مسجد در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۶: خط ۶:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
از دغدغه‌های اساسی [[پیامبر]]{{صل}} پس از [[هجرت]]، تأسیس [[مسجد]] به عنوان محلی برای انجام مسایل [[عبادی]] و [[سیاسی]] [[مسلمانان]] بوده است<ref>سیره ابن هشام، ج۲، ص۱۱۵.</ref>. مسجد، به عنوان خانۀ عمومی [[مسلمین]]، نقش بسیار ارزنده‌ای در ایجاد [[اتحاد]] و پیوند آنان داشته است. مسجد، محل [[رهبری]] [[حاکم مسلمین]]، [[اقامه نماز]] [[جماعت]] و [[جمعه]] و دیدارهای افراد با رهبری [[جامعه]] بوده و در آغاز، "[[دارالحکومة]]"، "مصلّی"، "مدرسه" و مکانی برای حل و فصل تمامی امور مسلمانان محسوب می‌گردید؛ حتی نخستین [[زندان]] نیز در گوشه‌ای از مسجد شکل گرفته بود<ref>دراسات فی ولایة الفقیه، ج۲، ص۴۳۴.</ref>. اولین مسجد در [[اسلام]] "[[مسجد قبا]]" است که پیامبر{{صل}} آن را در محلی به همین نام، در [[مدینه]] تأسیس نمود<ref>تاریخ طبری، ج۲، ص۸؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۹.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۶۷.</ref>.
از دغدغه‌های اساسی [[پیامبر]] {{صل}} پس از [[هجرت]]، تأسیس [[مسجد]] به عنوان محلی برای انجام مسایل [[عبادی]] و [[سیاسی]] [[مسلمانان]] بوده است<ref>سیره ابن هشام، ج۲، ص۱۱۵.</ref>. مسجد، به عنوان خانۀ عمومی [[مسلمین]]، نقش بسیار ارزنده‌ای در ایجاد [[اتحاد]] و پیوند آنان داشته است. مسجد، محل [[رهبری]] [[حاکم مسلمین]]، [[اقامه نماز]] [[جماعت]] و [[جمعه]] و دیدارهای افراد با رهبری [[جامعه]] بوده و در آغاز، "[[دارالحکومة]]"، "مصلّی"، "مدرسه" و مکانی برای حل و فصل تمامی امور مسلمانان محسوب می‌گردید؛ حتی نخستین [[زندان]] نیز در گوشه‌ای از مسجد شکل گرفته بود<ref>دراسات فی ولایة الفقیه، ج۲، ص۴۳۴.</ref>. اولین مسجد در [[اسلام]] "[[مسجد قبا]]" است که پیامبر {{صل}} آن را در محلی به همین نام، در [[مدینه]] تأسیس نمود<ref>تاریخ طبری، ج۲، ص۸؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۹.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۱۶۷.</ref>.


==مسجد در فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم==
== مسجد در فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم ==
سجده‌گاه<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۳، ص۲۰۴.</ref>، عبادتگاه و نمازخانه<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۹۷.</ref>.
سجده‌گاه<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۳، ص۲۰۴.</ref>، عبادتگاه و نمازخانه<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۹۷.</ref>.


{{متن قرآن|وَأَقِيمُوا وُجُوهَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ}}<ref>«در هر نمازگاهی روی خود را (به سوی او) راست گردانید» سوره اعراف، آیه ۲۹.</ref>.
{{متن قرآن|وَأَقِيمُوا وُجُوهَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ}}<ref>«در هر نمازگاهی روی خود را (به سوی او) راست گردانید» سوره اعراف، آیه ۲۹.</ref>.


[[مسجد]] نخستین پایگاه [[مسلمانان]] در [[صدر اسلام]] بود. نخستین [[اقدام]] [[پیامبر]]{{صل}} پس از [[هجرت]]، ساختن "[[مسجد قبا]]" در نزدیکی [[مدینه]] بود. [[خداوند]] درباره [[فضیلت]] این مسجد می‌فرماید: {{متن قرآن|لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوَى مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِيهِ}}<ref>«بی‌گمان مسجدی که از روز نخست بنیان آن را بر پرهیزگاری نهاده‌اند سزاوارتر است که در آن حاضر گردی» سوره توبه، آیه ۱۰۸.</ref>. دومین مسجد [[مسجد النبی]]{{صل}} بود که در مدینه، مرکز [[حکومت اسلامی]] پیامبر{{صل}} ساخته شد. شوراها، جلسات [[آموزشی]]، تصمیم‌گیری‌های مهم و سرنوشت‌ساز، تنظیم و انعقاد عهدنامه‌ها و [[پیمان‌ها]] و... همه در آنجا و سایر مساجدی که در محل استقرار [[قبایل]] مختلف ساخته شده بود، انجام می‌شدند. یکی از سیاست‌های مؤثر پیامبر{{صل}} برای تقویت و تحکیم [[جایگاه]] مسجد، حضور دوره‌ای و مستمر در [[مساجد]] اطراف مدینه در میان قبایل [[مسلمان]] بود<ref>ر.ک: جعفر شهیدی، تاریخ تحلیلی اسلام تا پایان امویان.</ref>.
[[مسجد]] نخستین پایگاه [[مسلمانان]] در [[صدر اسلام]] بود. نخستین [[اقدام]] [[پیامبر]] {{صل}} پس از [[هجرت]]، ساختن "[[مسجد قبا]]" در نزدیکی [[مدینه]] بود. [[خداوند]] درباره [[فضیلت]] این مسجد می‌فرماید: {{متن قرآن|لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوَى مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِيهِ}}<ref>«بی‌گمان مسجدی که از روز نخست بنیان آن را بر پرهیزگاری نهاده‌اند سزاوارتر است که در آن حاضر گردی» سوره توبه، آیه ۱۰۸.</ref>. دومین مسجد [[مسجد النبی]] {{صل}} بود که در مدینه، مرکز [[حکومت اسلامی]] پیامبر {{صل}} ساخته شد. شوراها، جلسات [[آموزشی]]، تصمیم‌گیری‌های مهم و سرنوشت‌ساز، تنظیم و انعقاد عهدنامه‌ها و [[پیمان‌ها]] و... همه در آنجا و سایر مساجدی که در محل استقرار [[قبایل]] مختلف ساخته شده بود، انجام می‌شدند. یکی از سیاست‌های مؤثر پیامبر {{صل}} برای تقویت و تحکیم [[جایگاه]] مسجد، حضور دوره‌ای و مستمر در [[مساجد]] اطراف مدینه در میان قبایل [[مسلمان]] بود<ref>ر. ک: جعفر شهیدی، تاریخ تحلیلی اسلام تا پایان امویان.</ref>.


در [[قرآن کریم]] بارها به رعایت [[حرمت]] و [[منزلت]] مسجد تصریح شده است {{متن قرآن|وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَى فِي خَرَابِهَا أُولَئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ}}<ref>«و ستمکارتر از کسی که نمی‌گذارد نام خداوند در مسجدهای او برده شود و در ویرانی آنها می‌کوشد کیست؟ آنان را جز این سزاوار نیست که هراسان در آن پا نهند، آنها در دنیا، خواری و در جهان واپسین عذابی سترگ دارند» سوره بقره، آیه ۱۱۴.</ref>.<ref>مسعود انصاری، «مسجد»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۲۰۵۲.</ref>؛ همچنین قرآن کریم [[مؤمنان]] را بر بنا و عمارت مساجد، تحریک و [[تشویق]] نموده است: {{متن قرآن|إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ}}<ref>«تنها آن کس مساجد خداوند را آباد می‌تواند کرد که به خداوند و روز واپسین ایمان آورده» سوره توبه، آیه ۱۸.</ref>. مساجد در صدر اسلام کانون [[عبادی]]، پایگاه [[قضایی]]، جایگاه [[حسبه]]، کانون [[ارتباطات]] جمعی، محل رفع [[مشکلات]] فردی و [[اجتماعی]]، پایگاه [[جهاد]] و [[نهضت]] و مرکز [[آموزش]] (و [[تبلیغ]]) بوده است <ref>جلال‌الدین فارسی، فرهنگ واژههای انقلاب اسلامی، ص۷۰۸-۷۱۲.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۷۵-۴۷۵۶.</ref>
در [[قرآن کریم]] بارها به رعایت [[حرمت]] و [[منزلت]] مسجد تصریح شده است {{متن قرآن|وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَى فِي خَرَابِهَا أُولَئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ}}<ref>«و ستمکارتر از کسی که نمی‌گذارد نام خداوند در مسجدهای او برده شود و در ویرانی آنها می‌کوشد کیست؟ آنان را جز این سزاوار نیست که هراسان در آن پا نهند، آنها در دنیا، خواری و در جهان واپسین عذابی سترگ دارند» سوره بقره، آیه ۱۱۴.</ref>.<ref>مسعود انصاری، «مسجد»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۲۰۵۲.</ref>؛ همچنین قرآن کریم [[مؤمنان]] را بر بنا و عمارت مساجد، تحریک و [[تشویق]] نموده است: {{متن قرآن|إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ}}<ref>«تنها آن کس مساجد خداوند را آباد می‌تواند کرد که به خداوند و روز واپسین ایمان آورده» سوره توبه، آیه ۱۸.</ref>. مساجد در صدر اسلام کانون [[عبادی]]، پایگاه [[قضایی]]، جایگاه [[حسبه]]، کانون [[ارتباطات]] جمعی، محل رفع [[مشکلات]] فردی و [[اجتماعی]]، پایگاه [[جهاد]] و [[نهضت]] و مرکز [[آموزش]] (و [[تبلیغ]]) بوده است <ref>جلال‌الدین فارسی، فرهنگ واژههای انقلاب اسلامی، ص۷۰۸-۷۱۲.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۷۵-۴۷۵۶.</ref>

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۴

مقدمه

از دغدغه‌های اساسی پیامبر (ص) پس از هجرت، تأسیس مسجد به عنوان محلی برای انجام مسایل عبادی و سیاسی مسلمانان بوده است[۱]. مسجد، به عنوان خانۀ عمومی مسلمین، نقش بسیار ارزنده‌ای در ایجاد اتحاد و پیوند آنان داشته است. مسجد، محل رهبری حاکم مسلمین، اقامه نماز جماعت و جمعه و دیدارهای افراد با رهبری جامعه بوده و در آغاز، "دارالحکومة"، "مصلّی"، "مدرسه" و مکانی برای حل و فصل تمامی امور مسلمانان محسوب می‌گردید؛ حتی نخستین زندان نیز در گوشه‌ای از مسجد شکل گرفته بود[۲]. اولین مسجد در اسلام "مسجد قبا" است که پیامبر (ص) آن را در محلی به همین نام، در مدینه تأسیس نمود[۳][۴].

مسجد در فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم

سجده‌گاه[۵]، عبادتگاه و نمازخانه[۶].

﴿وَأَقِيمُوا وُجُوهَكُمْ عِنْدَ كُلِّ مَسْجِدٍ[۷].

مسجد نخستین پایگاه مسلمانان در صدر اسلام بود. نخستین اقدام پیامبر (ص) پس از هجرت، ساختن "مسجد قبا" در نزدیکی مدینه بود. خداوند درباره فضیلت این مسجد می‌فرماید: ﴿لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوَى مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِيهِ[۸]. دومین مسجد مسجد النبی (ص) بود که در مدینه، مرکز حکومت اسلامی پیامبر (ص) ساخته شد. شوراها، جلسات آموزشی، تصمیم‌گیری‌های مهم و سرنوشت‌ساز، تنظیم و انعقاد عهدنامه‌ها و پیمان‌ها و... همه در آنجا و سایر مساجدی که در محل استقرار قبایل مختلف ساخته شده بود، انجام می‌شدند. یکی از سیاست‌های مؤثر پیامبر (ص) برای تقویت و تحکیم جایگاه مسجد، حضور دوره‌ای و مستمر در مساجد اطراف مدینه در میان قبایل مسلمان بود[۹].

در قرآن کریم بارها به رعایت حرمت و منزلت مسجد تصریح شده است ﴿وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ مَنَعَ مَسَاجِدَ اللَّهِ أَنْ يُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ وَسَعَى فِي خَرَابِهَا أُولَئِكَ مَا كَانَ لَهُمْ أَنْ يَدْخُلُوهَا إِلَّا خَائِفِينَ[۱۰].[۱۱]؛ همچنین قرآن کریم مؤمنان را بر بنا و عمارت مساجد، تحریک و تشویق نموده است: ﴿إِنَّمَا يَعْمُرُ مَسَاجِدَ اللَّهِ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ[۱۲]. مساجد در صدر اسلام کانون عبادی، پایگاه قضایی، جایگاه حسبه، کانون ارتباطات جمعی، محل رفع مشکلات فردی و اجتماعی، پایگاه جهاد و نهضت و مرکز آموزشتبلیغ) بوده است [۱۳].[۱۴]

منابع

پانویس

  1. سیره ابن هشام، ج۲، ص۱۱۵.
  2. دراسات فی ولایة الفقیه، ج۲، ص۴۳۴.
  3. تاریخ طبری، ج۲، ص۸؛ الکامل فی التاریخ، ج۲، ص۹.
  4. فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۶۷.
  5. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۳، ص۲۰۴.
  6. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۹۷.
  7. «در هر نمازگاهی روی خود را (به سوی او) راست گردانید» سوره اعراف، آیه ۲۹.
  8. «بی‌گمان مسجدی که از روز نخست بنیان آن را بر پرهیزگاری نهاده‌اند سزاوارتر است که در آن حاضر گردی» سوره توبه، آیه ۱۰۸.
  9. ر. ک: جعفر شهیدی، تاریخ تحلیلی اسلام تا پایان امویان.
  10. «و ستمکارتر از کسی که نمی‌گذارد نام خداوند در مسجدهای او برده شود و در ویرانی آنها می‌کوشد کیست؟ آنان را جز این سزاوار نیست که هراسان در آن پا نهند، آنها در دنیا، خواری و در جهان واپسین عذابی سترگ دارند» سوره بقره، آیه ۱۱۴.
  11. مسعود انصاری، «مسجد»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۲۰۵۲.
  12. «تنها آن کس مساجد خداوند را آباد می‌تواند کرد که به خداوند و روز واپسین ایمان آورده» سوره توبه، آیه ۱۸.
  13. جلال‌الدین فارسی، فرهنگ واژههای انقلاب اسلامی، ص۷۰۸-۷۱۲.
  14. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۷۵-۴۷۵۶.