مصاحبت: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[مصاحبت در قرآن]] - [[مصاحبت در حدیث]] - [[مصاحبت در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = مصاحبت (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[مصاحبت در قرآن]] - [[مصاحبت در حدیث]] - [[مصاحبت در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = مصاحبت (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
همصحبتی، [[سازگاری]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.</ref>، [[همنشینی]] کردن، [[همراهی]] کردن <ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۳.</ref>، ملازمت کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۷۵.</ref> و [[معاشرت]] کردن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱، ص۵۱۹.</ref>. اصل آن "صحب" به معنای مقاربت و نزدیکی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.</ref>، معاشرت مداوم (در طول [[زندگی]])<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۲.</ref>. | همصحبتی، [[سازگاری]]<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.</ref>، [[همنشینی]] کردن، [[همراهی]] کردن <ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۳.</ref>، ملازمت کردن<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۷۵.</ref> و [[معاشرت]] کردن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱، ص۵۱۹.</ref>. اصل آن "صحب" به معنای مقاربت و نزدیکی<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.</ref>، معاشرت مداوم (در طول [[زندگی]])<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۲.</ref>. | ||
{{متن قرآن|فَلَا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا}}<ref>«از آنان فرمان نبر و در این جهان با آنان به شایستگی همراهی کن | {{متن قرآن|فَلَا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا}}<ref>«از آنان فرمان نبر و در این جهان با آنان به شایستگی همراهی کن و راه کسی را که به درگاه من باز می‌گردد» سوره لقمان، آیه ۱۵.</ref>. | ||
[[آیه شریفه]] به معاشرت و [[مصاحبت]] [[نیکو]] با [[پدر]] و [[مادر]] [[فرمان]] می‌دهد تا رعایت حال پدر و مادر به [[نرمش]] و [[مدارا]] و بدون [[خشونت]] و [[جفا]] فراهم آید و [[رضایت خداوند]] نیز در [[تبعیت]] از پدر و مادر است؛ به شرطی که به [[راه خدا]] باز گشته باشند {{متن قرآن|وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ}}<ref>«راه کسی را که به درگاه من باز می‌گردد پیش گیر» سوره لقمان، آیه ۱۵.</ref>.<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۶، ص۲۱۷.</ref> | [[آیه شریفه]] به معاشرت و [[مصاحبت]] [[نیکو]] با [[پدر]] و [[مادر]] [[فرمان]] می‌دهد تا رعایت حال پدر و مادر به [[نرمش]] و [[مدارا]] و بدون [[خشونت]] و [[جفا]] فراهم آید و [[رضایت خداوند]] نیز در [[تبعیت]] از پدر و مادر است؛ به شرطی که به [[راه خدا]] باز گشته باشند {{متن قرآن|وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ}}<ref>«راه کسی را که به درگاه من باز می‌گردد پیش گیر» سوره لقمان، آیه ۱۵.</ref>.<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۶، ص۲۱۷.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۷
مصاحبت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مصاحبت در قرآن - مصاحبت در حدیث - مصاحبت در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
همصحبتی، سازگاری[۱]، همنشینی کردن، همراهی کردن [۲]، ملازمت کردن[۳] و معاشرت کردن[۴]. اصل آن "صحب" به معنای مقاربت و نزدیکی[۵]، معاشرت مداوم (در طول زندگی)[۶].
﴿فَلَا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِي الدُّنْيَا مَعْرُوفًا﴾[۷].
آیه شریفه به معاشرت و مصاحبت نیکو با پدر و مادر فرمان می‌دهد تا رعایت حال پدر و مادر به نرمش و مدارا و بدون خشونت و جفا فراهم آید و رضایت خداوند نیز در تبعیت از پدر و مادر است؛ به شرطی که به راه خدا باز گشته باشند ﴿وَاتَّبِعْ سَبِيلَ مَنْ أَنَابَ إِلَيَّ﴾[۸].[۹]
امر به معاشرت و همنشینی نیکو با پدر و مادر، حتی در صورتی که مشرک باشند، امر به تبعیت از راه کسانی است که به سوی خداوند بازگشته‌اند و جویندگان راه حق هستند. این نکته به جامعه پذیری و ارتباطات اجتماعی و اهمیت نهاد خانواده اشاره دارد. در جامعه قرآنی، نهاد خانواده حتی در صورت مشرک‌بودن والدین از هم گسسته نخواهد شد و فرزندان مؤمن باید ارتباط و معاشرت عاطفی خود را با چنین والدینی مستحکم کنند.
اهمیت ارتباط دینداران و روابط اجتماعی آنان جهت نیل به حقّ و رضایت الهی است که همبستگی و وفاق اجتماعی را در جامعه قرآنی تحکیم و تقویت می‌نماید.[۱۰]
منابع
جستارهای وابسته
پانویس
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۸۱۳.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۷۵.
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۱، ص۵۱۹.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۳۵.
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۱۹۲.
- ↑ «از آنان فرمان نبر و در این جهان با آنان به شایستگی همراهی کن و راه کسی را که به درگاه من باز می‌گردد» سوره لقمان، آیه ۱۵.
- ↑ «راه کسی را که به درگاه من باز می‌گردد پیش گیر» سوره لقمان، آیه ۱۵.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۶، ص۲۱۷.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۸۲-۴۸۳.