[حدیث]] می‌فرماید: [[بیراهه]] نروید و به اتّکای ادّعای [[تشیع]] و [[محبت]] و [[ولایت]]، جرأت بر [[گناه]] پیدا نکنید، چراکه [[شیعه]] آنان کسی است که در گفتار و [[کردار]]، پیرو آنان باشد، نه‌آنکه تنها به لفظ، ادعای [[تشیّع]] کند<ref>بحارالأنوار، ج ۶۷ ص ۹۶</ref> تعبیری که برای این "شیعه‌نمایی" در [[روایات]] آمده، "انتحال التشیّع" است، یعنی خود را به [[تشیّع]] نسبت دادن و اگر در کسی ویژگی‌های [[شیعه]] نباشد ولی خود را به آنان ببندد، نوعی [[نفاق]] است. [[امام صادق]]{{ع}} فرمود: [[آیات]] [[قرآن]] دربارۀ [[منافقین]] دربارۀ کسانی است که خود را به [[دروغ]] به [[تشیّع]] نسبت دهند: {{عربی|هی فی من ینتحل التّشیّع}}<ref>بحارالأنوار، ج ۶۵ ص ۱۶۶ح ۲۰</ref>. در [[حدیثی]] از [[امام باقر]]{{ع}} آمده است که وقتی ابن کوّاء (از سران [[خوارج]]) معنای {{عربی|و علی الأعراف رجال...}} را پرسید، [[حضرت]] فرمود: "[[اصحاب اعراف]]، ماییم که [[یاران]] خود را از چهره‌هاشان می‌شناسیم و هرکه ما را نشناسد و ما او را [[انکار]] کنیم [[اهل]] [[دوزخ]] است". در ادامه آمده است که [[حضرت امیر]] همیشه در خطابش به ابن کوّاء، می‌فرمود: وای بر تو! در حالی که ابن کوّاء ادعای شیعه‌گری داشت، امّا در روز [[جنگ نهروان|نهروان]] به [[جنگ]] [[امام علی|علی]]{{ع}} آمد!<ref>بحارالأنوار، ج ۴۲ ص ۱۷</ref>. [[شیعه راستین]]، هم در [[اخلاق]] و [[تقوا]] و [[ترک گناه]]، به امامانش شبیه است، هم در موضع ضدّ [[باطل]] و [[مبارزه با ظلم]] و [[سازش‌ناپذیری]] با [[طاغوت]]. اینها همه در مواضع و عملکرد باید محسوس و ملموس باشد و ادعا و حرف، کافی نیست<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۳۱.</ref>
* این [[حقیقت]] را [[امامان]] نیز یادآور شده‌اند و معیار [[شیعه]] بودن را "عمل" دانسته‌اند. [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: {{عربی|... فو اللّه ما شیعتنا إلاّ من أطاع اللّه عزّ و جلّ}}<ref>«به خدا قسم شیعۀ ما نیست مگر آنکه فرمانبردار خداوند باشد». بحارالأنوار، ج ۶۷ ص ۹۵</ref> [[علامه مجلسی]] در بیان این [[حدیث]] می‌فرماید: [[بیراهه]] نروید و به اتّکای ادّعای [[تشیع]] و [[محبت]] و [[ولایت]]، جرأت بر [[گناه]] پیدا نکنید، چراکه [[شیعه]] آنان کسی است که در گفتار و [[کردار]]، پیرو آنان باشد، نه‌آنکه تنها به لفظ، ادعای [[تشیّع]] کند<ref>بحارالأنوار، ج ۶۷ ص ۹۶</ref> تعبیری که برای این "شیعه‌نمایی" در [[روایات]] آمده، "انتحال التشیّع" است، یعنی خود را به [[تشیّع]] نسبت دادن و اگر در کسی ویژگی‌های [[شیعه]] نباشد ولی خود را به آنان ببندد، نوعی [[نفاق]] است. [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: [[آیات]] [[قرآن]] دربارۀ [[منافقین]] دربارۀ کسانی است که خود را به [[دروغ]] به [[تشیّع]] نسبت دهند: {{عربی|هی فی من ینتحل التّشیّع}}<ref>بحارالأنوار، ج ۶۵ ص ۱۶۶ح ۲۰</ref>. در [[حدیثی]] از [[امام باقر]] {{ع}} آمده است که وقتی ابن کوّاء (از سران [[خوارج]]) معنای {{عربی|و علی الأعراف رجال...}} را پرسید، [[حضرت]] فرمود: "[[اصحاب اعراف]]، ماییم که [[یاران]] خود را از چهره‌هاشان می‌شناسیم و هرکه ما را نشناسد و ما او را [[انکار]] کنیم [[اهل]] [[دوزخ]] است". در ادامه آمده است که [[حضرت امیر]] همیشه در خطابش به ابن کوّاء، می‌فرمود: وای بر تو! در حالی که ابن کوّاء ادعای شیعه‌گری داشت، امّا در روز [[جنگ نهروان|نهروان]] به [[جنگ]] [[امام علی|علی]] {{ع}} آمد!<ref>بحارالأنوار، ج ۴۲ ص ۱۷</ref>. [[شیعه راستین]]، هم در [[اخلاق]] و [[تقوا]] و [[ترک گناه]]، به امامانش شبیه است، هم در موضع ضدّ [[باطل]] و [[مبارزه با ظلم]] و [[سازش‌ناپذیری]] با [[طاغوت]]. اینها همه در مواضع و عملکرد باید محسوس و ملموس باشد و ادعا و حرف، کافی نیست<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۵۳۱.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۹

شیعه
اصول
فروع
عقاید برجسته
متشیع از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: متشیع در حدیث - متشیع در کلام اسلامی - پرسش‌های مرتبط

متشیع کسی که خود را به تشیع می‌چسباند و وانمود می‌کند که شیعه است، شیعه‌نما، شیعگی به معنای تبعیّت و پیروی از سخنان و رفتار و شیوۀ علی (ع) و ائمه هدی است و عمل می‌خواهد و به گفتن و شعار نیست. [۱].

مقدمه

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۳۱.
  2. ↑ «به خدا قسم شیعۀ ما نیست مگر آنکه فرمانبردار خداوند باشد». بحارالأنوار، ج ۶۷ ص ۹۵
  3. ↑ بحارالأنوار، ج ۶۷ ص ۹۶
  4. ↑ بحارالأنوار، ج ۶۵ ص ۱۶۶ح ۲۰
  5. ↑ بحارالأنوار، ج ۴۲ ص ۱۷
  6. ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۵۳۱.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=متشیع&oldid=1108918»