نامۀ ۱۳ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
== مقدمه == | |||
==مقدمه== | |||
* [[امام]] {{ع}} در این [[نامه]] [[مالک اشتر]] را به [[فرماندهی سپاه]] که پیشتر به سوی [[معاویه]] روانه کرده بود برمیگزیند و برتریهای وی را به آن دو گوشزد میکند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 762.</ref>. | * [[امام]] {{ع}} در این [[نامه]] [[مالک اشتر]] را به [[فرماندهی سپاه]] که پیشتر به سوی [[معاویه]] روانه کرده بود برمیگزیند و برتریهای وی را به آن دو گوشزد میکند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 762.</ref>. | ||
*این [[نامه]] را پیش از رضی، نصر بن مزاحم منقری در وقعة الصفین و ابن اعثم در الفتوح گزارش کردهاند. از شواهد تاریخی چنین برمیآید که [[تاریخ]] صدور این [[نامه]] سال ۳۶ هجری است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 762.</ref>. | * این [[نامه]] را پیش از رضی، نصر بن مزاحم منقری در وقعة الصفین و ابن اعثم در الفتوح گزارش کردهاند. از شواهد تاریخی چنین برمیآید که [[تاریخ]] صدور این [[نامه]] سال ۳۶ هجری است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 762.</ref>. | ||
==فرازی از [[نامه]]== | == فرازی از [[نامه]] == | ||
*من [[مالک اشتر]] پسر حارث را بر شما و سپاهیانی که در [[فرمان]] شماست، [[امیر]] کردم. گفته او را بشنوید و از وی [[فرمان]] برید! او را چون [[زره]] و سپر نگهبان خود کنید که مالک نه [[سستی]] است و نه [[لغزش]]؛ نه کندی کند آنجا که شتاب باید و نه شتاب گیرد آنجا که کندی شاید<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 762.</ref>. | * من [[مالک اشتر]] پسر حارث را بر شما و سپاهیانی که در [[فرمان]] شماست، [[امیر]] کردم. گفته او را بشنوید و از وی [[فرمان]] برید! او را چون [[زره]] و سپر نگهبان خود کنید که مالک نه [[سستی]] است و نه [[لغزش]]؛ نه کندی کند آنجا که شتاب باید و نه شتاب گیرد آنجا که کندی شاید<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 762.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۵۰
مقدمه
- امام (ع) در این نامه مالک اشتر را به فرماندهی سپاه که پیشتر به سوی معاویه روانه کرده بود برمیگزیند و برتریهای وی را به آن دو گوشزد میکند[۱].
- این نامه را پیش از رضی، نصر بن مزاحم منقری در وقعة الصفین و ابن اعثم در الفتوح گزارش کردهاند. از شواهد تاریخی چنین برمیآید که تاریخ صدور این نامه سال ۳۶ هجری است[۲].
فرازی از نامه
- من مالک اشتر پسر حارث را بر شما و سپاهیانی که در فرمان شماست، امیر کردم. گفته او را بشنوید و از وی فرمان برید! او را چون زره و سپر نگهبان خود کنید که مالک نه سستی است و نه لغزش؛ نه کندی کند آنجا که شتاب باید و نه شتاب گیرد آنجا که کندی شاید[۳].
منابع
پانویس
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 762.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 762.
- ↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 762.