مفوضه (از قدریه): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ']]' به ' [[') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[مفوضه در فرق و مذاهب]] - [[مفوضه در کلام اسلامی]] - [[مفوضه در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = مفوضه (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[مفوضه در فرق و مذاهب]] - [[مفوضه در کلام اسلامی]] - [[مفوضه در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = مفوضه (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[ابن اثیر]] در اللباب فی [[تهذیب]] الانساب، مُفَوضه را به ضم میم و [[فتح]] فاء ضبط می‌‌کند<ref>اللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر، ج۳، ص۲۴۳.</ref>.[[محمد]] [[ملطی]] [[شافعی]] در التنبیه و الرد می‌‌نویسد: «گروهی از قَدَریه را [[مفوضه]] نامیده‌اند. ایشان می‌‌پندارند که به خویش واگذار شده‌اند و ایشان بدون [[توفیق الهی]] هم بر هر [[کار]] خیری [[قادر]] می‌‌باشند»<ref>التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، محمد ملطی شافعی، ص۱۷۴.</ref>.<ref>فرهنگ فِرَق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص۴۲۴؛ موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، عبدالمنعم حفنی، ص۶۱۶.</ref> | [[ابن اثیر]] در اللباب فی [[تهذیب]] الانساب، مُفَوضه را به ضم میم و [[فتح]] فاء ضبط می‌‌کند<ref>اللباب فی تهذیب الانساب، ابن اثیر، ج۳، ص۲۴۳.</ref>.[[محمد]] [[ملطی]] [[شافعی]] در التنبیه و الرد می‌‌نویسد: «گروهی از قَدَریه را [[مفوضه]] نامیده‌اند. ایشان می‌‌پندارند که به خویش واگذار شده‌اند و ایشان بدون [[توفیق الهی]] هم بر هر [[کار]] خیری [[قادر]] می‌‌باشند»<ref>التنبیه و الرد علی اهل الاهواء و البدع، محمد ملطی شافعی، ص۱۷۴.</ref>.<ref>فرهنگ فِرَق اسلامی، محمد جواد مشکور، ص۴۲۴؛ موسوعة الفرق و الجماعات و المذاهب و الاحزاب و الحرکات الاسلامیة، عبدالمنعم حفنی، ص۶۱۶.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۱
مفوضه (از قدریه) از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مفوضه در فرق و مذاهب - مفوضه در کلام اسلامی - مفوضه در تاریخ اسلامی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
ابن اثیر در اللباب فی تهذیب الانساب، مُفَوضه را به ضم میم و فتح فاء ضبط می‌‌کند[۱].محمد ملطی شافعی در التنبیه و الرد می‌‌نویسد: «گروهی از قَدَریه را مفوضه نامیده‌اند. ایشان می‌‌پندارند که به خویش واگذار شده‌اند و ایشان بدون توفیق الهی هم بر هر کار خیری قادر می‌‌باشند»[۲].[۳]