محمد بن سلامه قضاعی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
آنچه در منابع ذکر شده آنکه [[ابوعبداللّه محمد بن سلامه بن جعفر قضاعی]] از استادان بسیاری استفاده کرده است، استادان مناطقی چون [[مصر]]، [[مکه]] و [[شام]] را [[ملاقات]] کرده و از آنان بهره برد. [[ابومسلم محمد بن احمد کاتب]]، [[احمد بربال]] (ثرثال) از آن جمله‌اند. او در [[علوم]] گوناگون از جمله [[حدیث]]، [[تفسیر]] و [[فقه]] [[مهارت]] یافت، ولی در فقه برجسته شد و از [[فقیهان]] [[شافعی]] گردید. <ref>المقفی الکبیر، ج ۵، ص۷۱۰؛ الاکمال، ج ۷، ص۱۱۵. </ref> او آموخته‌های خویش را در [[اختیار]] طالبان [[علم]] قرار می‌‌داد و [[محدثان]] مصر، [[عراق]] و مکه و دیگر [[شهرها]] نزد او آمده و از او بهره می‌‌بردند؛ چنان که [[سید فخرالدین شمبله بن محمد بن ابی هاشم]]، [[سهل اسفراینی]]<ref>تاریخ دمشق، ج ۵۳، ص۱۶۷ ـ ۱۷۰؛ فهرست منتجب الدین، ص۹۴. </ref> و [[ابن ماکولا]] از [[شاگردان]] او بودند. [[خطیب بغدادی]] نیز او را در [[شهر مکه]] ملاقات و از او استفاده کرد. <ref>الأنساب، ج ۴، ص۵۱۶. </ref> این [[فقیه]] گرانمایه از طرف [[خلفای فاطمی]] به [[قضاوت]] مصر رسید. <ref>الکامل فی التاریخ، ج ۱۰، ص۲۳. </ref> او به عنوان [[سفیر]] مصر از طرف [[مستنصر باللّه عباسی]] به [[روم]] رفت. <ref>المختصر فی اخبار البشر، ج ۲، ص۱۸۱. </ref> | آنچه در منابع ذکر شده آنکه [[ابوعبداللّه محمد بن سلامه بن جعفر قضاعی]] از استادان بسیاری استفاده کرده است، استادان مناطقی چون [[مصر]]، [[مکه]] و [[شام]] را [[ملاقات]] کرده و از آنان بهره برد. [[ابومسلم محمد بن احمد کاتب]]، [[احمد بربال]] (ثرثال) از آن جمله‌اند. او در [[علوم]] گوناگون از جمله [[حدیث]]، [[تفسیر]] و [[فقه]] [[مهارت]] یافت، ولی در فقه برجسته شد و از [[فقیهان]] [[شافعی]] گردید. <ref>المقفی الکبیر، ج ۵، ص۷۱۰؛ الاکمال، ج ۷، ص۱۱۵. </ref> او آموخته‌های خویش را در [[اختیار]] طالبان [[علم]] قرار می‌‌داد و [[محدثان]] مصر، [[عراق]] و مکه و دیگر [[شهرها]] نزد او آمده و از او بهره می‌‌بردند؛ چنان که [[سید فخرالدین شمبله بن محمد بن ابی هاشم]]، [[سهل اسفراینی]]<ref>تاریخ دمشق، ج ۵۳، ص۱۶۷ ـ ۱۷۰؛ فهرست منتجب الدین، ص۹۴. </ref> و [[ابن ماکولا]] از [[شاگردان]] او بودند. [[خطیب بغدادی]] نیز او را در [[شهر مکه]] ملاقات و از او استفاده کرد. <ref>الأنساب، ج ۴، ص۵۱۶. </ref> این [[فقیه]] گرانمایه از طرف [[خلفای فاطمی]] به [[قضاوت]] مصر رسید. <ref>الکامل فی التاریخ، ج ۱۰، ص۲۳. </ref> او به عنوان [[سفیر]] مصر از طرف [[مستنصر باللّه عباسی]] به [[روم]] رفت. <ref>المختصر فی اخبار البشر، ج ۲، ص۱۸۱. </ref> | ||
اثر قلمی او کتاب [[شهاب الاخبار فی الحکم و الامثال]] می‌‌باشد<ref>طبقات الشافعیة الکبری، ج ۴، ص۱۵۰. </ref> که یک هزار و دویست حدیث در [[آداب]]، امثال، [[مواعظ]] و وصایا می‌‌باشد که سند آنها ذکر نشده یا دعاهایی از [[پیامبر اکرم]]{{صل}} به پایان رسیده است؛ بیشتر این [[احادیث]] در کتاب‌های [[شیعه]] موجود است و هر کدام هم که نیست با اصول و [[قواعد]] [[مذهب شیعه]] مخالف نیست؛ به همین دلیل برخی او را شیعه دانسته‌اند. <ref>ریحانة الادب، ج ۴، ص۴۲۳ ـ ۴۲۴. </ref> قضاعی در شانزدهم یا هفدهم [[ذیقعده]] ۴۵۴ در مصر درگذشت و در قرافه مصر به [[خاک]] سپرده شد. <ref>تاریخ دمشق، ج ۵۳، ص۱۶۹ ـ ۱۷۰. </ref> دیگر آثار وی عبارت‌اند از: | اثر قلمی او کتاب [[شهاب الاخبار فی الحکم و الامثال]] می‌‌باشد<ref>طبقات الشافعیة الکبری، ج ۴، ص۱۵۰. </ref> که یک هزار و دویست حدیث در [[آداب]]، امثال، [[مواعظ]] و وصایا می‌‌باشد که سند آنها ذکر نشده یا دعاهایی از [[پیامبر اکرم]] {{صل}} به پایان رسیده است؛ بیشتر این [[احادیث]] در کتاب‌های [[شیعه]] موجود است و هر کدام هم که نیست با اصول و [[قواعد]] [[مذهب شیعه]] مخالف نیست؛ به همین دلیل برخی او را شیعه دانسته‌اند. <ref>ریحانة الادب، ج ۴، ص۴۲۳ ـ ۴۲۴. </ref> قضاعی در شانزدهم یا هفدهم [[ذیقعده]] ۴۵۴ در مصر درگذشت و در قرافه مصر به [[خاک]] سپرده شد. <ref>تاریخ دمشق، ج ۵۳، ص۱۶۹ ـ ۱۷۰. </ref> دیگر آثار وی عبارت‌اند از: | ||
مناقب الامام الشافعی، الانباء عن الانبیاء، تواریخ الخلفاء، الخطط (خطط مصر) المختار فی ذکر الخطط و الآثار)، <ref> اسماء الکتب، ص۳۱۲. </ref> الامالی فی الحدیث، درة الواعظین و ذخر العابدین، دقائق الاخبار و حدائق الاعتبار فی الحکم، عیون المعارف و فنون الخلائف فی التاریخ، <ref>هدیة العارفین، ج ۲، ص۷۱. </ref> مسند القضاعی، تفسیر القرآن، نزهة الالباب، دستور معالم الحکم، <ref> الاعلام، ج ۶، ص۱۴۶. </ref> تاریخ مصر، معجم شیوخه<ref> الوافی بالوفیات، ج ۳، ص۱۱۶.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۳، ص ۳۵۷.</ref> | مناقب الامام الشافعی، الانباء عن الانبیاء، تواریخ الخلفاء، الخطط (خطط مصر) المختار فی ذکر الخطط و الآثار)، <ref> اسماء الکتب، ص۳۱۲. </ref> الامالی فی الحدیث، درة الواعظین و ذخر العابدین، دقائق الاخبار و حدائق الاعتبار فی الحکم، عیون المعارف و فنون الخلائف فی التاریخ، <ref>هدیة العارفین، ج ۲، ص۷۱. </ref> مسند القضاعی، تفسیر القرآن، نزهة الالباب، دستور معالم الحکم، <ref> الاعلام، ج ۶، ص۱۴۶. </ref> تاریخ مصر، معجم شیوخه<ref> الوافی بالوفیات، ج ۳، ص۱۱۶.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۳ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۳، ص ۳۵۷.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۴
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
آنچه در منابع ذکر شده آنکه ابوعبداللّه محمد بن سلامه بن جعفر قضاعی از استادان بسیاری استفاده کرده است، استادان مناطقی چون مصر، مکه و شام را ملاقات کرده و از آنان بهره برد. ابومسلم محمد بن احمد کاتب، احمد بربال (ثرثال) از آن جمله‌اند. او در علوم گوناگون از جمله حدیث، تفسیر و فقه مهارت یافت، ولی در فقه برجسته شد و از فقیهان شافعی گردید. [۱] او آموخته‌های خویش را در اختیار طالبان علم قرار می‌‌داد و محدثان مصر، عراق و مکه و دیگر شهرها نزد او آمده و از او بهره می‌‌بردند؛ چنان که سید فخرالدین شمبله بن محمد بن ابی هاشم، سهل اسفراینی[۲] و ابن ماکولا از شاگردان او بودند. خطیب بغدادی نیز او را در شهر مکه ملاقات و از او استفاده کرد. [۳] این فقیه گرانمایه از طرف خلفای فاطمی به قضاوت مصر رسید. [۴] او به عنوان سفیر مصر از طرف مستنصر باللّه عباسی به روم رفت. [۵]
اثر قلمی او کتاب شهاب الاخبار فی الحکم و الامثال می‌‌باشد[۶] که یک هزار و دویست حدیث در آداب، امثال، مواعظ و وصایا می‌‌باشد که سند آنها ذکر نشده یا دعاهایی از پیامبر اکرم (ص) به پایان رسیده است؛ بیشتر این احادیث در کتاب‌های شیعه موجود است و هر کدام هم که نیست با اصول و قواعد مذهب شیعه مخالف نیست؛ به همین دلیل برخی او را شیعه دانسته‌اند. [۷] قضاعی در شانزدهم یا هفدهم ذیقعده ۴۵۴ در مصر درگذشت و در قرافه مصر به خاک سپرده شد. [۸] دیگر آثار وی عبارت‌اند از:
مناقب الامام الشافعی، الانباء عن الانبیاء، تواریخ الخلفاء، الخطط (خطط مصر) المختار فی ذکر الخطط و الآثار)، [۹] الامالی فی الحدیث، درة الواعظین و ذخر العابدین، دقائق الاخبار و حدائق الاعتبار فی الحکم، عیون المعارف و فنون الخلائف فی التاریخ، [۱۰] مسند القضاعی، تفسیر القرآن، نزهة الالباب، دستور معالم الحکم، [۱۱] تاریخ مصر، معجم شیوخه[۱۲].[۱۳]
منابع
پانویس
- ↑ المقفی الکبیر، ج ۵، ص۷۱۰؛ الاکمال، ج ۷، ص۱۱۵.
- ↑ تاریخ دمشق، ج ۵۳، ص۱۶۷ ـ ۱۷۰؛ فهرست منتجب الدین، ص۹۴.
- ↑ الأنساب، ج ۴، ص۵۱۶.
- ↑ الکامل فی التاریخ، ج ۱۰، ص۲۳.
- ↑ المختصر فی اخبار البشر، ج ۲، ص۱۸۱.
- ↑ طبقات الشافعیة الکبری، ج ۴، ص۱۵۰.
- ↑ ریحانة الادب، ج ۴، ص۴۲۳ ـ ۴۲۴.
- ↑ تاریخ دمشق، ج ۵۳، ص۱۶۹ ـ ۱۷۰.
- ↑ اسماء الکتب، ص۳۱۲.
- ↑ هدیة العارفین، ج ۲، ص۷۱.
- ↑ الاعلام، ج ۶، ص۱۴۶.
- ↑ الوافی بالوفیات، ج ۳، ص۱۱۶.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۳، ص ۳۵۷.