میسره مولی کنده: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[میسره مولی کنده در تاریخ اسلامی]] - [[میسره مولی کنده در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[شیخ طوسی]] می‌نویسد: [[میسره]]، مولای - [[غلام]] [[آزاد]] شده - [[قبیله کنده]]، و از [[اصحاب امیرمؤمنان]]{{ع}} بوده است<ref>رجال طوسی، ص۵۸، ش۱۰؛ تنقیح المقال، ج۳، ص۲۶۵.</ref>. وی در [[جنگ نهروان]] [[حضرت]] را [[یاری]] کرد. و از آن [[حضرت]] نیز [[نقل حدیث]] کرده است<ref>تهذیب التهذیب، ج۸، ص۴۴۳.</ref>. | [[شیخ طوسی]] می‌نویسد: [[میسره]]، مولای - [[غلام]] [[آزاد]] شده - [[قبیله کنده]]، و از [[اصحاب امیرمؤمنان]] {{ع}} بوده است<ref>رجال طوسی، ص۵۸، ش۱۰؛ تنقیح المقال، ج۳، ص۲۶۵.</ref>. وی در [[جنگ نهروان]] [[حضرت]] را [[یاری]] کرد. و از آن [[حضرت]] نیز [[نقل حدیث]] کرده است<ref>تهذیب التهذیب، ج۸، ص۴۴۳.</ref>. | ||
[[خطیب بغدادی]] از [[میسره]] [[نقل]] می‌کند که گفت: ما روزی مثل روز [[جنگ نهروان]]، [[علی]]{{ع}} را این طور بی‌تاب ندیدیم، او مرتب می‌فرمود: "ذو الثدیه را پیدا کنید". ما گشتیم در میان کشته‌ها و [[ذوالثدیه]] را نیافتیم. چون نزد [[حضرت]] آمدیم، فرمود: "اسم این مکان چیست؟" گفتیم: [[نهروان]] است، باز [[حضرت]] [[بی‌تابی]] کرد و فرمود: "[[خدا]] و رسولش راست گفتند شما [[دروغ]] می‌گویید، به [[خدا]] [[قسم]] [[ذوالثدیه]] در میان این کشته‌هاست". [[میسره]] می‌گوید: [[امام]]{{ع}} [[بی‌تابی]] کرد به طوری که [[غرق]] در عرق شد با این که وقت عرق کردن نبود، باز مکرراً می‌فرمود که: "[[ذوالثدیه]] را پیدا کنید"، و او را نمی‌یافتند. باز [[حضرت]] می‌پرسید: "این جا کجاست؟ و این نهر چه نام دارد؟" جواب می‌دادند که [[نهروان]] است. سپس فرمود: "بر دست [[ذوالثدیه]] گوشت زیادی است مانند پستان [[زن]]. و بر آن هفت (یا پنج) مو روییده است". [[میسره]] می‌گوید: سرانجام [[ذوالثدیه]] را به نشانه‌هایی که [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} داده بود، پیدا کردیم<ref>تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۲۲۲.</ref> و وقوع این [[خبر غیبی]] همگان را به [[حقانیت]] [[حضرت علی]]{{ع}} در آن [[جنگ]] و [[باطل]] بودن نهروانیان واقف کرد.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۳۶۲-۱۳۶۳.</ref> | [[خطیب بغدادی]] از [[میسره]] [[نقل]] می‌کند که گفت: ما روزی مثل روز [[جنگ نهروان]]، [[علی]] {{ع}} را این طور بی‌تاب ندیدیم، او مرتب می‌فرمود: "ذو الثدیه را پیدا کنید". ما گشتیم در میان کشته‌ها و [[ذوالثدیه]] را نیافتیم. چون نزد [[حضرت]] آمدیم، فرمود: "اسم این مکان چیست؟" گفتیم: [[نهروان]] است، باز [[حضرت]] [[بی‌تابی]] کرد و فرمود: "[[خدا]] و رسولش راست گفتند شما [[دروغ]] می‌گویید، به [[خدا]] [[قسم]] [[ذوالثدیه]] در میان این کشته‌هاست". [[میسره]] می‌گوید: [[امام]] {{ع}} [[بی‌تابی]] کرد به طوری که [[غرق]] در عرق شد با این که وقت عرق کردن نبود، باز مکرراً می‌فرمود که: "[[ذوالثدیه]] را پیدا کنید"، و او را نمی‌یافتند. باز [[حضرت]] می‌پرسید: "این جا کجاست؟ و این نهر چه نام دارد؟" جواب می‌دادند که [[نهروان]] است. سپس فرمود: "بر دست [[ذوالثدیه]] گوشت زیادی است مانند پستان [[زن]]. و بر آن هفت (یا پنج) مو روییده است". [[میسره]] می‌گوید: سرانجام [[ذوالثدیه]] را به نشانه‌هایی که [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} داده بود، پیدا کردیم<ref>تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۲۲۲.</ref> و وقوع این [[خبر غیبی]] همگان را به [[حقانیت]] [[حضرت علی]] {{ع}} در آن [[جنگ]] و [[باطل]] بودن نهروانیان واقف کرد.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۳۶۲-۱۳۶۳.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۸
میسره مولی کنده از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: میسره مولی کنده در تاریخ اسلامی - میسره مولی کنده در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردمقدمه
شیخ طوسی می‌نویسد: میسره، مولای - غلام آزاد شده - قبیله کنده، و از اصحاب امیرمؤمنان (ع) بوده است[۱]. وی در جنگ نهروان حضرت را یاری کرد. و از آن حضرت نیز نقل حدیث کرده است[۲].
خطیب بغدادی از میسره نقل می‌کند که گفت: ما روزی مثل روز جنگ نهروان، علی (ع) را این طور بی‌تاب ندیدیم، او مرتب می‌فرمود: "ذو الثدیه را پیدا کنید". ما گشتیم در میان کشته‌ها و ذوالثدیه را نیافتیم. چون نزد حضرت آمدیم، فرمود: "اسم این مکان چیست؟" گفتیم: نهروان است، باز حضرت بی‌تابی کرد و فرمود: "خدا و رسولش راست گفتند شما دروغ می‌گویید، به خدا قسم ذوالثدیه در میان این کشته‌هاست". میسره می‌گوید: امام (ع) بی‌تابی کرد به طوری که غرق در عرق شد با این که وقت عرق کردن نبود، باز مکرراً می‌فرمود که: "ذوالثدیه را پیدا کنید"، و او را نمی‌یافتند. باز حضرت می‌پرسید: "این جا کجاست؟ و این نهر چه نام دارد؟" جواب می‌دادند که نهروان است. سپس فرمود: "بر دست ذوالثدیه گوشت زیادی است مانند پستان زن. و بر آن هفت (یا پنج) مو روییده است". میسره می‌گوید: سرانجام ذوالثدیه را به نشانه‌هایی که امیرالمؤمنین (ع) داده بود، پیدا کردیم[۳] و وقوع این خبر غیبی همگان را به حقانیت حضرت علی (ع) در آن جنگ و باطل بودن نهروانیان واقف کرد.[۴]
منابع
پانویس
- ↑ رجال طوسی، ص۵۸، ش۱۰؛ تنقیح المقال، ج۳، ص۲۶۵.
- ↑ تهذیب التهذیب، ج۸، ص۴۴۳.
- ↑ تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۲۲۲.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۳۶۲-۱۳۶۳.