مشروعیت الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

| پرسش مرتبط  =  

}}

مشروعیت الهی دلالت بر اتصال [[حاکمیت سیاسی]] به [[اراده]] و امر [[خداوند متعال]] دارد. این اتصال می‌تواند به صورت‌های مختلفی تعریف و عملیاتی شود. برای مثال می‌توان به «[[نظریه نصب الهی]]» اشاره داشت که قائل به [[تعیین حاکم]] از سوی [[شارع]] است. «نصب» به دو شکل عام و یا خاص قابل [[تصور]] است. در [[نصب خاص]] هم ویژگی‌ها و هم مصداق [[حاکم]] توسط شارع مشخص شده و صرفاً همان مصداق تعیین شده برای [[اعمال قدرت]] [[سیاسی]]، [[مشروعیت]] ([[تأیید]] [[شرعی]]) دارد. حال آنکه در [[نصب عام]]، فقط ویژگی‌ها مشخص شده و مصداق را [[شارع]] مشخص نکرده است<ref>نک: امام خمینی، ولایت فقیه و جهاد اکبر، ص۵۳-۵۴.</ref>. این [[انتخاب]] نیز به نوبه خود، می‌تواند به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم باشد. اما باید توجه داشت در هر حال باید [[اذن الهی]] (از طریق تحصیل شرایط مصوب برای [[حاکم]] از سوی شارع) قبلاً [[اثبات]] شده باشد.